Κεφάλαιο 5

52 1 0
                                    

"Έχω εθιστεί στο πως νιώθω όταν σε σκέφτομαι"

Δεν γνώριζα εκείνη την στιγμή τι ήθελα να κάνω. Άραγε έπρεπε να του ανοίξω και να τον αφήσω να μου εξηγήσει ή να τον άφηνα έξω να κτυπάει μέχρι να βαρεθεί και να φύγει. Και όσο περνούσε η ώρα οι φωνές του γίνονταν πιο έντονες.

"Θα την σπάσω άνοιξε τώρα" 

"Φύγε θέλω να μείνω μόνη μου"

"Σε παρακαλώ μωρό μου άσε με να σου εξηγήσω και μετά αν θέλεις πέταξε με έξω" η καρδιά μου ήθελε να του ανοίξω αλλά η λογική μου έλεγε πως δεν πρέπει και ότι με κορόιδεψε. Γλίστρησα κάτω στην πόρτα και κάθισα εκεί κλαίγοντας και αυτός ακόμη με παρακαλούσε να του ανοίξω. Δεν μπορούσα όμως, δεν ήμουν σε θέση ούτε να του μιλήσω ούτε να του ανοίξω.

Ξαφνικά όμως δεν άκουγα τίποτα για περίπου δέκα λεπτά. Τόσο γρήγορα τα παράτησε λοιπόν? Μάλλον δεν θέλει τόσο πολλή να με δει. Ξάπλωσα κολλημένη στην πόρτα και αφέθηκα στις σκέψεις μου. Μέχρι που τον είδα να μπαίνει από το μπαλκόνι, μπήκε και έτρεξε αμέσως κοντά μου σε κάποια στιγμή όλα μαύρισαν. 

Άδωνης's POV:

Δε ήξερα τι να κάνω δεν μου άνοιγε. Απελπίστηκα και μετά μου ήρθε η ιδέα να μπω από το δωμάτιο μου και να πηδήσω στο μπαλκόνι της εφόσον ήταν σχεδόν ενωμένα. Και το έκανα, μπήκα μέσα και την βρήκα ξαπλωμένη στο πάτωμα. Με το που με είδε έλαμψαν τα μάτια της αλλά ξαφνικά λιποθύμησε. Έτρεξα αμέσως την έπιασα στα χέρια μου και την οδήγησα στο κρεβάτι της σκούπισα με τα δάκτυλα μου τα δάκρυα της και την έπλυνα με λίγο νερό στο πρόσωπο για να ξυπνήσει. Πήγα κάτω της έφτιαξα κάτι για να φάει και έστριψα ένα πορτοκάλι για να πάρει λίγες βιταμίνες. 

Ήμουν ένα ράκος, εγώ έφταιγα για όλα αν απλά της μιλούσα απ' την αρχή τίποτα δεν θα ήταν έτσι. Θέλω απλά να την έχω κοντά μου και μόνο αυτό δεν καταφέρνω. Με τις βλακείες μου την απομακρύνω συνεχώς από κοντά μου. Πήγα πίσω στο δωμάτιο και της έριξα λίγες σταγόνες νερού στο πρόσωπο της και την πήρα στην αγκαλιά μου μέχρι να ξυπνήσει. Ένοιωθα τόσο ερωτευμένος δίπλα της μακάρι να σταματούσε ο χρόνος και να έμενε στην αγκαλιά μου για πάντα.

Αφροδίτης's POV:

Άνοιξα τα μάτια μου και συνειδιτοποιήσα ότι βρισκόμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, πως βρέθηκα εδώ ένας θεός ξέρει. Μέχρι που είδα τα χέρια του Άδωνη να με περιτρυγυρίζουν και αυτός μου ψυθίριζε σ' αγαπάω σε παρακαλώ ξύπνα. Δεν κατάλαβε ότι είχα ξυπνήσει από ότι φαίνεται. Ήταν η πρώτη φορά που μου είπε σ' αγαπώ. Η πρώτη φορά, αμέσως ο θυμός μου ηρέμησε και ήθελα να ακούσω τι είχε όντως γίνει γιατί για κάποιο λόγο ένοιωθα πως ήταν μία παρεξήγηση που έπρεπε να λυθεί.

Θέλω να σε ξαναδώHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin