Thıef

Evan

Peşimdeler. Kaçıyorum! Her zaman ki gibi. Bu sefer kesin öldürecekler beni. Tabii yakalayabilirseler!

Hem bu sefer pahalı birşey de çalmadım, ne bu öfke amir bey. Ah evet çaldım dedim! Ben bir hırsızım. Öyle sıradan bir hırsız da değil, kimse beni yakalayamaz. Sokak aralarında adeta bir gölge gibi yok olur, rüzgar gibi eser geçerim. Derken kendimi yerde buldum. Ayağıma ateş etmişlerdi, kuyumcu soymak pek de iyi bir fikir değilmiş.

Hemen yerden kalktım, topallaya topallaya dar bir araya girdim. Canım çok yanıyordu. Kim 17 yasında bir çocuğa ateş ederki! Pardon hırsıza diyecektim. Hemen yanımda ki yangın üzereydi inden bir evin çatısına çıktım. Nefes nefese kalmıştım, arkamdan sesler geliyordu, "Gel buraya serseri", " Yakalıyacağız onu kaçamaz". İlerledim, karşı bina atlamak için fazla uzaktı. Ayağımdan dolayı atlayamazdım da zaten. Aşağı inen su borusunu gördüm tutunarak aşağı kaydım. Daha inmeden boru kırıldı düştüm. Yukarı baktığımda adamlar küfrediyordu "Kaçtı siktiğimin piçi". Hah siz daha beni tanımadınız.

Güneş batmak üzereydi, evime geldim. Ev dediğim, ormanın içinde iyi gizlenmiş hurda bir kulübe. Tabii bana burası cennet gibi. Sessiz ve sakin. Ayağıma baktım, kurşun içerde kalmamıştı, eti sıyırıp geçmiş. Sargı beziyle sarıp, yaşlı nine koltuğuma uzandım.

Ah ne kadar da kabayım, kendimi tanıtmadım. Ben Evan. Halk arasında ise thıef.

Bu hayatı ben seçmedim.