Coincidence Chemistry

1st

I entered the room that's full of crowded people, loud songs, drunk people and dancing.

Nandito ako sa bar, just wanna look for someone. A friend of mine told me that he saw my bo---!

"What the hell, Khreign! I am so right about you!" Sinigawan ko sya kasi for sure hindi nya ako maririnig dahil sa maingay na tugtog na yun.

"I can explain, babe! Please let me." He was shookt, I can't even explain his expressions when he saw me.

" I don't need an explanation. Anong palinawag pa sasabihin mo sakin eh kitang kita ko naman na you we're kissing with someone. Alam mo, we're done. This conversation is over!"

Nakakapanggigil.

Nangangatog ako sa galit sakanya. Pinilit kong h'wag umiyak sa harapan nya. Dahil ayokong maramdaman nya na malaki syang kawalan para sa akin.

7 years.

Hindi ko na mabilang yung mga panlolokong ginawa nya sakin. Sa mga pambabae nya pinalampas ko ng lahat ng iyon. Pero this time, I'll take a rest muna. Nakakapagod din pala. Nakakapagod na umasa na babalik yung pagmamahal nya sayo.

Dali dali akong tumakbo para makaalis sa maingay na lugar na ito. Napapaluha nalang ako. Ayokong umiyak pero kusa nalang syang pumapatak. Hinahabol nya ako. Pero natigil sya sa maraming tao dahil hindi sya makaalis dahil crowded talaga.

Bigla akong sumakay sa back seat ng kotse ko at doon na bumuhos yung luha ko. Bigla ko ng inaya si Manong umuwi.

"Manong, let's go home!" Utos ko kay Manong.

"This is my car. Get out!" A stranger answered,

"Shemay! Nagdrive pala ako magisa papunta dito, I am so sorry." Paghihingi ko ng pansensya sa pagkakamali ko. Because we have the same car. I was about to get out in the car but.... Khreign was knocking!

"Syd, I won't let this happen again. Please, just let me explain!!!"

Nagpanggap ako na wala akong naririnig. Dahil pag pinansin ko na naman at nilabas ko sya maiisip na naman nya na okay na naman sakin yung ginawa nya.

"Driver, can I have a favor? Can you please drive me somewhere kahit malayo lang tayo ng konti. After non pwede mo na akong ibaba kahit saan." Panghihingi ko ng pabor sakanya at sana um-oo sya mukha pa namang masungit tong tukmol na to.

Walang hindi at oo. Nag-drive nalang sya. Sumandal ako, pagod na pagod ako. Just can't believe na sa ganto lang pala kami magtatapos ni Khreign. We've been together for 7 years. Parte na sya ng buhay ko. Nagsimula na akong umiyak. Sobrang sama ng loob ko.

"Hey, Miss! Are you crying?" Concern ka din palang mokong ka.

"No."

"Get out of my car!" Ang gulat ko at sinigawan nya ako.

"Bakit?" I asked him. Bakit bigla syang nagkaganun?

"Ayoko sa lahat umiiyak sa harapan ko at bigla bigla pumapasok sa kotse without my permission. At yung nanghihingi sa akin ng pabor."

Ano nangyari? Bakit kanina parang ang bait nya? And suddelny, naging ganyan. Ilan ba katauhan nito?

"Okay. Just drop me off somewhere safe. Sorry for disturbing you." Panghihingi ko ng paumanhin dahil alam kong nakaistorbo talaga ako sakanya. Sinusubukan ko aninagan yung mukha nya pero madilim. Hindi ko makita.

Itinigil nya yung kotse sa isang tabi. Pagkastop namin. Biglang bitaw ng salita.

"Get out of my car!"

Dali dali akong bumaba ng kotse nya. And, eto ako maghihintay ng masasakyan. Bakit sa lahat ng taong nilalapitan ko lagi akong binabalewala? Bakit sa lahat ng pagkakataon lagi nalang akong niloloko at hindi pinapahalagahan?

BAKIT?

BAKIT?!!!

"Ma'am, sakay po kayo?" Alok sa akin ni Manong Driver. Sumakay na agad ako. Paandar palang si Manong ng nakita ko sa side mirror nya yung bahay namin.

"Manong! OPS! Teka po."

Hininto nya agad ang taxi. Dahil nagulat din sya sa pagsigaw ko.

"Eto na po pala bahay ko, pasensya na po talaga kayo Manong." Paghingi ko ng pasensya kay Manong. Lagi nalang ba ako manghihingi ng tawad?

"Okay lang po maam, wala pong problema."

Sa kahihiyan ko, nagpasalamat na lang ako kay Manong at bumaba. Dahan dahan kong binuksan yung gate at naglakad papuntang main door. Dahan-dahan ko pang binuksan ito dahil hindi alam nila Momm.............

"Sydreex, where have you been?!!!" Tanong ni Mommy. Patay ako neto.

"Nagpalamig lang po ako sa labas." Pagpapalusot ko na alam ko namang di makakalusot.

"Wag ka ng magpaliwanag. May naghihintay sayo." Iba tono ng pananalita ni Mommy alam kong di sya natutuwa sa nangyayari.

Agad

"Mom, bakit nyo sya hinayaang pumasok dito?"

"Ask your Dad."

"Syd, I'm here to apologize and explain everything to you." May paiyak-iyak pa tong bwisit na to. Papa-impress na naman kay Mom and Dad.

"Papasok na kami sa kwarto ng Daddy mo."

Nag-goodnight kiss muna ako kay Mom and Dad, pinapakiramdam ko kung nakapasok na talaga sila Mom sa kwarto nila dahil ayokong mapahiya si Khreign sakanila. Nung narinig ko na nagsara yung pinto. Nagumpisa na kong makipagusap sakanya.

"Tapos na tayo." Pagmamatapang kong binitaw na salita sakanya. Kahit masakit dapat kong i-let go dahil yun ang dapat. Masyado nya akong pinapahirapan.

"Syd, please?" Bigla syang lumuhod sa harapan ko and asking for forgiveness.

"Ayoko na." Tumulo luha ko ng masabi ko sakanya yan.

"Hindi ko na uulitin yun promise."

"Hindi uulitin? Matanong nga kita, ilang beses mo na kong niloko? Pinalampas kong lahat ng yun kahit sobrang sakit non para sakin. Hindi lang masakit sobrang sakit. Hindi ka kuntento sa akin, hindi ka marunong magmahal ng isang babae. Sa loob ng pitong taong pagsasama natin, never mo pang pinaramdam sa aking na special ako sa buhay mo. Never mo kong pinahalagahan. Diba?" Sa tuluyan ng umiyak ako ng sobra.

"Gusto kitang saktan, gusto kitang sampalin. Ni hindi ko na mabilang sa kamay at paa ko mga pinaggagawa mo sakin noon. Kung hindi mo na ko mahal, tama na. Magiging okay din ako. Mas pipiliin ko pang ganto kahahantungan natin kaysa magpakatanga ako sayo."

"I'm sorry babe. I'm really sorry."

"Walang magagawa ang sorry mo sa mga nagawa mong panloloko sa akin."

-------------------------- E N D -------------------------
Nag-try lang ako guys. If nagandahan po kayo sa story ko. Just comment your suggestions. Mas gagalingan ko pa po next part sa paggawa ng story. God Bless us po! ^_^