Hoofdstuk 12

337 15 0
                                    

10 minuten laten zijn we allebij zeiknat. Jay krabt even achter zijn nek en bekijkt de troep die we gemaakt hebben.
Snel loopt hij langs me om wat schoonmaak spullen te pakken, niet rekening houdend met hoe glad de vloer is.
Hij glijd uit, pakt mijn arm en neemt me mee in zijn val.
We proesten het uit van het lachen, tot
zijn gezicht opeens opvallend dichtbij komt.
Ik trek me los en sta op.
Waar ben ik mee bezig?

Hij heeft me verdomme ontvoerd! Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Waar zat ik met mijn gedachten?

Jay zijn gezicht vertrekt. Hij staat op en loopt richting de uitgang.
"Ik ga douchen." Mompelt hij, en stampt de trap op.

Zuchtend kijk ik naar de troep, pak wat spullen en begin met schoonmaken.
Ik heb toch niks beters te doen.

Mijn blik valt op een kleine radio in de hoek van de badkamer.
Ik doe hem aan en draai wat aan de knopjes tot er geluid uit komt. Ik ben even verbaast dat hij het heeft overleefd met al dat water.

"My anaconda don't, my anaconda don't"
Ik glimlach kort als ik doorheb dat 'anaconda' afspeelt. Ik hou van dit lied.

Ik pak een dweil en begin luid mee te zingen.
"My anaconda don't want none unless you got buns, hun!"
Ik dweil dansend verder en pak een haarborstel die ik gebruik als denkbeeldige microfoon.

"Oh my gosh, look at her butt
Oh my gosh, look at her butt
Oh my gosh, look at her butt
Look at, look at, look at
Look, at her butt."

Ik ga vrolijk door tot heel de badkamer spik en span is.
Glimlachend geef ik mezelf een high-five.

Mijn blik valt op mijn reflectie in de spiegel. Mijn haar zit onder de meel en ik ben nog steeds zeiknat.
Ik lach kort. Het ziet er niet uit.

Ik doe mijn kleding uit en besluit een keer in bad te gaan.
Er ligt een grote laag schuim op het water en ik maak een schuimbaard bij mezelf.
Soms gedraag ik me echt als een klein kind.
Ik leg mijn hoofd neer en sluit mijn ogen. Voor even vergeet ik de slechte situatie waar ik in zit en en maak mijn hoofd leeg.
Voor ik het weet val ik in slaap.
Met de schuimbaard nog steeds op mijn kin.

Sick of cryingWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu