ဒီficေလးကို ေမ့ေနျပီလား
အခုက လြမ္းရတုနဲ႔ ကိုႀကီးဆိုသူနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခန္းေလးဆက္ေလးပါ
******
"ကေလး "
က်ေတာ့္အေနာက္က အသံေျကာင့္ လွည့္က်ိမိလိုက္ေတာ့
"ဟာ ကိုျကီး"
က်ေတာ္ ကို လက္နွစ္ဖက္ ဆန္႔တန္းကာ ျကိုဆိုေနတဲ့ ရင္ခြင္ထဲကို ေျပး၀င္သြားလိုက္တယ္
"လြမ္းေနတာ "လ္ို႔ေျပာခ်င္ေပမက္ ကၽြန္ေတာ္မေျပာခဲ့
ကိုႀကိီးရင္ခြင္ထဲ ျပန္ထြက္ကာ ကၽြန္ေတာ္ကိုႀကီးမ်က္လံုးေတြနဲ႔စံုေအာင္က်ိလိုက္ျပီး
"ေရာက္လာျပီလား ကိုႀကီးခန္႔ဘုန္းနိုင္"
နာမည္အျပည့္အစံုေခၚလိုက္ေတာ့ ကိုႀကီးမ်က္လံုးေတြမွာ အံ့ျသတဲ့အရိပ္ေတြစိုးမိုးေနတယ္
လြမ္းရတုက ဒီလိုေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မယ္ဆိုတာကို ဘယ္ထင္ထားမလဲ
"ကေလး"
"မေခၚနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ လြမ္းရတုေသြး "
"ကိုယ္မေျပာပဲထြက္သြားခဲ့မိလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မလိုဘူး "
ကၽြန္ေတာ္ပထမဆံုး ကိုႀကီးကိုေက်ာခိုင္းကာ အိမ္ထဲေျပး၀င္သြားလိုက္တယ္
ကိုႀကီးဆို တျခားေတာ့မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အရမ္းသေဘာက်စံျပထားခဲ့ရတဲ့လူတစ္ေယာက္
ခန္႔ဘုန္းနိုင္။ korea ကိုထြက္သြားခဲ့တာ ၅နွစ္ေက်ာ္ျပီေလ
မေျပာမဆိုနဲ႔ထြက္သြားတဲ့လူျကီး
******
"သား ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
အိမ္ထဲေျပး၀င္သြားတာနဲ႔ ေမေမနက္တဲ့တိုးပါေလေရာ
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္မေျဖခဲ့ အေပၚထပ္ကိုသာတက္သြားလိုက္ေတာ့တယ္
"အန္တီ"
"သားခန္႔ေလး ဟုတ္တယ္မလား"
"ဟုတ္တယ္"
"သားရယ္ ရတုေလးနက္"
"သား သြားေခ်ာ့လိုက္အုန္းမယ္"
"ေအးေအး ရတုက ငယ္ေသးေတာ့သားရယ္ နားလည္ေပးလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ အန္တီ"
.
.
.
.
.
YOU ARE READING
No, I LOVE U...
Romance# ခင္ဗ်ားျကီး က်ေတာ့္ကိုမခ်စ္ဘူးမလား ???? #....မဟုတ္ဘူး ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္
