Verdwenen In De Nacht

~Proloog~

P.O.V Lilian

Ik rende zo hard ik kon. Al mijn vrienden waren een andere kant op gerend. Emma was achter mij aangerend, maar ze was te laat. Ze was meegenomen door het monster. Dat klinkt heel raar en kinderachtig, maar het is echt gebeurd. Ik rende, maar struikelde over een boomwortel. Het had me te pakken. Ik voelde zijn klauwen. Ik gilde het uit van de angst, maar niemand hoorde me. Niemand! Mensen zaten veilig binnen, maar ik en mijn vrienden moesten per se onderzoeken wat er met volle maan gebeurde..
'Lilian!' Hoorde ik iemand schreeuwen. Het was Sofie. 'Ren Sofie! Maak dat je wegkomt, ga!' Riep ik. Sofie bleef twijfelend staan.
'GA!'
Sofie rende de andere kant op naar een huis. Sofie was dom om me op te komen zoeken. Heel erg dom. Ze had dood kunnen zijn. Waarom at dit stomme monsterlijke beest me niet gewoon op? Hij kraste mijn huid open met zijn klauwen. Het deed super veel pijn. 'Vermoord me nu maar gewoon..' fluisterde ik. 'Nog niet,' zei het monsterlijke beest. Ik weet het, het beest kon praten. Dat is sprookjesachtig. Maar deze versie van zo'n sprookje is duivels. 'Weet je, Lilian? Ik was bijna uitgehongerd, maar als ik jou heb kan ik weer een jaar zonder mensenbloed en vlees. En als het jaar bijna voorbij is, kom ik terug!' Grijnsde het beest. Hij opende zijn afschuwelijke mond en begon te..... 'AAAAHHHH!'