Dear dear DIARY| chat

#12

Sandra: Paczajcie czego się nauczyłam:

Sandra: Mechanika kwantowa – praw ruchu obiektów poszerzająca zakres na sytuacje, dla których przewidywania nie sprawdzały się. Opisuje przede wszystkim świat mikroskopowy – obiekty o bardzo małych i rozmiarach, np. , itp., ale także takie zjawiska makroskopowe jak i . Jej granicą dla średnich rozmiarów, czy zwykle jest .

Dla zjawisk zachodzących w mikroświecie konieczne jest stosowanie mechaniki kwantowej, gdyż mechanika klasyczna nie daje poprawnego opisu tych zjawisk. Jest to jednak teoria znacznie bardziej złożona matematycznie i pojęciowo.

Zasady mechaniki kwantowej są obecnie i . Nierelatywistyczna mechanika kwantowa pozostaje słuszna, dopóki stosuje się ją w odniesieniu do ciał poruszających się z prędkościami dużo mniejszymi od w próżni. Jej uogólnieniem próbowała być , ale ostatecznie okazało się, że takie uogólnienie musi mieć postać .

Mechanika kwantowa została stworzona niezależnie przez i w r. Została szybko rozwinięta dzięki pracom i . Jeszcze przed powstaniem ostatecznej wersji mechaniki kwantowej prekursorskie prace teoretyczne stworzyli i . Jej wersję obejmującą teorię pól kwantowych doprowadzili do ostatecznej formy i inni.

Diego: Nigdy się tego nie nauczyłam i ani razu w życiu nikt mnie o to nie zapytał na rozmowie o pracę, ale ucz się, na dobre ci to wyjdzie.

Fry: Przestań demoralizować naszą córkę debilu

Kate: Co to za niecenzuralne słowa, tu są dzieci!!!!

Cassie: Mam 19 lat!!!

Kate: KŁAMSTWO!!!!

Cassie: ....

Fry: Niestety Kate, moja Sandra ma już 15, a Cass jest 4 lata starsza....

Kate: Nic mi nie udowodnisz!!!

Fry:..

Sandra: A i zapomniałam wam powiedzieć, że Pod koniec w. uważano za najbardziej kompletną ze wszystkich (patrz ). Istniało jedynie kilka słabo zbadanych problemów, których rozwiązanie spodziewano się wkrótce otrzymać, jakkolwiek nie przypuszczano, by te rezultaty miały znaczący wpływ na fizyczny obraz świata. Bardzo niewielu ludzi zdawało sobie sprawę z wagi nierozwiązanych problemów, do których w szczególności należał problem objaśnienia zjawiska . Bliższe badania promieniowania ciała doskonale czarnego, , a także sprawiły, że całkowicie zmieniło się postrzeganie świata przez fizyków.

Pionierem fizyki kwantowej stał się . W 1900 r, po latach prób wyjaśnienia zjawiska promieniowania termicznego ciał na gruncie przyjął – wbrew – że energie emitowanych przez ciała są skokowe (). Podobnie, jeżeli ciało fale elektromagnetyczne, to absorbuje skokowe wartości energii. Przyjął ponadto, że wielkości kwantów energii są proporcjonalne do fali {\displaystyle

u }, a następnie wyznaczył stałą proporcjonalności {\displaystyle h=6,6\cdot 10^{-34}Js} (nazwaną później ) żądając zgodność teorii z wynikami pomiarów promieniowania termicznego.W 1905 r. wyjaśnił zakładając, że wiązka niesie dyskretne porcje energii o wartościach podanych przez Plancka i w takich porcjach jest absorbowana w trakcie oddziaływania z materią. Było to odważnym rozszerzeniem koncepcji kwantów Plancka. (Konieczność przyjęcia kwantyzacji promieniowania elektromagnetycznego niezależnie od tego, czy oddziałuje z materią czy porusza się swobodnie w przestrzeni, znalazło pełne uzasadnienie dopiero wraz z rozwojem tzw. kwantowej teorii pola.)W 1913 r. wyjaśnił skwantowanie w atomie . Zapostulował w tym celu istnienie nieznanego wcześniej prawa, pozwalającego na zajmowanie przez elektrony w atomie tylko określonych poziomów energetycznych. Koncepcja ta rozwiązywała wynikające z wcześniejszych prac doświadczalnych , które wskazywały na skupienie całej masy atomu w jego , co było głosem za tzw. . Nierozwiązanym problemem pozostawało jednak pytanie o stabilność . Skoro bowiem miały krążyć wokół jądra, to powinny wypromieniowywać w sposób ciągły i w końcu spaść na . Bohr był pierwszym uczonym, który zapostulował, że nie jest możliwe stworzenie stabilnego modelu atomu w ramach fizyki klasycznej i zaproponował zestaw zasad , pozwalających wyjaśnić stabilność materii i stworzyć nowy dział fizyki: fizykę kwantów.W 1922 r. pokazał korpuskularny charakter fotonu (). Światło zachowuje się jak zbiór (corpus – ciało) o i .W 1924 r. tworzy koncepcję , w ramach której koncepcje Bohra uzyskują naturalną interpretację: stany stabilne elektronów w modelu planetarnym Bohra odpowiadają elektronowym . Zagadką pozostaje, w jaki sposób pogodzić to z wynikami prac , w których elektrony traktowane są jako cząstka.Stworzona w 1925 roku Heisenberga daje przewidywania zgodne z doświadczeniem, zaś jej podstawy koncepcyjne pozwalają żywić nadzieję na możliwość rozwoju matematycznie i koncepcyjnie spójnej teorii kwantowej.W 1926 r. została opublikowana nowa teoria, tzw. (). Narasta problem, który z opisów – opis Schrödingera czy może Heisenberga, realizowany w mechanice macierzowej – jest tym poprawnym. Udaje się w końcu udowodnić równoważność obydwu opisów.Odkrycie elektronów na (doświadczenia , oraz z 1927 roku) wykazały falowy charakter elektronów, które do tej pory traktowano jako korpuskuły.W 1927 r. sformułował . Bohr sformułował , utrzymaną w duchu .W 1927 r. zunifikował mechanikę kwantową ze . Wprowadził mechaniki kwantowej.W 1932 r. sformułował w sposób matematycznie rygorystyczny mechanikę kwantową. Teoria w ujęciu von Neumanna posługuje się ścisłym i abstrakcyjnym językiem (np. tego typu), i . Interpretacja teorii kwantów Neumanna wymaga włączenia do jej schematu pojęciowego świadomego obserwatora.

No i jest 800 słów i jest rozdział i radzę przeczytać uważnie, bo zrobię wam z tego test w następnym rozdziale :D Miłego czytania!!! I wgl oglądał ktoś Infinity War?? Bo ja po prostu.... No nie mam słów. Byłam na tym wczoraj o 16, a ciągle nie wierzę, w to co się stało. Po prostu jak tylko o tym myślę to..... nie, to nie na moje nerwy. W życiu nie przeżywałam żadnego filmu aż tak bardzo.... No nie wiem co napisać. Jak ktoś oglądał to rozumie o co mi chodzi... Wczoraj wróciłam do domu cała zaryczana, wzięłam lody i zamknęłam się w pokoju.... No to jest jakiś dramat.... Dzisiaj już lepiej, ale kiedy tylko sobie przypominam to..... no nie mogę..... MOJA RODZINA!!!!!!!!!!!!!!!!!