GAME OVER

~ Kalp Kırıkları ~

       Perdelerin arasından içeri ışık sızmaya , kuş cıvıltıları duyulmaya ve odanın içi ilkbaharın serin havasıyla dolmaya başlamıştı . Artık uyanmanın vakti gelmişti . Tam bu sırada saatin alarmı çaldı , saat yedi olmuştu . Birkaç dakika daha uyuyabilmek umuduyla uzanıp saatin alarmını kapattı . Kalkması gerektiğini biliyordu fakat bir süre daha öylece yattı . Yüzüne aralık olan camdan gelen serin hava çarpıyordu . Sonunda yavaşca doğrulup , yataktan çıktı ve cama gidip perdeleri açtı . Güneşli taptaze bir Nisan sabahıydı . Camı açıp temiz havayı içine çekerek dolabına ulaştı . Okul pantolonunu ve tişörtünü alarak çabucak giyindi ve banyoya gitti .
     Gece Nazlı Soral iki hafta önce on yedi yaşına girmişti . Lise üçe gidiyordu . Dersleri iyi olsa da okulu sevmiyordu . Çünkü okuldaki insanlar o kadar önyargılı ki ... Ne konuda dediğinizi duyar gibiyim . Tabi ki tipim yüzünden . Kocaman göbeğim ve ben her ne kadar iyi anlaşsakta - en azından yemek yemeyi seviyoruz - okuldakilere batıyor . Bir de gözlüklerime takmışlar . Dört göz deyip dalga geçmedikleri gün yok . Diş tellerim zaten olay oldu artık . Sanki ben böyle olmak istedim . Ben istemez miyim güzel bir kız olmayı ? Olmuyor işte . Niye dalga geçiyorlar anlamıyorum . Bu yüzden ağladığım günleri bilirim ama bu kimin umrunda ki ? Babama söylesem hallederler bunu . Sonuçta adam zengin . En kötü okulumuzdan kovar . Evet , babamın okulunda okuyorum . Tabi bundan kimsenin haberi yok . Yoksa babamı rezil ederim . Her ne kadar beni çok sevsede , üzerime titresede - özellikle annem öldükten sonra - onun üzülmesini istemiyorum . Hem adam o kadar şirket işiyle mi uğraşsın yoksa benle mi ?
   Aynada ki yüzüme baktım . Gözlerimin altı az uyumaktan morarmış , saçlarım zaten her zaman ki gibi kabarmış ... Mavi gözlerime bakmaya başladım . Güzeller ... Ben ne kadar çirkinsem onlarda o kadar güzel . Gözlük takınca onlarda sönüp kalıyor yüzümde . Neyse ... Elimi yüzümü yıkadım . Dişlerimi de fırçaladıktan sonra aşağıya inip kahvaltı etme vaktim gelmişti . Hızla çantamı hazırlayıp aşağı indim . Sofra her zamanki gibi hazır ve kimsesizdi . Doğru duydunuz . Kimsesiz ... Babam işleri yüzünden evde doğru dürüst vakit geçiremiyordu . Kahvaltısını bile evde yapamıyordu . Alışmıştı bu duruma artık . Alışmak ... Ne kadar da çaresizlik içeren bir kelime . Sanırım onun yapabildiği tek şey buydu . Cesareti yoktu . Neye mi ? Hiçbir şeye ...
    Hızlıca kahvaltısını yaptı . Hızlı olmalıydı yoksa otobüsü kaçırırdı . Babası her ne kadar ona araba alsada , o otobüsü tercih ediyordu . Okuldakiler onu burslu zannediyordu . Hangi burslunun arabası olurdu ki ? Siyah sırt çantasını omzuna attı ve evden dışarı çıktı . Mavi kulaklıklarını kulaklarına takıp , rastgele bir şarkı açtı ve hızlıca yürümeye başladı . Yürürken hayatının ne kadar saçma olduğunu düşünüyordu . Hep düşünüyordu zaten . Hiç değiştirmeye çalışmamıştı . Hep boyun eğen taraf olmuştu . Belki de dünyaya boyun eğmek için gelmişti . Kim bilir ?
      Durağa geldiğinde yorulmuştu . 2-3 dakika bekledikten sonra otobüs geldi . Otobüs her zamanki gibi tıklım tıklım doluydu . Çirkin olması bir tek burada işe yarıyordu . Kimse onu taciz etmiyordu . Otobüsten dışarıyı izlemeye başladı . Nerdeyse tüm arabalar otobüsü geçiyordu . Aklına bugün okulda neler olabileceği geldi ama düşünmemek için kendini zorladı . Tek istediği biraz huzurdu . Çok mu zordu ?
    Sonunda okula geldi . Artık okula gelmek istemiyordu . Bu okula ilk geldiği günü hatırladı . Ne kadar da umutluydu . Yeni bir başlangıç , yeni arkadaşlar ... Çok safmış . Daha ilk günden onunla dalga geçmeye başlamışlardı . Okulun eziği oydu . Hep boyun eğdiği için . Keşke boyun eğmeseydim diye düşündü . Keşke ...
     Soral Koleji . Babasının okulu . Bunu bir tek o ve babası biliyordu . Müdür bile Kolejin sahibinin kızının o olduğunu bilmiyordu . Belki de bu yüzden onları koruyordu her seferinde . Her seferinde onları koruyordu . Hiç onlara kızdığını görmemişti . Adaletsizlik diye düşündü . Daha düşünecekti ama birden o cırtlak sesi duydu .
- Naber ezikella ?