MY HARRYTALE

3-Hastahane

                ÖNCEKİ BÖLÜMDEN

Derin nefes alıp kapıyı açtım.Uyuyordu.Tedirgin adımlarla içeri girip kapıyı kilitledim.Ve yanına doğru yürüdüm.Yatağın boş kısmına çöküp gözlerimi silerek onun mükemmelliğine baktım.Saçları alnına dökülmüş ve dudakları açık pembe renkteydi.Yüzü biraz solmuştu.Ve gözleri şişmişti.Başını inceleyince tam başının arkasındaki sargı bezini farkettim.Çok rahatsız duruyordu.Onu bu hala ben getirmiştim, ben! Karıncaya bile zarar veremeyen ben! Hıçkırıklarımı tutmaya çalışarak titreyen elimi saçlarına götürüp sakince okşadım.

"Özür dilerim.Yemin ederim sana zarar vermek istemedim.Senin olduğunu bilmiyordum gerçekten.."

Ellerimle yüzümü kapatıp sakinleşmeye çalıştım.Duyduğum sesle kalbim yerinden çıkarcasına atmaya  başladı.

"Ben iyiyim.Sorun yok."

**

Ellerimi korkak hareketlerle gözlerimin önünden çektim.Göz yaşlarımı durdurmak adına sertçe yutkundum.Hasta yatağında yatan güzelliğinden birşey kaybetmemiş bebek yüzünü inceledim.Gözleri uyumaktan şişmiş, dudakları ambulanstaki gibi açık pembe değil artık kırmızımsı bir tondaydı.Teni artık soluk değil daha iyiydi.Dinlenmiş olduğunu düşündüm.Kendine geliyordu..

Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi.Burnumu çekerek gülümsemeye çalıştım.Sağ gözümden yanaklarıma yaramaz bir damla aktı.

"Ağlama.." boğuk ve yorgun sesi içimde birşeyleri harekete geçirdi.Ağlamamak istiyordum ama onu bu hale getirdiğim için kendimi suçluyordum.Tanrı aşkına onun kafasında şişe kırdım ben!

"N-nasıl söylersin bunu? Ben senin kafanda şişe patlattım.Seni bu hale ben getirdim." dedim umutsuzca başını gösterdim.

"Aksini söylemedim zaten.Eğer bilerek yapsaydın..Yani bilmeyerek yaptığın için..Herneyse önemi olmadığını söyledim." dedi ve yüzünü buruşturarak bedenini yan çevirdi.Canı yanıyordu.Hissediyordum.Kalbime bir ağırlığın çöktüğünü hissettim.Gözlerini kapayıp alt dudağını dişlemeye başladı.Acı çekiyordu lanet olsun!

Sağ elimi havaya kaldırıp sakince alnına düşen saçların bir kısmını alnından çektim.

"Canın yanıyor değil mi?" Sorum üzerine sol gözünü açıp bana baktı.

"Başım ağrıyor..Sanırım açlıktan olmalı.Sana bir sır vereyim mi?" dedi dudakları yukarı kıvrıldı.İşte sonunda bir gülücük!Muzipçe başımı hızlı hızlı sallayıp sırıttım.Gülümsemesi yüzüne yayıldı.

"Hastahane yemekleri iğrenç." deyip öğürme taklidi yaptı.Ağzımdan sesli bir kahkaha kaçtı.Elimi yavaşça saçlarından çekerken elini elimin üstüne koydu.

"Devam et lütfen, iyi hissettiriyor." gülümseyip yeniden gözlerini kapattı.Aklıma gelen fikirle muzipçe gülümseyerek kulağına eğildim.

"Hey! " fısıldayarak korkmasını sağladım.Gözlerini açıp dinlemeye başladı, sırıtıp devam ettim.

"Bende sana bir sır vereyim mi?" dedim.Ellerimi vücudunun iki yanına koyup destek alarak ona yaklaştım.Saçlarım yanaklarını gıdıklarken kıkırdayarak başını salladı.

"Sana hastahane yemekleri dışında yiyecekler getirebilirim." gözleri parıltıyla açılıp gülümsedi.

"Hadi o zaman ne bekliyorsun?" dedi sabırsızca.Gülümseyerek ayağa kalktım.Arkamı döneceğim sırada kapının kurpundan ses geldi.Kapıyı açmaya çalışıyordu birisi.Aynı anda kaşlarımızı çatıp kapıya baktık.