"Anne? Anne?"
Yataktan aniden kalktım. Gece yarısıydı. Odamın kapısını açtım. Karşımda terler içinde bağıran annemi gördüm. Babam elinden tutmuş aşağıya indirmeye çalışıyordu. Evet! Annem doğuruyordu. Güzel kardeşim geliyordu. Annemin halini görünce çok endişelenmistim. Hemen yanina koştum. Elinden tuttum ve aşağıya inmesinde yardımcı oldum. Babam "Eylül kızım annenin çantasını odasindan al ve hemen arabaya gel." dedi. Telasla annemin odasina kostum. Dolabin icinde duran çantayı aldim ve hemen arabaya gittim.
Saat 03.10'da kardeşimin doğduğu haberini aldık. Hastane koridorunda babamla sevinç çığlığı patlattık. Ardından kardeşimi gördük. İçeriden çıkan bir hemsire ablaya " Abla annem nerde?" diye sordum. Hemşire abla yüzünü burusturdu ve "Babanla konuşmamız lazım canım." dedi ve saclarimi okşadı. Olaya bir anlam verememistim. Babamin yanina gittim. Yan odadan bir doktor çıktı ve babami yanina çağırdı. Bende gitmek istedim ama o sırada bir hemşire benim elimden tuttu. Bos koridorda hemsirenin elinden tutmus yürüyordum. Kantine gelmistik. Hemşire benle konusmaya başladı. Gayet güleryüzlü sevecen birine benziyordu. Sarı bukleli saçları bembeyaz bir teni vardı. "Senin adın ne bakalım?" diye sordu. "Eylül" . "Ben de İrem tanıştığıma memnun oldum Eylülcüm. Kaç yaşındasın?" . Biraz düşündüm. "Altı yaşındayım." . "Çok tatlısın. Bir süre senle burda kalsak iyi olur. Sonra kardesinle birlikte eve gideceksin. Ona bir isme karar verdiniz mi?" Alnımı kaşıdım. "Aslında evet. Onun adı Oğuz. Annem ısrarla Oğuz Emre olsun istedi. Ama ben sadece Oğuz olmasını istiyorum." dedim. Hemşire bana gülümsedi. Kantinden kaşarlı tost aldı ve bana yedirdi.
Sonra gitmemiz gerektiğini söyledi. Üst kata çıktığımızda babami koridorda yerde diz çökmüş ağlarken gördüm. Neler oluyor?
