Banane Benimsin

2- Yaşamak İstiyorum

  - Emre az önce olanları tahmin bile edemezsin.

 - Mahir ne oldu gene ya okulun ilk gününden başımı yemeye başlayacaksın.

 - Çok güzel bir kız gördüm kanka aşık oluyorum sanırım.

- Yine kız işleri mi Mahircan yürü git işine beni karıştırma artık.

- A- ama bu farklı beni dinle ç-çok güzeldi.Konuşmaya çalışı.. Hey nereye gidiyosun gelsene oğlum buraya. 

                 Beni takmıyordu. Hala onun etkisindeydim. Bir erkek olarak böyle yenilmemem lazım ona. Keşke onu birdaha görebilsem. Evet evet tekrar görmek istiyorum . Okula doğru koştum. Heryerde onu aramaya başladım bütün sınıfları teker teker kontrol ediyordum. Bir türlü bulamıyordum. Koridorda koşarken arkadaşını gördüm ve yanına gittim. '' Gülce nerede biliyor musun?'' dedim.Kız '' Kardeşim artık gözümüze gözükmesen batırmışsın kızın saçlarını çıkmıyo o iğrenç sakızın eve gitti.'' dedi. Ben de '' Peki yarın gelecek değil mi?'' diye sordum. O da '' Ya oğlum git işine uğraşma bizimle artık'' diyerek tersledi. Anlamadığım terslenecek ne vardı. Belki özür dileyecektim , kendimi affettirecektim. Her neyse oradan uzaklaştım. Herkes bahçede sıraya girmiş müdürün sıkıcı konuşmasını diniliyordu.Bende daha sonra sıraya girdim.O sıcakta o sıkıcı konuşma çekilmezdi fakat umrumda değildi. O turuncu saçlar o güneşte sanki yanımda duruyor gibiydi. Resmen güneş Gülceyi yanımda hissettiriyodu.Huzurluydum. İmkansız bir şeydi bu zorla okula geldikten sonra böyle bir şey yaşamak inanılmazdı.Bir süre sonra müdür konuşmasını bitirdi ve bizde sınıflara çıktık. Sınıfa girdiğimde hemen cam köşesini gözüme kestirdim ve oraya oturdum. Dışarı bakıyordum belki bir umut onu tekrar görürüm diye. Okulun ilk günü dersler işlenmiyordu . Bende öylece o oturup bütün gün onu düşündüm. Arasıra arkadaşlarım yanıma geliyor onları kovuyordum . Emre olayından sonra kimseye anlatmamaya karar verdim , anlatırsam dillerinden düşmem biliyorum en iyisi saklamaktı. Son derste bitmişti. Dersler işlenmediğinden çabuk geçmişti. Yerimden kalktım ve koşmaya başladım. Bir an önce eve ulaşmam gerekiyordu.Bütün yolları koşarak geçtim ve sonunda eve ulaştım üstümü çıkarıp rahat bir şeyler giydim. Dolabımdan defterimi ve kalemimi çıkardım ve yatağıma uzandım. Nasıl bir büyüydü bu kurtulmanın tek yolu bir şey yazmak mı? Şiir yazmak istiyordum . Bu etklilendiğim olayı kağıdıma dökmek istiyordum , bütün bu hissettiklerim bütün bu yaşananlar kağıdımda olmalıydı ve sonsuza kadar orada kalmalıydı.Bu kadar basitmiydi aşk? Evet öyleydi. Şu bir günde yaşadıklarımı hayal bile edemezdim.Klişe olan ilk görüşte aşka inanmazdım .Ama aşk zaten böyle değil midir? Aşk inanılmazdır.Ve daha sonra yazmaya başladım.

Mecbur yaşadık bunları , gördüğüm güneş hissettiğim rüzgar,

Mecnun gibi olamam ben onun gibi sevemem,                                                                                           Ancak tutunurum kalbine ve benim olmadan ölemem.

Gidemem, gözlerimdeki aşkı söndüremem,                                                                                               Bu hissettiğim duygu yaşama hevesim,                                                                                                       Bunu asla kaybedemem.

Hissediyorum,  güneş gibi parıldayan saçlarını düşlüyorum,                                                                 Attığın tokatı, kızdığın anı yaşıyorum,                                                                                                     Yağmur gibi ağlıyorum , dayanamıyorum sensizliğe,                                                                                 Kalbine girip sonsuza kadar yaşamak istiyorum.