Bring it

Straf

North

Nico zit chagrijnig voor zich uit te staren op de grond in het magazijn. Kyra zit stilletjes tegenover hem aan haar nagels te pulken. Ze wachten hier tot de baas van de supermarkt hen komt uitfoeteren. Ze weet nog steeds niet hoe ze zo stom kon zijn om hem met voedsel te gaan bekogelen.

Ook kan ze niet bevatten dat Nico's moeder ziek is. Ze begint langzaam wat begrip voor hem te krijgen. Nico heeft gelijk, ze was egoïstisch. Ze had alleen maar zelfmedelijden en dacht niet aan Nico, terwijl hij toch ook een zware periode had. Ze doet haar mond open om erover te beginnen, maar Nico ziet het en bromt: "Geen woord erover. Ik hoef jou medelijden niet."

Ietwat beledigd klapt ze haar mond weer dicht. Nouja, dan niet hè. De zak.

Shit, ze gaat zo op haar kop krijgen van haar ouders, en natuurlijk de baas van de supermarkt. De groente en fruit afdeling was een zooitje! Zelf zien ze er ook niet al te fris uit. Nico druipt nog steeds van het eigeel en ook wat pruimen.

Kyra kan er niets aan doen, maar ze schiet in de lach. Nico kijkt op. "Waar lach jij nou weer om?" Kyra stopt en zegt lachend: "Je ziet er echt niet uit."

Nico glimlacht een heel klein beetje. "Van hetzelfde," zegt hij.

Kyra giechelt. "Je hebt allemaal sla in je haar!" Snel schudt Nico een paar keer met zijn bruine, warrige lokken. Nu bestudeert hij haar. "Jij hebt tomatensap op je gezicht."

Hij leunt weer achterover en zijn bekende arrogante glimlach komt weer tevoorschijn. "Je ziet bijna net zo rood als vanmiddag." Kyra zucht, daar is de oude Nico weer. Ze probeert zo goed mogelijk alle tomaat van haar gezicht te vegen. "Dat was van woede. Denk maar niet dat ik jou het plezier gun dat ik me ga schamen!"

Nico haalt zijn schouders op, en dan komt de baas van de supermarkt binnenlopen. "Oké, ga die zooi maar opruimen," zegt hij kalm. Kyra kijkt verbaast op en ook Nico is in de war. "Gaat u onze ouders niet bellen? Of de politie?" Kyra sist: "Breng hem niet op ideeën!"

De baas schudt lachend zijn hoofd.

"Jullie kinderen toch altijd. Ik zal niks zeggen, maar ik kan niet beloven dat alle toeschouwers hun mond houden." "Maar... bent u niet boos?" Vraagt Kyra voorzichtig. "Als jullie nou snel alles opruimen, en de komende week hier gratis komen vakkenvullen als schadevergoeding - dat was een lading nieuwe tomaten van de beste boer in de stad - dan is er geen reden om boos te worden, toch?"

"Lijkt mij ook niet," zegt Nico snel.

De baas lacht weer, en gooit dan twee werkshirts naar hen toe. "Jullie taakstraf begint nu."

South

En zo staat Nico dus wat later groente van de vloer te rapen. Kyra staat wat verderop de fruitvlekken van de vloer en muren te boenen. Het deel is afgezet met rood wit lint en de winkelende mensen kijken nieuwsgierig toe.

"Jezus, kunnen ze niet ergens anders naar gaan kijken?" Mompelt Nico.

Kyra haalt haar schouders op. "Tja. Oh, yes, dit is my jam!" Ze begint mee te neuriën op de zachte muziek in de winkel. "Kun je alsjeblieft ophouden?" Kreunt Nico. Kyra begint nog wat harder te neuriën.

De baas komt even kijken. "Goed bezig, kinderen!" Kyra glimlacht naar hem. "Dank u!" Nico kan het niet laten. "Slijmbal," zegt hij tegen haar. Ze steekt haar tong naar hem uit. "Ah, nu snap ik waarom jullie elkaar met voedingsmiddelen bekogelden!" Lacht de supermarktbaas. Nico kijkt hem verbaast aan. Hij geeft hem een vette knipoog en vervolgd: "Ruzie met je vriendinnetje, hè? Ik snap het al."

"Nee," roepen ze allebei tegelijk. "Hij is niet..." begint Kyra en Nico er dwars door heen: "Ik zou haar nooit..."

De baas begint keihard te lachen. "Hoe harder je het ontkent, hoe duidelijker het is! Haha, die jongelui toch ook..." hoofdschuddend loopt hij weg, Nico en Kyra met rode wangen achterlatend.

"Die vent weet niet waar ie het over heeft," mompelt Nico. Kyra zegt niks.

Drie uur later loopt Nico uitgeput maar opgelucht de supermarkt uit. Dat waren de ergste uren van zijn leven, zo lang met Kyra in één ruimte zitten is niet gezond. Dat gezáng van d'r, om gek van te worden. Vooral het laatste halfuur was erg ongemakkelijk, dankzij hun baas. Elke keer als hun blikken kruisten, sloeg Kyra haar ogen snel neer. En ze zwiept ook de hele tijd met haar lange, blonde paardenstaart in het rond, zo blijkt.

Dan herinnert hij zich weer dat ze dat vroeger ook altijd al deed, al was het staartje toen veel korter. Hij herinnert zich nog hoe hij een keer bijna viel maar zich nog net overeind kon houden aan dat staartje. Ze was niet eens boos geworden!

Nu is dat wel anders. De laatste paar jaren heeft ze hem misschien wel 400 keer vuil aangekeken, met die felle blik in haar hazelnoot bruine ogen. Als blikken konden doden...

Langzaamaan wordt hij weer wat vrolijker. Hij stapt fluiten de studio binnen. "Hoi allemaal!" Roept hij. De danscrew ligt te luieren, en Cara en Thomas overleggen. "Wat is er met jou gebeurd?" Roept Rosie uit, en ze staat op van de vloer. Ze begint de drab van pruim en ei van hem af te kloppen. "O, gewoon, een voedselgevechtje met Kyra in de supermarkt," zegt Nico schouderophalend.

"Nice," Thomas geeft hem een boks. "Ik mag wel hopen dat ze er helemaal onder zit?" Vraagt Cara duivels. Nico grijnst naar haar.

"Vanzelfsprekend. Nou, komop! Lets dance!"

Tegen 5 uur loopt Nico naar zijn huis. Hij gaat rechtstreeks naar zijn moeders bed. Ze gaat zwakjes rechtop zitten en glimlacht als ze hem ziet. "Hee Nico," zegt ze. "Hee mam, ik heb de kippensoep waar je om vroeg!" Zijn moeder pakt het blik aan. "Bijna goed, ik vroeg om groentesoep," lacht ze.

Nico kan zichzelf wel voor z'n kop slaan. "Sorry mam." Hij pakt het blik weer uit haar handen. "Ik warm het wel voor je op." Wat later komt hij terug en gaat naast haar op bed zitten. "Hoe voel je je?" Zijn moeder slurpt van haar soep. "Elke dag beter, lieverd." Ze glimlacht.