SONLAR

Sonun Başlangıcı

Ve bu da bir SONdu.Beni  resim hocam başka bir şehire tahin olmuştu.O gün okulun son günü idi.Belki bu hocayı SON görüşüm olacaktı.Beni 'hayata bağlan' dememin nedeni ise ailemun parçalanmasi durumunda kendi içimdekileri,içimde tutmayıp resme dökmüş olmamdı.Bu hayatımda birr dönüm noktasıydı.O sıralar sinir hastasıydım.Anne ve babam sürekli kavga eder ve anlaşamınca birinden biri evi terk ederdi.Ve tekrar barismalari aylar surerdi.Bi ara boşanma karari aldilar.Ama neden boşanmadılar ki.Artik boşansalarda kurtulsam diyodum,nedeni artik bıkmıştım.Küçük kardeşime 4 yaşından beri ben bakar ve ilgilenirim.Ona tuvalet eğitimini,odasını,yatağını toplamayı... ben öğrettim.Ailem kavgalarından ve anlaşamazlılıklarından dolayi acı çeken ben ve kardeşim Ela oldu.Artık herşeyi stres haline getirdim.Sinir krizleri ve nefessizlik çekiyordum.Ama bununla sadece büyükannem ilgilenirdi.O da pek sık gelemezdi.Kendimi intihara kalkiştım ve bu okula da yansıyordu.Tüm derslere sinir olurdum.Ama vekil olarak bir resim hocası geldi.Tabii ona da sinir oldum.En başta herkezi eğlendirdi,çok neşeli bir insan ve sürekli mutluluğu ve gülmeyi tercih ederdi.Zamanla benim sinir hastaliğimi ve ailemi oğrendi,bana her zaman resim ile kendini bulursun dedi.Bir gün kardeşimin sulu boyalarını toplarken yanlışlıkla duvara fırça ile boya sıçradı.Hoşuma gitti ve duvara renkleri sıçratmaya devam ettim.Kendimi alamadım,kardeşim ellerini yıkamadan geldiği zaman odasının duvarında kocaman bir surat gördü ve bu surat normal bi insan suratı gibi değildi.Rengi kırmızımsı ve rımeli kıpkırmızı,üzgün dudaklarına kadar inmişti.saçları tek gözünü biraz kapatıyordu.Kardeşim odada bu resmi görünce şaşırdı ve bana bakarak

-Duvara resim çizilmez.Yoksa cıss olur.dedi

   Kendimi rahatlamış hissettim.Bana sinirli bakan gözlerine bakarak gülümsedim.Bana hala sinirliydi.Nedeni odasını boyamakla kalmayip,daha önceden duvari boyadiği için ceza vermiştim.

-Ama bu çok güzel hissettiriyo.Ela bana kizma.Eğer benimle barışırsan seninle odalarımızı boyaya biliriz,dedim.

Bana hala sinirli bakiyodu ve biraz düşündükten sonra bana gülümseyip."Pembe çiçekler" dedi.Ona bakıp"O zaman tüm boyaları alalım ve başlayalım hemen." dedim.Dolaba doğru koştu ve tüm cins boyalarını aldı,önüme dizdi.Öncelikle beraberce bir ev ve pembe çiçekler yaptık.Bu oda bitince benim odama geldi sıra bu kez her yeri renkli renkli bulutlarla donattık.Üzerlerine ise 'gülümse' yazıları yazdık.

   VAYY BEE.BU CİDDEN...GALİBA BEN ÖZÜMDE BU İDİM.O KADAR HAYAT DOLUYDUM Kİ.EN SON KÜÇÜKKEN MUTLU OLMUŞTUM.

   İşte daha sonra ise resimi gerçekten benimsedim ve mutlu olduğum her an icin bir resim yapmaya çalıştım.Öğretmenim sürekli bana böyle şeyler için ilham verdi.Sürekli bana yardimci oldu.Ben mutlu oldukça derslerim de düzelmeye başlamıştı.Bu senenin sonuna kadar vekil öğrt. olarak kaldi.Ve şimdi de gidiyordu.Bu benim en sevdiğim öğretmenimi SON görüşüm olucak.Bu anı bir resme çevirdim.Ve bu öğrt.yine bana ilham olmuştu.

ONU ÇOOK ÖZLİCEM.Ama bu 'son' daha başlangıç.herşey bitiyor.