My star in my sky

Chapter 6

Kleint's POV

Mula nang magising ako kaninang umaga ay hindi ako lumabas ng kwarto. Pinagka-abalahan ko lang ang powerpoint report ko. Kapag oras naman ng pagkain ay hinahatidan lang ako ni mom. Then, balik lang ako sa laptop ko.

Hindi ko din nakita si Matilda Grace dahil magdamag akong nagkulong. Iniiwasan ko ba siya? Maybe. Am I hiding? Maybe. But I just don't want to face her for now. Baka hindi ko mapigilan sarili ko 'pag nasa harap ko siya.

After what happened last night, I cried. Nakakabakla ba? Nasasaktan ako 'e. Nasasaktan na hindi ko man lang masabi ang nararamdaman ko sa babaeng gusto ko. Na nasasaktan din ako sa sitwasyon niya. Kung pwede ko lang ilipat ang sakit niya sa'kin ginawa ko na, 'wag lang siya ang mahirapan.

Hapon na ngayon at nandito pa rin ako sa kwarto. Madilim at tanging ilaw lang ng monitor ng laptop ko ang nagsisilbing ilaw dito.

Kahit hindi ko kasama si Matilda siya pa rin laman ng isip ko. Kasi ang ginagawa ko ngayon ay hinahanapan siya ng heart donor. I desperately want her to live so I will do everything to make her stay with me.

Ilang tao na rin ang nakausap at na e-mail ko but wala silang kilala o alam na makakapag-donor ng puso. Someone said din na mag-contact daw ako sa ibang bansa dahil panigurado makakahanap ako. But... outside the country? Paano kung ma-scam naman ako? Tsk.

Pinatuloy ko lang ang pagbo-browse sa laptop ng biglang nag-ilaw at vibrate ang phone ko. I immediately grabbed it and looked for the caller's ID.

Muntik ko ng maihulog ang phone ko ng makitang si Matilda ang tumatawag.

Should I answer it? Of course I should! Vuvu talaga, Kleint!

Pinindot ko ang green button at tinapat sa tenga ang phone.

"Hello, Kleint Arth?" she said in the other line.

God! I miss her voice. I miss her.

"Hello?" she said again bringing me back to my senses.

I cleared my throat first before I speak. "Matilda Grace..."

"Ahm, I didn't see you the whole day. Are you mad, Kleint Arth?" she said.

"No. I will never be mad at you, Matilda Grace."

"But why are you hiding again in your dark room? Nakakapanibago na hindi ka pumunta dito sa bahay." she said and made me shut in silence.

I'm hiding again.

Ganito naman talaga kasi ako. Konting problema, konting lungkot nagtatago kaagad. But I don't want others to know my problems. I always choose to be alone and hugged my own problem than to be with others. May kasama ka nga sa problema mo pero nakikinig ba sila? Naiintindihan ba nila? Because they always say problems will just fade away. Hindi gano'n kadali 'yon para sa'kin.

I heaved a sigh and talked. "Matilda Grace, I... just want to be alone for now. I want you to rest. It'll make me satisfied." sabi ko at pinatay ang tawag.

I have to set distance on us for now. I always lose my mind whenever I'm with her. She's my mind-blocker. But I love that mind-blocker.

Napahilamos ako sa mukha at sinandal ang batok ko sa swivel chair. Bago pa ako makabalik sa ginagawa ko ay nilamon na ako ng antok at nakatulog.

"Kleint? Sweetie wake up."

Nagising ako mula sa pagkakatulog dahil naramdaman kong inaalog ako ni mom. Kinusot ko muna ang mga mata ko at tumingin sa labas ng bintana. Gabi na pala.

"What time is it, mom?" I ask as I stood up and fixed up my stuffs.

"It's already 7:09. Come, let's go downstairs. Your dad is here." she said at inakbayan ako hanggang sa makababa kami mula sa kwarto.