Kaibigan?
Kaibigan lang kita.
Mga salitang ayaw ko narinig, mga salitang ayaw kong paniwalaan.
Ngunit kailangan paniwalaan.
Mga salitang iniisip kong walang katotohanan.
Pero hindi ko pala nakikita. Kasi nagbubulag-bulagan ako.
Nahulog ako sa mga bagay na hindi naman dapat gawan ng malisya.
Dapat Di na ako na assume eh, masyado kong assumera.
Mahirap mahalin ang dapat Kaibigan lang dahil una sa lahat alam mong kaibigan lang. Iba ang kaibigan sa Ka-Ibigan.
Mahirap dahil natatakot tayong marinig ang mga salitang.
"Sorry pero hindi kita kayang mahalin"
Natatakot ako na marinig iyon dahil baka Masira ang pagkakaibigan natin. Natatakot akong matapos ng ganon ganon nalang ang pagsasamahan namin dahil lang sa hindi inaasahang nararamdaman ko para sa kanya.
Bakit ikaw pa? Bakit ikaw pa ang minahal ko? Bakit sayo pa na alam kong kahit kailan hindi mo masusuklian ang nagmamahal ko sayo.
Bakit ikaw pa na may mahal nang iba? Bakit ikaw pa? Bakit sayo pa? Ano pa bang mali sa akin? Ano pa bang kolang sa akin? Ano pa ba ang gusto mo?
Kasi Simula ng naramdaman ko Ito ng pakirmdam na Ito.
Natuto na akong ma insecure, mainggit, at ikumpara ang sarili ko sa iba.
Tell me? Ano pa ba ang kulang. Kasi lahat sila sinasabing walang mali sa'kin.
Anong mayroon sa kanya na wala sa akin?
Bakit kahit pagod na pagod na ako at kahit gusto ko nang sumuko umaasa parin ako sa mga katagang binitawan ng iba na,
"Bagay kayo."
"Alam mo feeling ko kayo na ang magkakatuluyan."
"Oo nga sa Tagal niyo nang magkaibigan impossibling walang spark."
"Oo nga hindi kaya ang pagkakaibigan niyo ay mauwi sa pagka-I-Bigan."
Pero kahit gaano kasakit, gaano ka hirap sa akin iyon.
Mas pinili ko paring lumaban kasi ganon kita ka mahal.
Bakit sa dinami dami ng tao sa mundo bakit ikaw pa ang napili kong mahalin?
Oo inaamin ko na umaasa ako na Suklian mo rin ang pagmamahal ko sayo. Pero kahit kailan hindi ko kayang pilitin ang isang tao sa bagay na hindi niya naman gusto.
Gusto kong sabihin sayo kong gaano kita kamahal higit pa sa pagkakaibigan. Na mahal kita,mahal na mahal.
Ngunit nangingibabaw parin sa akin ang mga katagang kinakatakutan kong marinig.
At dumating ang araw na iyon.
Araw na ayokong mangyari.
Araw na gusto ko nalang kalimutan.
Tanda ko pa ang sinabi ko sayo na...
" If you like me, say it. And if not, then stop acting like you do. It really hurts when I'm always trying to believe in those false hope."
Yon bang "Sorry" palang yong narinig ko alam ko na eh. Hindi naman talaga kailangan pang umamin kasi alam kona ang isasagot niya.
Pero mas masakit pala mismo na marinig Ito mula sa kanya.
Ang sakit sakit. Parang ginuguho ang mundo ko.
It's hard to accept the truth between us.
Should I smile because we were together? Or cry because it's over
Even in best friends Relationship there will be arguments,love,sincerity,efforts,
Dates,sweetmoments and also ex.
Yeah! Alam ko na yan eh. Alam na alam. Pero ginawan ko ng malisya eh.
Because you're the guy I prayed to God that I'll be okay. The guy who always be there for me. The guy who doesn't run away when you show him the the scars from your past.(But he never heal your heart instead mas lalo lang itong lumala). The guy who actually cares about your happiness and smile. A guy who treats you with respect. A guy you can talk to about anything. A guy who's been being very supportive if your dreams and goals. A guy who actually remember the small details about you. A guy who's speaking positive things over you. A guy who chooses to stick by your side through the difficulties.
A guy who's being able to really make you laugh and forget about the struggles of your day. A guy who's been cherishing you and being a positive source of inspiration in life.
