Bring it

Plakkerig

North

Opgewonden loopt Kyra met haar groep door de zuidkant van de stad. "Dit wordt lachen!" Juicht Diana. Ze maakt een enthousiaste sprong en landt soepel op haar voeten.

Diana is de goede danseres van de groep. Dat is handig, want de groepen noord en zuid vechten het niet alleen uit op school, en door elkaar te vernederen. Nee, ze moeten ook elkaar verslaan bij talentenshows en dansbattles. Bij schoolprestaties, sportwedstrijden en alle andere manieren waarop je elkaar kan verslaan.

Kyra keert zich naar Kevin, die heel slim is, en echt alles kan. Nouja, qua dingen maken dan. Hij is nogal een kluns in sporten, dansen, dat soort dingen.

"Werkt die camera echt?"

Kevin knikt vastberaden. "Oh ja, en no way dat ze dat ding ontdekken!" Kevin had een heel kleine camera ontwikkeld, die je overal kan verstoppen. Kyra kan niet wachten tot ze de beelden kon bekijken als hun actie geslaagd is.

Plots horen ze een groep de straat inkomen. Kyra hoort die irritante Cara al giechelen, en het gejoel van Nico en Thomas. "Shit, dat zijn ze," snel duwt Kyra iedereen in een steegje en achter een container.

Het is taboe als Northies op de zuidkant komen, en andersom. Dan kun je gelijk worden bekogeld met vieze etenswaar of er staat je een grote valstrik te wachten.

Lachend loopt de groep langs.

"Wie doe ik na?" Cara zet een strak, chagrijnig gezicht op en zegt met een raar accent: "Ik krijg jullie nogwel, stomme Southies!" De groep schiet in de lach. "Nee," zegt Nico, "ze zei "achterlijke", wie zegt dat nou?"

Jeffrey kan zijn lach niet onderdrukken en proest zacht van achter de container. Gelijk krijgt hij een por en een boze blik van Kyra. "Veel mensen zeggen "achterlijk" hoor," sist ze. Als de groep voorbij is, rennen ze zo snel mogelijk terug naar de noordkant.

South

De volgende dag loopt Nico chagrijnig door de school. Hij krijgt een klap op zijn schouder van Rosie, een van zijn beste vrienden. Daarbij horen ook Thomas en Cara.

"Hee Niek, alles goed?" Vraagt ze vrolijk. Rosie is altijd vrolijk, en heel lief. Ze is eigenlijk ook tegen het hele noord-zuidbattelen, en vindt het kinderachtig. "Hm," bromt Nico.

"Oké, waarom ben je chag?"

Nico zucht, en zegt: "Het is m'n pa, hij flipte vanochtend omdat ik weer een onvoldoende had gehaald voor economie." Rosie kijkt hem meelevend aan.

"Dan heeft ie zeker zijn donatie aan de bibliotheek ingetrokken, en krijg jij op je kop van de leraren vandaag," komt Thomas er tussendoor. Nico haalt zijn schouders op. "Waarschijnlijk wel." Ze lopen de aula in.

Cara loopt er nu ook naast. "God, wat haat ik dinsdagen," kreunt ze. Ze haalt een hand door haar afro en vervolgt: "En woensdagen. En donder... oké, ik haat school." Nico grinnikt terwijl ze naar hun vaste tafel in de aula slenteren.

Het is de beste plek, die ze hebben geclaimd; In een hoek, vlak bij de snoepautomaten en bij een groot raam. Nico zegt, terwijl ze op het bankje gaan zitten: "Weet je wat de week wel weer leuk maakt? Die Northies het leven zuur ma... What the fuck!"

Het bankje waar ze op zijn gaan zitten klapt achterover en ze vallen op hun rug in een massa groene klodders. "Gatverdamme!" Gilt Cara, en ze springt overeind. Rosie zit al hysterisch de vieze klodders van zich af te vegen. Thomas staat met rode, op elkaar geklemde kaken van woede op en steekt zijn handen in zijn zakken.

"Waar kijken jullie naar? Hè?" Roept hij boos naar de verbaasde / giechelende scholieren. Nico ligt daar maar, verbijsterd. Thomas steekt zijn hand naar hem uit, en helpt hem overeind.

"Shit hè..." mompelt Nico uiteindelijk. "Hoe hebben ze dat met die groene pudding gedaan?" Thomas zet het bankje overeind en onder de afgevallen plank zit een rij plastic zakjes, waar de pudding in zat. Toen het bankje viel, barstten de zakjes open door de druk.

"Slim bedacht, dat moet je ze toegeven," zegt Rosie. Nico kijkt haar fronsend aan. Ze geeft hem een waterig glimlachje.