Arabada giderken JK nin gözlerinin dolu olduğunu görürsün ama bir şey demek istemezsin ve sessiz kalırsın. Ama senin konuşmanı başlatan şey de onun hıçkırıklı ağlayışı olmuştur.
~SEN: Ne oldu Jungkook'um sana bir şey mi yaptım yoksa?
~JK: (Hıçkırarak) Sen yapmadın, teklif aldığım şirket... Teklif aldığım şirkette ilişki yasağı var (Adın). Bunu sana vardığımızda söyleyecektim ama dayanamadım. Özür dilerim...
Dünyan başına yıkılmıştı. Sen de ağlamaya başlamıştın ama belli etmemeye çalışıyordun. O bahsettiği teklifi telefonuna bakarken görmüştün ama önemsememiştin. Şu anda kulağına her şey mantıklı geliyordu. Sana hitap etmemesi, soğuk davranması...
Ona da zor olduğunun farkındasın ama o an kendini durduramayıp arabadan indin. Zaten bu o arabaya son binişin olacaktı muhtemelen. Ağlayarak koşmaya başladın. Evinin nerde olduğunu bilmiyordun. Arkadaşını aradın. Jungkook arkandan bakakalmıştı ama bunu tahmin etmişti açıkçası.
~SEN: (Aranıyor: Yoongi) Alo Yoongi sana ihtiyacım var müsaitmisin?
Yeni uyanmışa benziyordu ama endişelenmişti. Yoongi senin çocukluk arkadaşındı ve zor zamanlarında yanında olmuştu hep. Bu da zor zamanlarından biriydi işte.
~YG: Alo?! Ağlamışa benziyorsun (Adın) ne oldu? Nerdesin gelip alayımmı?
~SEN: Çok teşekkür ederim yoongi. (Bulunduğun adres) teyim alabilir misin beni?
~YG: Tamam sen orda bekle hemen geliyorum ben.
Oturduğun bankta uyuyakalmıştın. Gelen araba sesiyle sersemce gözlerini açtın. Ağlamaktan şişmişlerdi.
YOONGİ'NİN AĞZINDAN:
Onu bankta uyurken gördüm. Bir melek gibi uyuyordu adeta. Biliyorum o beni yakın arkadaşı olarak görüyor ama ben ondan hoşlanıyorum. Onun bile hayal edemeyeceği kadar... Malesef ki BTS adlı bir gruptan teklif geldi ve ilişki yasağı var. Aishh! Uyanmasın diye arabamın farını söndürdüm hemen. Gözlerini açmıştı ama hala sersemdi. Yanına gittim.
~YG:(Adın)! Ne oldu, niye ağladın?
~SEN: Şu an konuşacak durumda değilim yoongi yarın anlatırım beni evime bırakabilir misin?
~YG: Eğer seni bu halde evine bırakırsam kendine zarar verebilirsin. Senin için endişelenmeye başladım (Adın).
~SEN: İyi Yoongi sen ne diyorsan beni bir yere götür de sen. Teşekkür ederim...
~YG: Önemli değil (Adın).
YOONGİ'NİN AĞZINDAN
Aishh! Sevdiğim kızı bu halde görürken kalbim parçalanıyor. Onu bu hale getireni bir bulsam...
Seni evine getirir ve sana kendi odasını verir. O da salona geçer. Sen duş alıp odana geçersin. Yoongi telefonunu odada unutmuştur ve çalmaya başlamıştır. Baktığında ise... Jungkook'un şirletiyle aynı numara ve ad vardı. Yoksa... Hayır. Bu.. Bu olamazdı. Aynı grupta sahneye çıkamazlardı. Dünyan ikinci kez başına yıkılmıştı. Bu sefer dayamazdın. Dizlerinin üstüne oturup kapıyı kilitledin. Yanında taşıdığın uyuşturucudan ağzına attın. Normalde kullanmazdın bağımlı değildin ama psikolojin bozuksa yapacak bir şeyin olmuyordu işte. Sessizce ağlamaya başladın. Etkisini göstermeden çantandan bir şişe çıkardın. Bir süre ona baktın. Seni üç dört saat bayıltacak bir doz almıştın, dudak ve parmak uçların morarmaya başlamıştı bile. Şişeyi kırdın..
Bileğine "Acı çekmekten bıktım." Yazdın. Yazarken boğuk boğuk bağırıyordun. Yoongi sesleri duymuş olacakki koşmaya başladı. En son duyduğun şey kapı tekmelemeleri ve "(Adın) aç şunu" diye haykırarak ağlayan bir Yoongi idi. Ama başın dönmeye başlamıştı bile. Odanın köşesine çekildin ve kanların akmasına izin verdin...
