Bedankt dat je mijn boek hebt aangeklikt!
Als je foutjes tegenkomt, voel je vrij om het te verbeteren. Vind ik alleen maar fijn :)
Veel leesplezier!
**********
Ik laat mijn handen over de tralies gaan, en luister naar het getik.
De stilte maakt me gek.
Ik zit in een kleine vieze cel en wordt omringt door muren en tralies.
Geen bed, geen kast, niets.
De vloer zit vol tekeningetjes, die ik met mijn vingers in het stof geschetst heb om de tijd de doden.
Mijn blik schiet naar de gang en in de hoek zie ik een man. Hij staart naar me.
" hallo?, alstublieft, laat me gaan."
Fluister ik , mijn armen reiken wanhopig naar hem.
Ik krijg geen antwoord, maar de man doet een paar stappen naar me toe, en gaat voor me zitten.
Zijn ogen zijn diepbruin, en voor even blijf ik erin staren. Hij kijkt gebroken, alsof hij met me te doen heeft.
Zijn haar is zwart en zit een beetje warrig.
Ik schat hem 20.
"Nova" zegt hij plots.
Verrast kijk ik op.
"Nova" herhaalt hij
"Wat is er?" Zeg ik een tikkeltje geïrriteerd.
"Je moet naar school."
Ik frons.
"NOVA OPSTAAN"
Ik schrik wakker. Mijn moeder staat voor me met een kussen in haar hand, op het punt me ermee te meppen.
"Jeetje Nova, lag je in coma ofzo?"
Verbaast kijk ik om me heen. Het was maar een nachtmerrie. Een die ik al heb sinds mijn 15e.
"Sorry ma, ik kom al." Murmel ik een beetje slaapdronken.
Ik stap mijn bed uit en strompel naar de douche.
Mijn gedachtes blijven bij die droom hangen. De man heb ik nog nooit gezien, en toch komt hij me bekend voor.
Zou het iets betekenen? Of wordt ik gewoon gek?
Ik zucht geïrriteerd als ik de tijd zie.
ik ben te laat.
Rustig draai ik de douche uit.
Wat heeft het voor zin om me te haasten, als ik toch moet nablijven?
Even later fiets ik fluitend naar school met een appel in mijn hand. Ik neem een flinke hap en net als ik de hoek om fiets, komt er een busje langs rijden. Ik rem hard en maak een raar roggel geluid omdat een stukje appel mijn luchtpijp inschiet.
Ik kijk boos naar achter.
"Idioot." Zeg ik zachtjes terwijl ik mijn middelvinger onopvallend naar hem opsteek.
Dit wordt een lange dag.
*********
JE LEEST
Sick of crying
Romance"Sick of crying, tired of trying, I'm smiling but inside I'm dying" Nova was 15 toen de nachtmerries begonnen. In elke nachtmerrie zag ze een man met diepbruine ogen. De man staarde naar Nova, alsof hij geobsedeerd was door haar. Nova was 17 toen...
