Sly loopt door het lege park. Ze haalt diep adem en laat de frisse winterlucht haar longen vullen. Verscheidene vogels zitten op de kale takken van de bomen die in de lente volg roze bloesem staat. Er ligt geen sneeuw meer, dat was dit jaar al snel weg. Het drassige gras laat nog geen teken van leven zien. Het meisje loopt snel door, het is koud buiten. De ijzige wind schuurt langs haar roze wangen. Ze heeft een sjaal om die ze op trekt. Ze loopt het park weer uit, als het eenmaal doorgelopen is. Ze steekt de drukke straat over zodra de zwevende wagens stoppen voor haar. Een jongen op een hoverboard schiet voor haar langs. "Kijk uit man" roept ze hem na. Ze loopt over de stoep, slaat rechtsaf en meteen weer links. Ze betreedt het opstapje van het derde huis op. Uit het grijze kastje langs de donker groene stalen deur pakt Sly de oogscanner. Terwijl ze het buisje voor haar linkeroog houdt met haar linkerhand, scant ze haar rechterhand in hetzelfde grijze kastje. Het apparaatje piept en de deur schuift langzaam open. Sly stopt de oogscanner terug en maakt het kastje dicht. De lampen in de hal springen aan zodra ze binnen komt. De deur schuift weer dicht. "Goede avond, Sly' zegt de eigenares van het appartementencomplex.
"Hallo mevrouw Flatstone" begroet Sly de oude vrouw. Sly loopt de ouderwetse trappen op naar de tweede verdieping, waar haar appartement is, haar mobiele tas zweeft after haar aan de trap op. De oude trap kraakt, tegenwoordig heeft iedereen een roltrap of een lift, maar Sly mag niet klagen want haar appartement is redelijk groot en de prijs is laag. Of dit komt door het gebrek aan elektrische trappen of omdat het gebouw zelf al best oud is, weet ze niet. De deur van haar appartement schuift al open. Ze pakt haar mobiele tas van de grond en zet het in haar kast die direct naast de deur staat. Ze haalt haar sjaal van haar nek en trekt haar jas uit die ze vervolgens ook in de kast hangt. Ze loopt de gang door naar haar woonkamer. Ze slaakt een gil als ze ziet dat er iemand op het bankstel zit. Sly herkent Zav aan zijn witte haren, vrijwel dezelfde kleur haren als dat ze zelf heeft. De jongen draait zich om en heeft een brede glimlach over zijn gezicht. "Zav, wat doe jij hier? Hoe ben je binnengekomen?" stamelt zijn zusje.
"Ook een goede middag voor jou, Sly."
"Gast, serieus. Moet ik het beveiligingssysteem laten controleren? "
"Nee, die vrouw die beneden woont heeft me binnen gelaten. Mevrouw Stones?"
"Flatstone" verbetert Sly hem. Ze loopt om de bank heen en gaat naast hem zitten. Ze brengt haar hand naar zijn wang en knijpt er in.
"Wat? Stop" mompelt Zav. Hij haalt Sly's hand van zijn gezicht weg. "Waar was dat voor nodig? "
"Checken of je geen hologram bent.
Maar wat doe je hier?"
"Jou bezoeken. "
"En je dacht niet aan dat je even had kunnen laten weten dat je hier naartoe kwam?" Zav reageert niet. "Het is toch niet dat je hier tien minuten vandaan woont, je moet minstens met het vliegtuig wil je hier binnen drie uur komen."
"Moet ik weer weg dan?" Vraagt Zav. "Ik dacht dat zusje van mij houdt wel van een verrassing."
"Ik houd ook wel van verrassingen. Maar dit is nogal onverwacht."
"Dat is meestal het hele punt van een verrassing?"
"Niet op die manier. Een normaal persoon gaat er niet van uit dat er een random gozer in een keer op je bank zit als je alleen woont."
"Een random gozer, hè?" knikt Zav.
"Je weet wat ik bedoel." Sly staat op en loopt om Zav en de bank heen naar het keukenblok dat zich nog half in de woonkamer bevindt. "Lust je wat te drinken?"
"Ik dacht dat je dat niet meer ging vragen. Doe maar wat."
Sly schenkt twee glazen water in en komt terug gelopen naar de bank. "Het was trouwens wel maar een uurtje rijden" merkt Zav op.
"Je woont vijf uur vliegen hier vandaan?"
"Ik moest een tussenstop maken op het vliegveld buiten de stad."
