SUGARน้ำตาลรสขม»yaio 18+«

อย่าได้เผลอ...เตาะตลอด

»ความเดิมที่แล้ว«

เต้ขึ้นคร่อมบนตัวตี๋โดยยันฝ่ามือไปที่พื้นเตียงก่อนจะก้มหน้าลง ตั้งใจจะซุกลงตรงซอกคอขาว แต่เสียงหนึ่งที่ดังขึ้นทำให้เต้ต้องชะงัก จนต้องพลิกตัวออกอย่างรวดเร็ว

"คุณจะทำอะไรน่ะ!!"

//////////////////////////////////

    เสียงใสๆที่ดังมาจากร่างที่หลับสนิท ทำให้ต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

"เอ่อ ฉัน.." เต้พยายามหาเหตุผลมาแก้ตัว แต่แล้วก็ต้องชะงัก..

"คุณมาตีน้องอั่งเปาของผมทำไม"

"ละเมอหรอกหรอเนี้ย"เต้พึมพำก่อนถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่แล้วลุกจากเตียงพลางก้มลงจ้องหน้าตี๋ใกล้ๆแล้วก้มหน้าลงกระซิบเบาๆข้างหูว่า...

"คืนนี้ฉันจะปล่อยนายไปก่อน รอให้ถึงคืนพรุ่งนี้ก่อนเถอะ นายไม่รอดเเน่"  พูดจบเต้ก็หมุนตัวออกจากห้องทันทีอย่างหัวเสีย โดยที่เขาเองไม่รู้ว่า....ดวงตาที่ปิดสนิทมานานนั้นค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนรอยยิ้มจะคลี่ออกอย่างสะใจ

"นึกแล้วเชียวว่าคุณต้องทำแบบนี้ คุณรู้จักผมน้อยไป...คุณเตวิชญ์"

•
.
     ร่างสูงเดินลงมาจากชั้นบนก่อนจะล้มตัวลงนอนที่โซฟาตัวเดิมพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงหน้าอก กลิ่นหอมอ่อนจากคนที่นอนอยู่ชั้นยังติดอยู่ที่ปลายจมูก
เต้พยายามข่มตาให้หลับแต่มันไม่ใช่เรื่องง่าย

     เมื่อนอนไม่หลับ เต้จึงลุกและเดินออกมานอกบ้านและมาหยุดที่พุ่มต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่ง เต้เอื้อมมือไปเด็ดกิ่งก้านเล็กๆของดอกไม้สีขาวมาชมใกล้ๆ ดอกขาวๆ กลิ่นหอมๆ และดูเหมือนว่าเขาจะติดใจกลิ่นของมันซะแล้ว...

    เต้เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดแต่มีดวงดาวดวงเล็กๆที่คอยส่องสว่างเต็มท้องฟ้า ในเมืองกรุงส่วนใหญ่จะมองเห็นก็แต่แสงไฟที่สว่างทั้งคืน มองแทบไม่เห็นดวงดาว แต่น่าเเปลก...ที่นี่กลับมองเห็นดาวได้มากมายอย่างไม่น่าเชื่อ เต้ก้มมองดอกแก้วที่อยู่ในมือพร้อมกับเอ่ยออกมา..