Zone

Z O N E #2

Swipe left in the multimedia above ⬆ and play the song repeatedly while reading till the end. Enjoy! ~♥~

°°°°°

「FriendZONE」

TONIGHT, I walked all the way to the restaurant near my condo. I have a meeting with my best friend, Kyle. He told me it is urgent and I have to be there. Even though he didn't say that it is urgent so I could come, I will still surely come, no hesitation at all.

As I walked in the restaurant, I immediately scanned the whole place. I smiled when I saw him waving at me at his table beside the glass wall of the restaurant.

Agad akong lumapit papunta sa kaniya. I seated at the opposite seat of him.

"So, what is this so called 'urgent' meeting you have me for me?" tanong ko pagkaupo sa upuan.

He smirked. I see happiness in his eyes. "Before that, we should eat first." he called for the waiter then said his order for us.

Pinagmasdan ko siya. All I can say is that I'm so lucky that him and I are best of friends. I still clearly remembered the first time we met.

Ten blocks was a long way to run, but there was so much traffic and time was running out. I'm too damned late!

"Ma'am!" tawag sa akin ng driver namin bago ko pa masarado ang pintuan ng kotse.

"I'm so late na, po, manong! Tatakbuhin ko na lang papunta sa University,"

"Pero, Ma'am-" I closed the door shut before I can completely hear what will Manong say. I waved goodbye at him before running the way.

Stuck ang sasakyan namin sa gitna ng traffic at tila hindi umuusad ang traffic kaya nakapagpasya na lang ako na tumakbo na lang.

Hingal na hingal na ako at ramdam na ramdam ko ang pawis ko sa buong katawan habang tumatakbo, isama mo pa na tirik na tirik ang araw. Mabuti na lang naka civilian clothes ako ngayon at hindi naka uniform. Ang kaso ay pagdating ko sa University ay hindi na ako fresh. Aish!

Halos hindi na ako makahinga nang natatanaw ko na ang building ng University namin mula sa pwesto ko. I stopped running mid way. Hinayaan ko muna ang sarili kong makahinga ng maayos habang pinupunasan ang mga butil ng pawis ko. I close my eye when I felt my head hurts. After that ay agad akong bumalik sa pag takbo.

Exam namin ngayon at baka kapag hindi pa ako nakahabol ay hindi na ako makapag-take at uulitin ko nanaman ang subject na 'yon. No way! Ayoko ng ulitin pa 'yong bwiset na Algebra na 'yon! Ilang gabi na akong walang tulog sa pagsusunog ng kilay ko para sa subject na 'yon ta's dahil lang sa traffic ay hindi ako makakapag-take ng exam? Malas ko naman!

Kaya mo 'yan, Iya! Takbo! Takbo! Takbo! I chanted in my mind. Nakabuka na ang bibig ko habang tumatakbo para sa hangin dahil pakiramdam ko ay ubos na ubos na ang hangin ko sa katawan. Ikaw ba naman tumakbo ng napakalayo at walang tigil.

"Ha!" buga ko ng hangin nang makapasok na ako sa campus.

Onting-onti na lang! Kaya mo 'yan, self! Oh my god!

Tumatakbo na ako sa semento na pathway papasok sa loob ng building nang hindi ko napansin ang isang lalaki na nakatalikod. Nanlaki ang mata ko nang huli na dahil nabunggo na ako sa likod niya at sa sobrang lakas ng impact no'n ay sigurado akong pati ang lalaki ay nasaktan. Tumalsik ako at napahiga.

"Shit!"

Nanghina na ako at hindi ko magalaw miski ang daliri ko. Nanatili akong nakahiga sa semento at ramdam ko ang pag tibok ng pulso sa aking sintido.