"Waar ga je heen? "
"Ik ga naar huis." Sly kijkt hem vragend aan. "Ik kom net terug uit Roessia." Roessia ligt in het voormalige Europa, dat is over de oceaan. "Was je op vakantie? "
"Nee, voor werk. Ik moest een soort van spionage werk daar doen."
"Echt?" vraagt Sly enthousiast. Ze gaat rechtop zitten. "Wat moest je doen?"
"Dat mag ik niet zeggen."
"No way." Sly legt haar armen over elkaar. "Je komt helemaal uit Roessia, besluit om mij te bezoeken en laat me vervolgens schrikken en dan ga je me niet vertellen wat je hebt gedaan daar?"
"Je haalt me de woorden uit de mond."
"Doe niet zo flauw Zav!"
"Sly, dat is het hele punt van mijn werk. Ik heb spionage werk gedaan, meer kan ik niet zeggen."
Sly zet grote ogen op. "Kom op, je kunt mij toch wel vertrouwen? Ik ben je zusje! "
Zav schudt zijn hoofd. "Waarom ben je dan hier?" vraagt Sly door.
"Om jou te bezoeken."
"Verder geen andere reden?" Sly is een beetje sceptisch.
Zav gaat verzitten. "Weet je nog wat je tijdens Nieuwjaar zei?"
Sly denkt even na. "Dat ik Orin een nerd noemde?"
Zav glimlacht, zijn witte tanden showend. "Nee, dat niet. Ik bedoel wat je zei over het einde van de wereld."
"Oh, dat. Ja dat weet ik nog. Het is al bijna maart, hè."
"Precies." Zavs gezicht betrekt, hij kijkt in een keer serieus. Sly wordt er zenuwachtig van en wrijft in haar handen. "De regering van Roessia houdt iets achter." Sly zit op het puntje van de bank en hangt aan Zavs lippen. "Wat dan? Iets belangrijks? "
"Zeg dat wel ja. Op de radars hebben ze ontdekt dat er een meteorenstorm aan komt."
"Dat komt toch vaker voor?"
"Klopt, maar dit keer is het een grote, met enorme stenen. Zo groot dat ze dit keer niet al verbrand zijn voor ze de ozonlaag voorbij zijn."
"Dus dan belanden ze op aarde als stenen?"
"Je kunt het eerder rotsblokken noemen."
"Oh."
"Ja. Ze komen volgens de Roessische berekening in maart op aarde."
"Wat het begin van de apocalypse kan betekenen" bedenkt Sly hardop.
"Precies."
"Kwam je me dat vertellen?"
"Ik wil dat je met me mee gaat, Sly" knikt Zav.
"Waarom? Als de wereld toch geheel onveilig is, waar gaan we dan heen?"
"Naar papa en mama. En naar Orin. Ik wil dat als we dood gaan de tijd met de rest van het gezin besteden" zegt Zav.
Sly zucht en denkt diep na. "Is er een plek op aarde waar we veilig zullen zijn voor de meteorieten?"
"Op de kaart stond dat er bij de westkust van Merica geen meteorieten direct op het land zouden vallen. En op nog een paar plaatsen op de wereld, maar aangezien we daar toch al wonen, behalve jij dan."
"Moet ik nu meteen al mee?" Zav knikt als antwoord. "Maar ik moet nog een vliegticket regelen, en mijn spullen inpakken, en..."
Zav onderbreekt haar. "Dat is al geregeld."
"Wat?"
Zav grijpt naar de zak in het nepleren jasje dat hij aan heeft. Uit zijn jaszak haalt hij zijn mobiel en hij opent een digitaal vliegticket, die op Sly Axewings naam staat. Zav staat op. "De taxi komt over tien minuten dus als je nog wat extra spullen nodig hebt moet je die nu pakken."
"Tien minuten!?" Roept Sly een beetje paniekerig uit. Zav kijkt nonchalant toe hoe Sly opstaat en de woonkamer uit rent. Sly duwt de witte deur van haar slaapkamer open. Tot haar verbazing liggen er al twee koffers en drie tassen vol met spullen, haar spullen. Wie heeft dit nou weer gedaan? Ze buigt zich over de open koffers heen. De tassen zijn gesorteerd in soorten kleding en de koffers in andere spullen. In het hoekje van een van de koffers ligt een grijs vierkantje blokje, wat ze niet herkent. Haar verbazing over de volle tassen is te groot om zich daar nu zorgen over te maken. Ze opent de catalogus van de computer op haar kast. De kast is leeg. "Zav!" roept Sly.
