Θέλω να σε ξαναδώ

Κεφάλαιο 7

"Δεν με νοιάζει αν μπορείς. Εγώ  θέλω να θέλεις! Αν θέλεις μπορώ και για τους δύο"

Έτσι έμεινα εκεί στο κρεβάτι του Άγγελου να σκέφτομαι τι θα κάνω με τον Άδωνι. Μα να που μπήκε στο δωμάτιο και ήταν κλαμένος.. δεν το πιστεύω ότι κλαίει. Η πρώτη φορά που αντικρίζω αγόρι να δακρύζει για μια γυναίκα.

Ήρθε και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού σχεδόν δίπλα μου και γύρισε και με κοίταξε με θλιμμένα μάτια. Γιατί είναι έτσι? 

"Θέλω να μιλήσουμε" είπε στρέφοντας το βλέμμα του προς το πάτωμα.

"Σε ακούω"

"Θέλω να χωρίσουμε" είπε και έμεινα με το στόμα ανοικτό. Τα μάτια μου γούρλωσαν και το βλέμμα μου αγρίεψε. Γιατί θέλει?

"Τι? Γιατί?"

"Δεν μπορούμε εμείς οι δύο μαζί, δεν πάει άλλο"

"Από πότε όλο αυτό?"

"Σε παρακαλώ μην ρωτάς περισσότερα πράγματα απλά χαστούκισε με βρίσε με και κάνε μου ότι άλλο θες για να ξεσπάσεις" δεν το πιστεύω ότι τέλειωσε τόσο γρήγορα, πότε ήταν που γνωριστήκαμε, πότε είμασταν μαζί και τώρα χωρίσαμε. Τελικά δεν βρήκα την αγάπη που νόμιζα, όλοι είναι ψεύτες και υποκριτές και για ακόμη μια φορά έπεσα στην παγίδα και πίστεψα πως όντως ήταν μια σοβαρή σχέση που θα διαρκούσε. Πόσο αφελής είμαι.  

"Τίποτα δεν θα σου κάνω απλά δεν θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου καθίκι"

"Τι? όχι πρέπει να με κτυπήσεις σε παρακαλώ κάνε το πρέπει να σε μισήσω" τι? γιατί όλα αυτά? τι κάνει πλέον, βασικά τι σκέφτεται?

"Είσαι βλάκας το ξέρεις? γιατί πρέπει να με μισήσεις"

"Για να σε ξεχάσω για να μην σ΄αγαπώ " άρχισε να δακρύζει και κτυπούσε το κεφάλι του με τα χέρια του. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και έκανε κύκλους μέσα στο δωμάτιο τραβώντας τα μαλλιά του και αναστενάζοντας.

"Δεν το καταλαβαίνεις δεν είμαι αυτός που πρέπει για σένα"

"Αλήθεια γι' αυτό με χωρίζεις? πιστεύεις πως δεν είσαι αυτός που μου αξίζει?"

"Ναι γι΄αυτό και πρέπει να φύγω" έκανε μια απότομη κίνηση να φύγει κτυπώντας δυνατά πίσω του την πόρτα του δωματίου αλλά έτρεξα και του άρπαξα το χέρι πριν φύγει και είναι ήδη αργά.

"Κάτσε να μιλήσουμε σε παρακαλώ"

"Αφροδίτη προχώρα την ζωή σου και ξέχνα με"