'Dames en heren, houd uw gordel om en blijf zitten met uw rugleuning geheel omhoog, de piloot heeft de daling ingezet. Maak uzelf gereed voor de landing.'
Sly buigt zich voorover, een witte pluk haar valt uit haar staart voor haar ogen. Ze duwt de pluk gauw achter haar oor en staart verwonderd uit het kleine raampje. De wereld van bovenaf is zoveel mooier, dat had ze altijd al gevonden. Toen ze klein was maakte ze altijd hele kleine huisjes van klei en met behulp van Orin zetten ze die rondom mierenhopen. Orin legde kruimels van de koekjes die ze mee naar buiten hadden genomen voor de huisjes. Sly vond het geweldig, zo leek het net of ze een eigen stad had gemaakt, bewoond door mieren. Een paar keer liet ze de mieren over haar benen en handen lopen, het kietelde wat het alleen maar leuke maakte, tot een mier haar beet. Daarna had ze wekenlang niet meer bij de mierenhopen in de buurt durven komen. Pas toen Orin haar praktisch gedwongen had durfde ze weer.
Nu ze zo naar de lampjes onder zich kijkt krijgt ze hetzelfde gevoel als dat ze met de mierenhuisjes altijd kreeg. "Zav, kijk je kunt bussen al zien rijden!" Ze stoot haar broer die naast haar zit met haar elleboog aan. Zav opent suf zijn ogen, na enkele keren te knipperen verschijnt er een zwakke glimlach op z'n gezicht. Hij schudt zijn hoofd, zijn haar dat inmiddels helemaal in de war zit door het slapen danst op en neer. "Hoe kan het toch dat jij van die kleine dingen altijd zo vrolijk wordt?"
Sly negeert zijn opmerking. Waarom kan hij niet gewoon een keer vrolijk worden door kleine dingen? De lampjes komen steeds dichterbij. Sly wordt in d'r stoel gedrukt en dan staan ze plots op de grond. Het vliegtuig rijdt nog een stuk op grote snelheid door voordat het naar de goede gate rolt. Zav staat al op voordat het lampje van de gordels uit is. Wankelend haalt hij de trolley uit het vak boven de stoelen. Sly blijft echter nog zitten, keurig met de gordels vast. Andere mensen volgen Zav's voorbeeld en staan ook al op om hun spullen te pakken. "Kom" zegt Zav zodra hij beide trolleys, die van hemzelf en van Sly, op de grond van het vliegtuig heeft staan. Hij strekt zijn arm naar Sly uit om haar te helpen bij het opstaan. Sly negeert zijn hand en blijft zitten. Ze wijst naar het rode lampje boven haar. "We moeten blijven zitten."
Zav lacht ongeduldig. "Kom op, zeg. Dan zit je hier over een uur nog."
"Zav, het zijn de regels."
"Een stomme regel om er voor te zorgen dat alles hier uren duurt."
"Zav..."
"Ik reis iedere week met het vliegtuig, Sly. Ze doen er echt niet moeilijk over dat je nu dat lampje negeert." Sly zucht, hij heeft gelijk, hij doet dit waarschijnlijk altijd. Ze wil niet toegeven, maar klikt dan toch de gordel los en staat op. Zav zet een stap naar achter zodat ze er door kan. Zodra Sly haar trolley vast heeft duwt hij haar vooruit zodat ze al eerste bij de deur staan. Een steward staat voor de deur en wacht op het teken dat hij deze kan openen. Na een kleine schok door het gehele vliegtuig wordt de deur geopend, aan het vliegtuig staat nu een roltrap. Sly stapt als eerst het vliegtuig uit nadat ze de steward heeft bedankt. Ze draait zich om zodra ze op de roltrap staat. Zav staak vlak achter haar, met nog steeds een gespannen uitdrukking op z'n gezicht. "Ben je niet blij om papa en mama weer te zien?" vraagt Sly. Zelf heeft ze haar ouder al zeker 8 maanden niet meer gezien. Ze weet niet zeker hoe lang Zav zijn ouders niet heeft gezien, maar zeker wel een paar weken. "Ik spreek ze bijna dagelijks, dus zo bijzonder is het niet echt" antwoord Zav nors. "
Dat had Sly niet verwacht. "Ik dacht dat jij ze bijna nooit ziet, alleen bij speciale gelegenheden?"
"Ik ben hier niet het moederskindje, Sly. Je verward me met je andere broer." Daar heeft hij wel gelijk in. Orin hoeft voor zijn baan het huis praktisch niet uit, en heeft daarom besloten dat hij best kelder van hun ouderlijk huis kan bewonen. Na enige tegenstrijd tussen hem en zijn vader heeft Orin toch gewonnen. Van zijn moeder moet hij als tegenbetaling wel behoorlijk wat huishoudelijke klusjes doen want 'als we jou in huis hebben kunnen we een huishoudster niet betalen'. Eigenlijk is dit grote onzin, en dat weet Orin zelf ook. Maar hij doet het ermee, anders zou hij alsnog door zijn vader het huis uit gezet worden.
De roltrap is inmiddels plat gerold, Zav komt naast zijn zusje op de band staan. "Papa en mama weten nog niet dat we komen. Doe maar gewoon alsof je een week vrij hebt of zoiets, ze mogen de echte reden niet weten."
"Waarom niet?" vraagt Sly.
"Omdat ik ze niet ongerust wil maken."
"Denk je dat onze oude heer je gaat geloven?"
Zav schudt zijn hoofd. "Dat niet, maar mam zal misschien wel ongerust worden. Hoe dan ook, als ik het hen vertel dan gaan ze dat sowieso doorlullen. Je weet hoe oude mensen zijn." SLy knikt begrijpelijk.
