Be mine; a Zayn Malik fanfiction

Eindelijk

Zayns pov

Oh nee! Wat heb ik gedaan? Ik ren zo snel ik kan weg, weg van het feest, weg van Annabel, weg van alles. Ik ren en ik ren tot ik niet meer kan. Helemaal buiten adem val ik op de grond. Ik heb geen idee waar ik ben, maar ik blijf gewoon liggen. Ik sluit mijn ogen en droom weg met een dubbel gevoel. Ik ben boos, boos op mezelf, maar ook verdrietig om wat er is gebeurd...

*In het huis van de boys*

Louis pov

Huh? Wat? Oh, de telfoon gaat. Lekkere timing. Ik loop naar beneden en pak de telefoon. 'Hallo met Louis, wat is er, het is half 1 's nachts?' Ik hoor een stem, maar ik heb geen idee wie het is. 'Hallo? Ehm, kun je nu naar het ziekenhuis komen? Mara is een half uur geleden wakker geworden. We probeerde haar vriendje te berijken, maar die is niet berijkbaar. Kom snel en alleen!' Ik ren zo snel ik kan naar boven, trek mijn kleren aan en ren lang de kamer van Zayn. Hij is nogsteeds op dat feest, die domme eikel, wat spookt hij allemaal uit!? Ik heb niet veel tijd om er over na te denken, dus ik ren naar de auto en rijd zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.

Eenmaal daar aangekomen ren ik meteen naar haar kamer, maar er staat geen bed, alleen een zuster; 'Hallo jij bent vast Louis. Je hebt mij net gesproken. Mara word geopereerd, ze werd wakker door een soort shock en viel uit bed. Ze is stabiel en haar familie is op de hoogte.' Ik sta verbaasd te kijken en loop naar de gang en bel Zayn net zo lang tot dat hij opneemt. Als hij eindelijk opneemt en ik het verhaal heb verteld, begint hij te huilen. Ik sta verbaasd te kijken. Zayn die huilt, hier klopt iets niet...

~Hii, ben bezig met daily update voor binnenkort! ♡

Vote?

Comment?

xx me~