Bring it

Ziekenhuis

North

Kyra wordt weer wakker en ze ziet al haar vrienden om haar heen staan. En haar ouders, Sem en Nina. Én Rory met de camera. Ze betrapt zichzelf erop dat ze naar Nico's gezicht zoekt. "Hey," zegt ze snel en ze gaat rechtop zitten. "Kyra!" Diana geeft haar gelijk een voorzichtige knuffel. "Ik was zó ongerust, maar we mochten niet weg van de schoolleiding, en..."

"Het is al goed, Diana. Ik ben blij dat jullie er nu zijn," glimlacht Kyra. Ze kijkt haar vader en moeder aan. "Jullie hoeven niet zo bezorgt te kijken hoor. Het gaat prima met me!" Ze richt zich tot haar broertje en zusje. "Hee buddy's ," zegt ze. Gelijk klimmen ze op haar bed en nestelen zich in haar armen. "Kyra, wel snel beter worden hoor!" Zegt Nina. Sem port in haar buik. "Ik wil op je gips schrijven!"

Als ze ook een knuffel gekregen heeft van Kevin en Jeffrey, en nog even gepraat hebben, gaat iedereen weer weg, behalve haar vader. "Wanneer mag ik hier weg, pap?" Vraagt ze.

"Vanavond al," zegt haar vader. "Je hebt me laten schrikken meid. Dit Noord - Zuid gedoe is echt te ver gegaan nu." Kyra slaat haar ogen neer. "Ik weet het."

"Ah," Kyra grijpt zijn arm vast, "Nu je hier toch bent, ik moet naar de wc, niet normaal!" Haar vader lacht. "Kom maar mee," en hij neemt haar bij de arm.

South

Nico ligt languit in de bioscoopkamer naar een film te kijken, maar zijn gedachten zijn er niet bij. Hij denkt aan Kyra, en hoe bleek ze zag in het ziekenhuisbed. Haar altijd rozige wangen waren nu wit. Hij voelt zich redelijk schuldig. Had hij er nou maar met zijn stomme kop aan gedacht, dan had hij de valstrik kunnen voorkomen.

Hij wil het met haar goedmaken. Want hij heeft haar al twee keer verraden, en ze deed er niets tegen. Behalve dan hem zoenen waardoor hij licht in zijn hoofd werd.

Zijn telefoon rinkelt en hij neemt afwezig op. "Ja?" Het is Cara. "Dude, waar sloeg dat op? Eerst ren je weg met een slap kraan verhaal om vervolgens de rest van de dag weg te blijven en de dansrepetitie te missen!" Nico kan zichzelf wel voor zijn kop slaan. "Shit, sorry, ik was het totaal vergeten! Maar mijn moeder is beter en ik moest gewoon even naar haar toe," verzint Nico snel.

"Echt? Oh, dat verklaart waarom je in het ziekenhuis was. Ik dacht even dat het om een ander meisje ging dat daar lag..." zegt Cara langzaam. Nico slikt. Shit, dat ging maar net goed. Hij moet voorzichtiger zijn. "Nee man, wat denk jij? Maar ik moet weer gaan."

"Oké, dude. Sorry," zegt Cara zachtjes, "Enne... ik ben blij voor jou en je moeder." Dan hangen ze op.

Nico sluipt voorzichtig door de winkelstraat. Hij wil iets voor Kyra kopen, maar hij heeft geen idee wat ze leuk vindt. Dan bedenkt hij zich dat hij niet hoeft te sluipen, omdat hij best kan doen alsof hij iets voor zijn moeder koopt. Hij loopt een winkel in.

Na een halfuur loopt hij weer richting het ziekenhuis. Hopelijk is dit cadeau goed genoeg.

North

Kyra wordt wakker en strekt zich eens uit. Ze voelt zich al wat beter na al dat slapen, haar hoofd doet nog maar een klein beetje pijn. Ze draait zich op haar zij en kijkt recht op een grote bos rozen.

