Ontevreden

Het eetprobleem

Mijn ellende begon jaren geleden.
In mijn jeugd heb ik al hele nare herinneringen aan de tijd dat mijn ouders samen waren.
Er waren veel ruzies, er volgden vele blauwe plekken en bij mij kwam er zware ondergewicht bij als gevolg. Wekelijks moest ik naar GGD om mij te laten checken, want eten wilde ik niet.
Overal zocht ik een weg om het te dumpen zonder dat iemand het zag, want kotsen was teveel moeite.
Mijn vader schreeuwde tegen mij dat ik een idioot was ( even deze benaming om het netjes te houden). Ik moest gewoon gaan eten en mij niet zo aanstellen!
Het gevolg werd dat ik met mijn 1.53 op 13 jarige leeftijd nog een gewicht had van 35 kilo.
Nog steeds voelde ik mij lelijk en afstotelijk, maar ik was tenminste slank.
Ik hoefde niet te dealen met vet.
Helaas kwam ook daar verandering in.

Als kind was ik best okay.
Het had beter gekunt natuurlijk, maar ik heb best veel onbezorgde momenten gehad.
Ik heb regelmatig lekker buiten kunnen rennen, op school kroop ik lekker in een hoekje om te lezen ( en zo ook om aan de pesters te ontkomen ).
Ik ben altijd al iemand geweest die het zocht in de boeken.
Al snel ging ik regelmatig naar de bibiotheek.
Alleen had dat ook een nadeel.
Mijn ouders zijn allebei arbeidsongeschikt.
Dat zijn ze al sinds ik mij kan herinneringen.
Mijn vader heeft vanaf zijn 13de in de scheepvaart gezeten en voor zover ik opgevangen heb ( mijn moeder wou er nooit over praten) heeft mijn moeder in de schoonmaak/zorg gezeten.
Mijn moeder was vaak aan het bijklussen naast haar uitkering terwijl mijn vader vaak aan het klemzuipen was thuis.
Zodra ik de drank zag was het voor mij een teken om weg te rennen.
Letterlijk, want de hel die kwam als ik bleef staat nog steeds op mijn netvlies.
Mishandelingen en schaamteloze handelingen volgden toen ik thuis bleef.
Hij besliste of ik uberhaupt naar buiten mocht, dus veel zeggenschap had ik niet.
Of ik onderging het schaamteloos zonder hem boos te maken en het te coveren voor de wereld of ik maakte hem boos en kreeg de marks.
Op school de smoesjes blijven vertellen dat je gevallen bent of lomp gedaan had.
Mijn ondergewicht benadrukte dat alleen maar.
Het was ook de reden waarom ik in de zomer gewoon lange mouwen kon dragen.
Je hebt geen vet, dus je hebt het altijd koud.
Niemand die er later meer iets over zei.

Mijn eetproblemen zijn het gevolg van mijn vader.
Ik had zo een diepe schaamte dat ik iets zocht waar ik wel grip op had.
Ik had grip op eten!
Ik beslis zelf wat ik nasr binnen duw en wat ik eet.
Al snel liep dat uit de hand.
Je kon mijn ribben tellen en alles wat er aan mijn lichaam zat was vel.
Ik had dagen dat ik mijzelf haatte om wat ik deed, maar meeste van de tijd voelde ik mij sterk.
Sterk dat ik dit kan.
Toen mijn school een lekker fit school werd ging het alleen nog maar meer bergafwaards.
Je mocht in de kleine pauze alleen maar fruit eten, iets wat absoluut niet nodig was volgens mijn moeder.
De leraren probeerde het mij te voeren, maar ik weigerde.
Het werd alleen nog een pakje Wicky in die pauze.
Vroeger mochten wij in de grote pauze naar huis, dan zat ik met mijn moeder aan de eettafel, want na groep 3 ging mijn zus naar de middelbare school. Vanaf groep 3 mocht je lekker naar huis.
Vanaf groep 5 werd ook dat afgeschaft door klachten van ouders dat ze daar geen tijd voor hadden.
Dat half uurtje konden de kinderen ook lekker op school blijven.
Ik kreeg dus extra boterhammen mee.
Ik ging mezelf uitdagen hoe ik die weg kon smokkelen terwijl de docenten wel zagen dat ik at.
Ik besloot alleen de binnenkant te eten van 2 boterhammen en de rest weg te flikkeren.
Iedere dag voor ik naar huis ging smokkelde ik het weg door het in de maas te gooien.
Rennend ging ik naar huis.
Zo merkte niemand dat ik weg was geweest om even een andere route te nemen