SONLAR

Ona Son Güvenim

Okul bitti ve öğretmenimde gitmişti.Bu benim bu yıl içindeki belki 9.sondu.Ama bu seferki son beni tamamen yıktı.Ne yaşadığımı herkes tahmin edebilir.Sevgilim

    Son gündü.Herkeste bir sevinç,rahatlık vardı.Gerçi okulun inekleri son günde sürekli ağladılar.(saçmalık yaa)

    Karnelerin dağıtılmasına daha 3 ders vardı.Yağmur ve ben bahçedeki yeşilliklere oturmuş Nazlı'nın gelmesini bekliyorduk.O sırada Toprak (sevgilim) yanıma geldi.Pek mutlu görünmüyordu.Telaşlandım ve;

  -Ne oldu!? diye sordum.

   -Konuşalım mı?/Yağmur'a bakarak/         -Yalnız konuşalım mı?dedi

   Yağmur böyle şeylere kızmazdı.Çünkü onun eski sevgilisi de bize böyle yapardı.Ama biz sinir olurduk.Neyse konumuza dönelim.Yağmur başka bir yöne ilerledi.Toprak bana uzun süre baktı ve oturmamı istedi.Neler oluyordu?Bana neden böyle bakıyordu?Nedeni apaçık belli dimi.Ama insan o anı yasayınca zekilik yapamiyor .Bende ona boş boş baktım.Dedesi hastaydı.O mu ölmüştü yoksa bana olan sevgisi mi?Tahminim doğruydu.Bana baktı ve yanağıma minik bir öpücük kondurdu.Anlamıştım artık.Tamam yani.Bitmişti,bana bakmaya devam ediyordu.-Peki dedim ve kendimi tutamayıp gözümden bir yaş akıttım.Bu belki en kötü sonlarımdandı.Beni 3 yıldan sonra terk ediyordu.Onu öylesiye sevmeme rağmen beni bırakıyordu.Kafamda düşündüğüm her şey yok olmuştu.Neden diye sormadım.Ama öğrenicektim.Gitti.Ve gerçekten gitmişti.Beni terk etti.Bunun nedenini öğrenmekte istekli değildim.Toprağın gittiğini goren Yağmur yanıma koştu ve -Neden ayrılmış? dedi ve ağlamaya başladım.Gerçekten çok seviyordum onu.Ama neden NEDEEEEN?

haykırasım gelmişti ama olmadı sadece hıçkıra hıçkıra ağladım.Yağmur buna dayanamadı.Su şişesini bana uzattı.Ama içemedim.Konuşmaya bile halim yoktu.Şişedeki suyun bir kısmını eline döküp elini ıslattı daha sonra elıyle ağlayan gözlerimi ve yüzümü sildi.Benim ağlamama dayanamazdı.Uzaktan Nazlı bizim ağladımızı anlamış olmalı ki koşa koşa geldi.Soluk soluğa neler olduğunu anlamaya çalıştı.Yağmur'a baktı ve Yağmur işaret parmeğı ile kalbini işaret etmişti.Bu bizim bi kodlamamiz gibi.Yanimizdaki tekrar üzülmesin diye ayriliklari kalbi gostererek anlatirdik.Nazli anlamisti ve hemen yanima oturarak ;

-İnanmıyorum.İt herifff!Hangi hakla senden ayrilabilir?Pislik,utanmaz,kalpsiz,öküz...vb. şeyler saymaya başladı.Aniden -YETERR!!

diye bağırdım.-Onu hala seviyorum.Lütfen böyle deme.Neden ayrıldığını öğrenicem.Beni hala sevdiğini biliyorum.(Mu acaba.o anda bunlari söyledim.ama gerçek miydi?)

Haykırmıştım.Birçok kişi bana baktı.Bu kez bana bir hırs geldi ve -DÖNÜN ÖNÜNÜZE KENDİ İŞİNİZE BAKIN!!!diye bağırdım.Herkez yavaşça önüne döndü ve benden söz etmeye başladilar.Yetti artık şu okulun dedikoducu kizlari.Ama erkekler daha da beter.Sürekli biz kizlari konuşur dururlar.AHHHHHH BIKTIM.Düşündükçe aklım karışıyor.Ama kendimi toparlayamıyorum.