Ze geuren heerlijk. Verbaast gaat ze rechtop zitten en pakt het kaartje vast dat aan een van de rozen bungelt.

"Beterschap. - Daan Hillman."

Glimlachend laat Kyra zich weer op bed vallen.

Die avond loopt Kyra blij haar huis in. Bah, ze haat ziekenhuizen. Haar ouders hadden de rozen verbaast meegenomen. Kyra had het kaartje er natuurlijk afgetrokken. "Van wie zijn deze?" Had haar vader gevraagd. "Van Kyra's geheime aanbidder!" Had Nina geroepen. Kyra had het maar zo gelaten. Natuurlijk had Rory erbij gestaan en een heel drama gemaakt over de "mysterieuze rozenjongen."

Het is zondagmiddag. Kyra zit op de grote sofa in de garage en kijkt tevreden toe hoe de crew danst. "Het ziet er echt zo vet uit!" Kyra zet de radio op pauze. "Rust maar even uit. Jongens, het gaat geweldig!"

"Dankje Kyra, dat vind ik nou ook!" Jenna stuitert in het rond. Kyra grimast naar haar. Kevin komt naast haar staan, hij hijgt licht. Kyra geeft hem een schouderklopje. "Ziet er goed uit, Kev! Ga zo door." Kevin glimt van trots. Diana komt naast hem staan en knijpt in zijn wang. "Ons sterretje van de show," zegt ze vertroetelend.

Rory ligt languit op een stoel en zoomt wat in op hen hoofden. Hij is aan het mokken, omdat Kyra niets los laat over de rozenjongen. Dan springt hij plots op en houdt de camera voor Jeffrey's gezicht. "Heb jij misschien de rozen aan Kyra gegeven omdat je stiekem verliefd op haar bent?" Jeffrey schiet meteen in de lach. "Ik? Verliefd op Kyra? Haha, ik zou..." Hij klapt zijn mond dicht als hij de boze blik ziet die Kyra hem toewerpt. "Nope, niet mijn rozen," mompelt hij.

"Heb jij enig idee wie ze gestuurd zou kunnen hebben?" Rory wendt zich nu tot Kevin. Kevin denkt even na. "Ik verdenk u ervan, om de show wat spannender te maken," zegt hij dan. Rory's mond valt beledigd open. "Ik zou nooit de show saboteren!" Hij heeft het opgegeven en ploft weer in de stoel.

"Oké, nog een keer jongens!" Kyra klapt in haar handen. "En vijf, zes, zeven, acht!"

Die avond zit Kyra geeuwend op bed met haar laptop op schoot. Iemand tikt op haar deur. "Kom binnen!" Roept ze. De deur gaat niet open maar het getik gaat door. Geërgerd staat ze op en opent de deur. "Wat n...?" Ze stopt verbaast midden in haar zin. Er staat niemand. Weer hoort ze getik, nu harder.

Oh, het komt bij haar raam vandaan! Ze duwt de gordijnen opzij en opent het raam om naar buiten te hangen. Op dat moment wordt er net een steentje gegooid, hij komt tegen haar hoofd aan. "Au, shit!" Ze grijpt naar haar hoofd. "Oh, kut, sorry!" Roept iemand zachtjes vanaf beneden. "Nico! Wat doe jij hier nou?" Fluistert Kyra verbaast. Hij staat daar onder haar raam met zijn handen in zijn zakken. Ze kijkt hem aan en hij glimlacht verlegen omhoog. "Ik wilde even zien hoe het met je ging."

"Het ging prima voordat jij een steentje tegen mijn kop gooide en mijn hersenschudding verergerde!" Sist ze glimlachend. Nico geeft haar een knipoog, en ze bloost even.

Dan herinnert ze zich de situatie.

"Maar je moet echt weg! Straks ziet iemand ons!"

"Oké, oké... ik ga al." Zegt Nico met een scheve lach. Hij heeft zich al omgedraaid als hij zich iets lijkt te herinneren. "Hey, Kyra?"

"Ja?"

"Mag ik je nummer?" Grijnst hij.