Zav komt grijnzend de kamer in gelopen en blijft tegen de deurpost staan met zijn armen over elkaar. "Vertel het eens, zusje."
"Wie? Hoe?" Sly weet niet goed wat ze moet vragen.
Zav grinnikt alleen maar, tot Sly's ergernis. Hij komt op haar af, of eigenlijk, hij loopt naar de koffer waar het vreemde grijze blokje in zit. Hij haalt het uit de koffer en zet, nog steeds zonder iets te zeggen, het blokje op de grond. Hij drukt op een klein rondje dat aan de zijkant van het blokje zit. Sly zet voor de zekerheid een stapje achteruit. Het blokje begint zich uit te vouwen, heel langzaam, en steeds sneller. Het half uitgevouwen blokje springt omhoog, er komen wieltjes onder op dunne beentjes. Ook krijgt het armen met grijpertjes waar vier 'vingers' aan iedere arm zit, vier armen in totaal. Twee camera's komen uit de bovenkant, aan de achterkant staat een touchscreen schermpje. "Wat is dat? " vraagt Sly.
"Dit," zegt Zav terwijl hij op zijn hurken naast het wagentje gaat zitten, "is een wagentje dat ik vanuit mijn werk heb gekregen. Het heet de IPH, in pak hulp."
Sly trekt een wenkbrauw op. "Het helpt met inpakken?"
"Hoe wist je dat? " lacht Zav sarcastisch.
Sly geeft geen antwoord. Zav praat gewoon door. "Je toetst in wat de IPH moet inpakken en in welke koffer of tas, en dan doet hij de rest." Hij staat weer rechtop.
"Dus toen je hier kwam heb je dat ding al mijn spullen laten inpakken?"
Zav knikt. "Hij was binnen enkele minuten klaar."
"Pakt het ding ook uit?"
Zav wrijft met zijn hand langs zijn nek. "Nee, dat moet je zelf doen. Wat normaal op zich geen punt is, ik bedoel als ik op reis ben laat ik toch alles in mijn koffer zitten en thuis is het zo weer uitgepakt."
"Heb je er aan gedacht dat ik ook had kunnen zeggen dat ik niet mee wil? " Vraagt Sly. Zav geeft geen antwoord maar lacht nerveus. "Verdomme, Zav."
Hij kijkt op zijn horloge, waar een blauw schermpje oplicht. "Maar, je hebt gezegd dat je meegaat en de taxi is er over één minuut."
"Is alles ingepakt?"
"Ik denk het."
Dan schiet Sly iets te binnen. "Weet mevrouw Flatstone dat ik wegga? En voor hoe lang?"
"Ook dat is al geregeld. Ze verhuurt je appartement niet in de tijd dat je weg bent. Ik heb gezegd dat je op vakantie gaat, je school wordt ook gebeld door de geheime dienst."
"De geheime dienst?" Vraagt Sly verward.
"Je weet wel, daar waar ik werk. Ik heb ze de info doorgestuurd en gezegd dat ik wilde dat jij mee zou gaan. Ze hebben alles betaald en geregeld. Het enige wat ik moest doen is jou mee krijgen."
Sly is er stil van. Zav tikt weer op het knopje waarmee hij de IPH heeft laten ontvouwen, waardoor het apparaatje zich weer opvouwt. Zodra het weer een klein boxje is stopt hij het in de koffer en klapt de deksel dicht. "Kijk anders nog eens in je kasten, voor het geval we iets vergeten" zegt hij terwijl hij de koffer dicht ritst. "Heb ik al gedaan, ze zijn leeg. Het enige wat ik nog nodig heb is mijn tas, maar die staat in de gang."
"Mooi, dan kunnen we vast naar beneden. Pak jij die twee tassen? " stelt Zav voor. Hij pakt de tas waar een lange band aan zit en slaat die om zijn brede schouder. In zijn twee, nu vrije, handen pakt hij de twee flinke koffers. Sly doet eerst haar witte haar in een staart en pakt vervolgens beide tassen van de grond. Ze volgt haar broer naar de gang. Sly zet de koffers neer en doet haar winterjas aan gevolgd door de dikke sjaal. Ze tikt met haar voet op de tas terwijl ze de koffers weer oppakt. Zav loopt inmiddels met moeite de houten trap af. Sly laat de deur achter zich dicht vallen en loopt ook naar de trap. "Had je geen superdeluxe koffers die achter je aan zweven mee kunnen nemen? " Vraagt Sly mopperend.
"Had jij niet gewoon minder spullen kunnen hebben?" geeft Zav als weerwoord.
