Derin Sessizlik

Kayıplar!

Hayatı pişmanlıklarla ihanetlerle dolu bir kız..En başta güvenmemesi gereken insanlara kendinden bile daha çok değer verdiği için her seferinde pişman oldu.Deneyimsizdi.Annesi babası bir de kardeşi vardı.Babası onun aşık olduğu adamdı. Ne yaparsa yapsın onun hep arkasındaydı.Koşulsuz inandığı tek kişi babasıydı.Annesiyle bi arkadaş gibi değildi.Belki her derdini anlatmazdı ama onu üzmemek için kim bilir kaç tane yalan söylemiştir.Bazense sırf annesi haklı olduğu için kavga ederler küserlerdi.Hep kardesi barıştırırdı onları kıyamazdı ikisinede.En çok da kardeşiyle derstleşirdi.Kardeşi onun herşeyiydi.Sırdaşı,dostu,arkadaşı,bazen korumacısı..Bu güzel aileyi çok çabuk kaybetti.Hiç gitmeyecekler sanmıştı.Ama öyle olmadı.Bir anda tek başına kaldı.Tek bi hata tüm bu güzelliği beraberinde götürdü.

O gece Aslı'nın en mutlu gecesiydi.Doğum günü...Babası zengin bir iş adamıydı.Büyük bi davet vermişti.İçkili ,yemekli.Aslının arkadaşları,sevgilisi Arda,Ardanın ailesi..Herkes,tüm aile dostları ordaydı.Gece çok eğlenceli geçmişti.Aslı Arda'nın ailesini Arda'da Aslı'nın ailesini tanıyordu.Arda onun çocukluk arkadaşıydı.Aslında Ekrem Bey'in yani babasının ortağının oğluydu.Aslı'yla da bu yüzden sevgiliydiler. Aileleri tanışıyordu ve onlar da bu yüzden sevgiliydiler.Aslı hiçbir zaman aşık olmadı.Aşk nedir bilmedi hiç.En yakın arkadaşı Eda hep anlatırdı sevgilisini ya da hoşlandığı çocuğu.Her an dilindeydi.Ama Aslı Arda'yı anlatma gereği duymazdı.Saçma gelirdi zaten bildiği birini anlatmak.Eda bilirdi Ardayı sevmediğini her seferinde söylerdi onun yüzüne ama Aslı ona inanmazdı.Kendini Arda'yı sevdiği yalağına inandırırdı.

            Gece bitmişti.Babasının şoförü vardı aslında ama özel gecelerde kendisi kullanırdı.Bu gece de öyle yaptı.Aslı'nın annesi Serap Hanım her ne kadar taksi çağıralım desede dinletemedi.Çok fazla alkol almıştı çünkü.Yine de arabayı sürmeye başladı.Kemerini takmamıştı kimse.Bir Aslı takmıştı.O da uykuluydu kimseye hatırlatmamıştı.Ve ani bi frenle.....Büyük bir aile faciası!Arabada bir tek Aslı'yı bulmudşlardı.Bütün aile dışarda..Aslı yavaşça gözlerini araladı.Yanında hiç kimse yoktu.Hareket etmeye çalıştı sonra emniyet kemerini farkedip ondan kurtuldu.Başından sert vurduğu belliydi.Kanıyordu.Arabadan indi.İlk gördüğü kardeşi oldu.Sendeleyerek yanına koştu.Asfaltta öylece yatıyordu.Hareketsiz.Aslı yanına geldi Ali'nin.Elini tuttu kardeşinin.Sıkmıyordu.Başını ellerinin arasına alıp. “Aliiii! Uyan,aç gözlerini hadi.Nolur Ali beni bırakma.Benim senden başka kardeşim yok Ali uyaaaann!!

     Sonra sustu birden.Dondu kaldı.Gözyaşlarının yanağını ıslattığını fark etti,kardeşini yavaşça yere yatırdı.Etrafına baktı.Babası az ilerde yerdeydi.Annesini görememişti.Babasının yanına gitmeye mecali kalmamıştı.Durdu..Ve bayıldı..

Gözlerini açtığında birkaç doktor başındaydı.Ailesini sayıkladı.Kalmaya çalıştı ama hemşire buna izin vermedi.Aslı olanları hatırlamaya başladığında doktor "yakınını çağrın"dedi.Babası tek çocuktu.Annesinin ise bi kardeşi vardı.Tek dayanağı teyzesiydi.Uyandığını duyduğunda hemen yanına koştu teyzesi.Aslı'nın elini tuttu.Ne diyceğini bilemiyordu."Birtanem.Çok şükür iyisin."dedi.Aslı soran gözlerle teyzesine döndü ve"teyze annem babam nasıl?iyiler değil mi? birşey olmadı."

Teyzesinde derin bir sessizlik vardı.Mahveden bir sessizlik..Anlamıştı Aslı bu suskunluğu.Yüzünü çevirdi ve sustu.O an gözünden tek bir yaş bile akmadı.Hayata soğuktu.Kalbi buz gibiydi.Yalnızlığın ne demek olduğunu iste o an anlamıştı.Hastanede uzun bir süre kaldı.Bir emniyet kemeri bir yandan hayatını kurtarırken diğer yandan uçuruma sürüklemişti.Üç ay sonra hastaneden çıktı.Bacağındaki kırıklar yeni çıkmıştı.Bileğindekiyse hala duruyordu.Bi süre duracağada benziyordu.Teyzesiyle birlikte o kocaman, bir zamanlar kahkaların olduğu ama şimdi yalnızlığın hakimiyeti altına girdiği evin önündeydi Aslı.Eşikten geçemedi bir türlü.Gözyaşları boğazında dügümleniyordu.Teyzesinin elini sıkıca tuttu ve içeri girdi.Zaten yürümekte zorlanıyordu.Bir sürede böyle devam edeceti.Doktor kendini zorlama demişti.

İçeri girdiğinde kendini boşlukta gibi hissetti.Bundan sonra nasıl yaşayacaktı bilmiyordu ya da yaşayabilecek miydi? Çok zor.Ama annesi ona pes etmeyi hiç öğretmemişti.Babası imkansız nedir bilmezdi.Mücadele edecekti.Hayatın onu yıkmasına izin vermeyecekti.Sık sık yürüyordu.Bacaklarını eski haline getirmeye çalışıyordu.Arda..Arda ve ailesi bu faciayı fırsat bilip kaçıp gitmişlerdi.Hem de şirketin tüm borçlarını Aslı'nın üstüne yıkmıştı.Aslı bu işlerle ilgili hiç birsey bilmiyordu.Olaydan da çok geç haberi olmuştu.Şirketi de kurtaramamıştı.Elinde kalan tek şey eviydi.Onu satamazdı.Ailesinden geriye kalan tek manevi şey anılardı.Anıları da ellerinden kayıp gitti.Arda bunu nasıl yapabilmişti?En yakını bildiği insanlar ilk fırsatta sırtından bıçaklamıştı onlar.Ne acı!

Artık beş parasızdı Aslı.O rahat,konforlu,her istediği anında olan hayatıda ellerinden kayıp gitmişti.Hayat şimdi başlıyordu..