တကယ္ေတာ့ ငါက ေလေျပေလးတစ္ခ်က္
ညင္းရံု ေဝ့ကနဲ ေျမျပင္ေပၚ သက္ဆင္းေႂကြခ
ရေတာ့မယ့္... သစ္ရြက္ကေလးရယ္ပါ။
ဒီလိုဆို မင္းကေတာ့ ငါအျမတ္တႏိုးေငးၾကည့္
ေနခဲ့ရတဲ့ ေဝဟင္ေပၚ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံဝဲေနၿပီး
ပန္းပြင့္ေတြၾကား ေပ်ာ္ျမဴးေနတတ္တဲ့ လိပ္ျပာ
ငယ္ေလးေပါ့။
သစ္ရြက္ကေလး
....
ႏွင္းမႈန္ေတြ လြမ္းျခံဳထားတဲ့မနက္ခင္းတစ္ခု ၊
ထည္ဝါလွေသာ တိုက္အိမ္ေတြ စီတန္းလ်က္
ရွိေနတဲ့ လမ္းေလး၊
အျဖဴေရာင္ တိုက္အိမ္ေတြၾကားထဲ မိုးျပာေရာင္
တိုက္အိမ္ေလးက ထူးျခားစြာ တည္ရွိေနသည္။
ပိုမိုထူးျခားခန္႔ညားေနေသာ အိမ္အျပင္အဆင္မ်ား
အျပင္... ျခံေရွ႕ လမ္းတစ္ဖက္တြင္ေတာ့...
ေရာ္ဝါတို႔ ခယလ်က္ရွိေသာ ေမပယ္လ္ပင္ႀကီးက
မားမားမတ္မတ္ရပ္လို႔။
...... ထည္ဝါလွပေသာ ထိုတိုက္အိမ္ႀကီးသည္..
တိတ္ဆိတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ သိမ္ငယ္ဖြယ္ ဝမ္းနည္းဖြယ္
အတိတ္တို႔ကိုေဖာ္ေဆာင္လ်က္ရွိေနသည္။
.... အေပၚဆံုးထပ္ရွိ မွန္ျပတင္းေနာက္တြင္..
အျဖဴေရာင္ခန္းစီးစေလးက ... အရာအားလံုး
ကို ကန္႔လန္႔ကာ ခ်လ်က္....
ထိုကန္႔လန္႔ကာ၏ ေနာက္တြင္ေတာ့... ဝမ္းနည္းဖြယ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္၏ မင္းသားေလးဟာ
အျပစ္ကင္းစင္စြာ အိပ္ေမာက်လ်က္ရွိေနခဲ့သည္။
ပံုျပင္ေလးရဲ႕နာမည္က~~~~~~ သစ္ရြက္ေလးတဲ့။
...................................
ေနျခည္ေႏြးေႏြးတို႔က မ်က္ဝန္းတည့္တည့္ေပၚ
စူးစူးနစ္နစ္က်ေရာက္လာတာမို႔ Baekhyun
သူ မ်က္ေမွာင့္တို႔ကို က်ံဳ႕လိုက္ရင္း.. တစ္ဖက္လွည့္လိုက္မိသည္။ပိတ္တားထားတဲ့
ခန္းစီးၾကားက မွန္ျပတင္းကိုေဖာက္လာသည့္
ေနေရာင္သည္ ထင္ထားတာထပ္ သူ႔ကိုေႏွာင့္
ယွက္ေနခဲ့သည္ေလ။ Baekhyun မ်က္လံုးတို႔
ကို မဖြင့္ပဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္ရင္း.. ေခါင္းတို႔ကို
ဆြဲဖြမိသည္။ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေန
ေသာ ဆံစတို႔ျဖင့္. ငုတ္တုတ္ေလး ငိုက္ေနရွာ
ေသာ baekhyunသည္ နံနက္ခင္းေနျခည္ႏု
ႏွင့္ ႏွင္းပြင့္တို႔ မွေပါက္ဖြားလာေလသလား
လို႔ပင္ ေအာက္ေမ့ရသည္။
CZYTASZ
The Leaf
Fanfictionသစ္ရြက္ကေလးရဲ႕ဘဝဟာ...ေႂကြက်သြားဖို႔ပါပဲ။ အကယ္၍ အခြင့္အေရးမ်ားရွိခဲ့ရင္ မင္းေျခဖဝါး ေလးေအာက္ ေႂကြလြင့္သြားခ်င္တာပါပဲ...
