6 Κεφάλαιο

67 5 4
                                    

Αφού είπαμε σε όλους πως γνωριστήκαμε, ο Νίκος μου ψιθύρισε στο αφτί.

«εμ..σελινα έρχεσαι λίγο που θέλω να σου πω»
«ναι φυσικά» του ψιθύρισα και εγώ

«Ε! παιδιά τι λέτε εκεί » φωνάζει η Σαρα και γύρισαν όλη και μας κοίταξαν, άμα τιν σκοτώσω καμία ώρα, δεν θα φταίω εγώ.

« τιποτα,τίποτα » είπε γρήγορα ο Νίκος

« ναι καλά , η κυρά από εδω έχει γίνει σαν παντζάρι» είπε η Σαρα δείχνοντας εμένα.

« οκ, μας πιάσατε θέλω να πω κάτι στην σελινα » είπε ο Νίκος με σηκομενα τα χέρια προς τα πάνω, σαν ένδειξη ότι παραδίνεται.

« ρε Σαρα ,άσε τα παιδιά να κάνουν τιν δουλειά τους » είπε με ένα πονηρό ύφος ο Μανώλης.

« καλά παιδια εμάς σας συγχωρείται» είπε ο νικος και με πήρε από το χέρι και πήγαμε από μια άγνωστη κατεύθυνση για μένα.

Βρήκαμε ένα παγκάκι και καθίσαμε, ο νικος φαινόταν λίγο αγχωμένος.

« σελινα θέλω να με ακούσεις πόλη προσεκτικά και δεν θέλω να με διακόψεις» μου είπε με να σοβαρό ύφος.

Εγώ κουνησα το κεφαλή μου λέγοντας ένα « ένταξη»

« άκου από τιν πρώτη στιγμή που σε είδα στον δρομο..σε ερωτεύτηκα! Ένιωσα ένα συναίσθημα που ηταν πρωτόγνωρο για μενα..όταν όμως έφυγα ήθελα να ξαναγυρίσω να σε αγκαλιάσω..να σε φιλήσω..αλλά δεν μπορούσα έπρεπε να γυρίσω πίσω στον πλανήτη μου, υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να με πιάσουν...όσο σκεφτόμουν ότι δεν σε είχα και ότι μπορεί να μιν σε ξανα έβλεπα, άρχιζα να γίνομαι...απόμακρος,κρύος, χωρίς κανένα συναίσθημα αλλά όταν σε είδα σαν να μου έφυγαν όλα και να εισουν μόνο εσύ και εγώ και κανένα αλλος»

Καθόμουν και ξανά έπαιζα τα λόγια του, εγώ όμως είχα κολιση σε δύο λέξεις "σε ερωτεύτηκα".

« επίσης θέλω να σε ρωτήσω και κάτι άλλο » είπε ακόμα πιο αγχωμένος

« σε ακούω» του είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσα

«θελ..θέλεις να..γιν..εις η κο..πελα μου» δεν το πιστεύω,μολις  μου ζήτησε να γίνω η κοπέλα του.

«ΝΑΙ!!ναι,ναι ,ναι» άρχισα να φωνάζω σαν καθυστερημένω και πηδηξα πάνω του.

Τότε έτσι όπως είμαι επάνω του, ενώνει τα χείλη μας..το συναίσθημα που νιώθω αυτήν τιν στιγμή δεν περιγράφετε....μετά από λίγο απομακρυνόμαστε ο ένας τα χείλη του άλλου αλλά έχουμε ενωμένα τα μέτωπα μας.

The moon fairyDonde viven las historias. Descúbrelo ahora