0.0

127 47 74
                                    

Bölüm Şarkısı ° Earth Song - Amadeus Electric Quartet

Bölüm Şarkısı ° Earth Song - Amadeus Electric Quartet

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

6 Ocak 2008

Serin havada sağa sola dans eden saçlarımı kontrol etmek bir hayli zordu.
Uzandığımız buğday tarlasının üzerinde ekinlerin, kıyafetlerimin kapatmadığı çıplak bileklerimi gıdıklaması hoşuma giden bir histi. Güneş tam tepemizde, bizi yakıp kavurmak için olağan tüm gücünü kullansa dahi bizi burdan kaçırmayı başaramıyordu. Toprak kokusu genzimden içeri yol aldıkça huzurla dolup taşıyordum.

Burası şehrin tüm gürültüsünden uzak, ufak bir köy halkına zimmetli olan sevimli bir buğday tarlasıydı. Her hafta Cuma günleri ben ve en yakın arkadaşım Anna, piyano dersleri çıkışımızda ailelerimizden sinemaya gitme yalanıyla izin alır ve aile şoförümüz Andrew Amca'dan bizi buraya getirmesini isterdik. Bugün de o monotonlaşmış Cuma kaçamaklarımızdan biriydi. Ekinlerin arasına uzanmış, güneşin bizi esir alışı altında gökyüzünü seyrediyorduk.

" Çok güzel değil mi? " Anna'nın sorusuyla başımı ona taraf çevirdim.

" Güzel kelimesi buranın yanında halt yemiş. Ömrüm boyunca geldiğim en huzurlu ve muazzam yer burası olabilir." dedim tebessüm ederek.

Anna alaylı bir gülümsemeyle " Daha oniki yaşındasın Perry, ne ömründen bahsediyorsun." deyince ona dil çıkarıp eline vurdum.

" Mesele yaş değil, kendini nerde mutlu hissettiğini bilmekte. Baksana annemlere ya da annenlere; o sıkıcı, fabrika makinesine dönmüş yaşantıları altında mutlu olduklarını hiç sanmıyorum. Fakat her yetişkin gibi onlar da mutluymuş gibi yapıyorlar, rol çeviriyorlar. "

" Haklısın." dedi Anna başını sallayarak.
Ardından elimi destek verircesine sıktı.

" Biz onlar gibi olmayacağız. Biz paranın kölesi olmayacağız. Biz istediğimiz mesleği yapacağız ve bunun yanında birbirimize her daim vakit ayıracağız. Ne sen babanın holdinginin yöneticilerinden biri olacaksın ne de ben annemlerin istediği gibi avukat olacağım. Nerde nasıl mutluysak orası bizim yaşam yerimiz olacak. Emin ol.. "

Gözlerimin içi parıldarken dişlerimi göstererek güldüm. " Seni seviyorum. "

" Ben de seni seviyorum. Çünkü biz seninle en yakın arkadaşız ve ne istediğimizi biliyoruz. Hep birlikte olacağız, sonsuza dek. Bu konuda sana söz veriyorum. Peki ya sen? Her zaman benimle olacağına söz veriyor musun? "

" Tüm kalbimle.. "

8 Nisan 2016

Bedenimin sırılsıklam olduğunu, soluk soluğa kaldığımı ve gözlerimin dolduğunu ele alırsak sekiz sene geçmesine rağmen Anna'yı rüyamda görmek, yaşadığım tramvayı
hiçbir zaman unutamayacağımın kesinlikle en büyük kanıtıydı.

Brain DeadlockHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin