Chasing the Ice Princess

Chapter 9

Two years ago

Emyrine's hands can indeed work magic. It traced Wila's sides and pressed on her back.

Wila sighed in satisfaction, shutting her eyes tightly.

"Masarap?" tanong ni Emyrine.

"Sobra, lab."

Emyrine was sitting on Wila's lower back as she massaged her, wearing a loose shirt and underwear. That, along with the magic hands on Wila's bare body, was enough to send her on edge.

Mabilis siyang bumaliktad, dahilan para paibabawan niya ang nobya. Hinalikan niya ang labi nito. She planted kisses on her lover's jaw, trailing it with her tongue, then her neck, all the way down... and nibbled her collarbone, emitting low moans from Emyrine.

"Masarap?" natatawang pag-uulit ni Wila.

Marahang pinalo ni Emyrine ang kaniyang pisngi. "Bwisit ka."

Umangat si Wila. Tinanggal niya ang natitirang saplot sa katawan ng nobya. Lumantad ang kahubdan nito sa kaniya. She let a finger roam the valley between Emyrine's breasts.

"Ikaw na yata ang pinakamagandang babaeng nakilala ko," aniya.

Si Emyrine naman ang natawa. "Kailangan mo na ng salamin." Wila lowered her body to Emyrine. Their warmth merged into one as Wila sucked on her aching hill. Emyrine groaned her approval. "Tutal twenty-third birthday mo naman, bibilhan kita bukas."

"Okay ka nang regalo sa 'kin."

It was then that the unthinkable happened. The door to her room bursted open, with her father standing paralyzed on the doorway.

May hawak itong cake, malamang para sorpresahin siya, only to discover his daughter above another naked woman.

Kaagad na kumilos si Wila para takpan ng kumot si Emyrine. Nagsuot din siya ng damit bago sumunod sa umalis na ama niya.

Nakatayo ito sa kanilang portiko. Suot pa nito ang uniporme niya sa pabrikang pinagtatrabahuan.

Bumalik si Wila sa kwarto para siguraduhing ayos ang nobya. Nakabihis na ito.

"I- I can stay. Sasamahan kitang kausapin siya," alok nito.

Umiling lamang si Wila. Hinalikan niya ang noo ni Emyrine. "Problema namin 'to. Tawagan na lang kita bukas nang umaga."

Niyakap siya nang mahigpit na mahigpit ni Emyrine bago ito umalis. Mabuti na lang at may daanan sa kanilang kusina.

Bumuntong hininga si Wila habang nakatingin sa likod ng kaniyang ama. Dahan-dahan siyang lumapit.

Humarap sa kaniya si Roman. Kita niya ang nagpupuyos na galit sa mga mata nito. Parang sinasaksak ang puso niya sa paraan ng pagtingin sa kaniya ng kaniyang papa.

"Sorry po—"

Her cheek met Roman's wide palm—leaving her with a huge, red mark on her face.

She was beyond shocked. Her father had never laid a hand on her before. Never.

"Hihiwalayan mo ang babae mo. Maliwanag?" mababa ang boses ng kaniyang ama, but it was seething with anger. Galit na huli niyang nakita labing-apat na taon na ang nakararaan, nang iwan sila ng ilaw ng tahanan.

"Mahal ko siya," mangiyak-ngiyak niyang sagot. Totoo naman ito. Kahit pa ang tatay na mismo niya ang nagsabi, hindi niya kakayanin na lumayo kay Emyrine. Ito na ang bagong ilaw ng buhay niya.

"ANONG ALAM MO SA PAGMAMAHAL?" Nagtaas na ng boses si Roman. Hinigit siya nito papasok sa loob ng bahay.

Nagpupumiglas siya sa mahigpit na hawak nito sa kaniyang braso. Tinatawag niya ang pangalan nito ngunit tila hindi siya nito naririnig. Ni hindi na nga yata siya nito nakikita bilang anak.