Letter || Kwon Soonyoung

☆1☆

~☆°•○▪○•°☆~

01.07.2004 r.

Bawiłam się dziś w piaskownicy, jak zwykle sama, nadal nie znalazłam przyjaciół. Każdego dnia dzieci dokuczały mi z powodu mojego pochodzenia... Ale później stało się coś dziwnego!
Podszedł do mnie pewien chłopak, chyba w moim wieku i zaczął się ze mną bawić, tak po prostu. Na początku bałam się i nie byłam wobec niego ufna, ponieważ czułam, że chce mnie skrzywdzić jak inne dzieci wcześniej. O dziwo tak się nie stało. Uśmiechał się do mnie ciągle i bardzo chciał się ze mną bawić. Nawet gdy zwrócił uwagę, że trochę trudno się ze mną rozmawia, nie zniechęcił się ani odrobinę. Nie śmiał się, że wyglądam inaczej niż inne dzieci, nie drwił ze mnie, że nie umiem dobrze mówić po koreańsku, nie wytykał mi każdych moich pomyłek. Był po prostu miły.

Sprawiłeś, że zaczęłam się w tym dniu uśmiechać. Wiesz, że jestem Ci za to wdzięczna?

~☆°•○▪○•°☆~