[9ศาสตรา] อสุรกานต์ ภาคอสุราเร้นกาย #ยักษ์กินอ๊อด

ตอนที่ 10 ทมิฬซ่อนหน้า

ร่างยักษ์ยิ้มพริ้มแย้มยามแรกรัก
แจ้งประจักษ์จับจิตพิสมัย

ฟ้าใกล้สางสร่างซาสุราลัย
โอ้ดวงใจจำจากพรากอุรา

เจ้าจำเป็นเห็นอยู่รู้ในอก
ยากปักปกจบจากพรากพาหา

ขอให้พี่ชื่นใจเถิดหนาแก้วตา
จุมพิตลาเดือนดรุณลุ้นรอคอย

ตอนเช้าเช้าเศร้านักรักรอเจ้า
เมื่อสายเข้าเหงาจิตคิดท้อถอย

ยามย่ำเที่ยงชะเง้อหาทำตาปรอย
ใจข้าฯลอยคอยรักสักสัญญา

พิศนทีซ้ายขวาแลหน้าหลัง
แดดร่มยังตั้งจิตคิดคอยหา

เจ้าทรามวัยไฉนผิดติดเวลา
พระเพลาพาข้าฯออกเดินดำเนินความ

เห็นลั่นทมดอกน้อยลอยละล่อง
เนตรจับจ้องกลีบก้านพาลคิดหวาม

ปรารถนาทัดหูเจ้าเล้าลวนลาม
ดวงหน้างามฉายชัดถนัดทรวง

ดำเนินรอยคอยนทีที่รี่ไหล
ด้วยหวังใจใคร่น้องล่องแดนสรวง

เด็ดกลีบกรุ่นดรุณทัดซัดซ่านทรวง
แลตักตวงจ้วงจาบนาบแนบเนา

ยังมิทันหันกลับขยับติด
แอบประชิดลอบพิศซ่อนซ้อนหลบเสา

กัดทนต์ฝืนกลืนกรอดออดอกเรา
ด้วยเห็นเขากล้ากล่าวเกี้ยวเกี่ยวโกมล

.

.

.

"พี่บาก!"

เจ้าของนามมิตอบคำใด เขาทอดสายตาคมกริบสีเหลืองนวลวาวดั่งพระจันทร์ข้างขึ้น สาดแสงเยียบเย็นสะท้อนลงเหนือผืนน้ำนิ่งใส แต่กลับปกปิดความลึกล้ำดำมืดเกินหยั่งของก้นบ่อมืดมิดไว้อย่างแนบเนียน

แววตานิ่งเรียบเพียงแต่จับจ้องแล้วมองย้อนกลับมาอย่างเงียบเชียบ พาให้คนมองตอบรู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ จากนั้นเร่งพิศพินิจไปทั่วทั้งในนอกออกเข้า แลเฝ้ากวาดสายตาสอดส่องโดยรอบบริเวณหาดทรายสีมรกตที่เชื่อมโยงกับโถงถ้ำ

คล้ายคลาว่ากำลังค้นหาบางสิ่งบางอย่าง...

ลำคอของอ๊อดแห้งผาก เดือนดรุณลอบกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากโดยมิรู้ตนว่าคิ้วเข้มขมวดเครียดเคร่งเป็นปมแน่น ย้อนย้ำแค่นเค้นความประหวั่นพรั่นพรึงในดวงแก้วสีเปลือกไม้ให้ฉายประกายอึดอัดชัดช้อนสะท้อนสะท้านจากเหตุการณ์ที่ปรากฏชัดแจ้งอยู่ตรงหน้า...