  Kızlar bana hüzünle baktılar.Lavaboya götürdüler ve aynaya baktığımda bu ben değildim.Tüm göz makyajim akmıştı.Kendimi topatlamam kısa sürdü.Makyajımı tazeleyip kendime geldim.Ama hala içim içimi yiyordu.Kızlar Toprak'ı takip etmemizi önerdi.Kabul ettim haliyle.Etrafta onu aradık.Tüm okulu gezdik.Erkek tuvaletleri de dahil.Ama tek bir yer kaldı -RESİM ATÖLYESİ- oraya baktığımızda ise yoktu.Etrafa baktık.Resimlerin arkasında ikinci dönem gelip hemen havalı olan Yaren ile öpüşürken yakaladım.Önce cırladım ve;

-Beni bu sürtük için mi terk ettin!? diye haykırdım.Yaren bana sinirli bi bakış attı ve eski sevgilimin kucağından kalkıp üzerime yürüdü.Tam bana vurucakken kızlar önüme geçti ve Yağmur;

-Bi sorun mu vardı canıM, dedi.

Yağmur her okulda birkaç psikopat kız olur ya onlardan biriydi.Kısa saçları vardı.Sürekli kapşonlu kırka giyerdi.Siyah pantolon vazgeçilmezidir.Sürekli şu cool bilekliklerden takar.Kolyesinde kesinlikle bi kurukafa olur.Konversleri hep siyahtır.Sadece konvers giyer.Ama acaip psikopattır.Nerdeyse her okulda arkası(onunla kavgaya gelicek kişiler) vardı.Bana sorucak olursanız Canımı bile veririm.

Yaren biraz ürkmüştü.Benim ise tek ilgilendiğim beni bunun icin terk etmesiydi.Toprak'a bakıyordum.Ama sinirli bir şekilde,Toprak ise aksine korkarak bakıyordu.Bi ara gözüm karardı başım döndü.Yaren korkulu gözlerle Yağmur'a bakıyordu.Biraz daha sinirlenmiştim.Yaren boya kutusu gibidir.Her yerinde makyaj var hem de fazlasıyla.Giydiği mini etekler,sürekli firikik vermeler.Belli ki gözü benim erkeğimdeymiş ve aldı da.

Artık üzüntünün yerini sinir kapladi.Şu an benim yerime onu seçmesi bana ne kadar acı versede onun gibi bi sürtükle sevgili olduğu içinde içim rahat.Bu kız her hafta başkasıyla çıkar.Bi dakika bu çarşamba Cem'den ayrildiysa hemen sonraaa.BENİ ALDATMISŞŞŞ.

  Bunu düşününce o sinirle gidip Toprak'ın yüzüne sert bir tokat attım ve "Pislik" diye haykırdım.O sinirle ona vurmaya ve canini yakmaya çalıştım.Arkamdan Yağmur beni tutmaya çalıştı.Yaren fırsattan istifade edip hemen Toprak'ın elinden tutup onu dışarı çekti.Onun için beni terk etti.Sinirden ağlayıp,bağırdım.Onunla geçirdiğim mutlu anıları resme dökmüştü.Atölyedeki benim yaptiğım tüm resimleri parcalamaya başladım.Her ne kadar Yağmur beni tutmaya çalışsa da karşı gelip etrafı dağıtıyordum.Sakinleşmeye başladım ve yere yatip ağladım.Yağmur yanıma oturup bana bakmaya başladı.Belki Toprak'ı hemen unutamayacaktım,ama artık ona güvenim SONdu...Onu hemen unutmaya çalışıcam.Ama nasıl?Evimin hemen çarprazındaki evde yaşıyor.O gün yaptığım resim hüzün doluydu.Karneme gelirsek bi inek değilim ama derslerim iyiydi.Ama ona son güvenişim olucaktı.Herkes bi şans daha hak eder ama ben güven meselesiyse ona şans vermem....