Kiss #3 [Thanks :D]
--
You won't see the most beautiful thing about a person with just your eyes.
--
Makalipas ang 123456789 years ay tumigil na siya sa paglalakad. Ako naman hinihingal kasi KINALADKAD lang naman niya ako. TAKE NOTE yung daan paakyat pa. paksheet yan oh!
Inhale.Exhale.Inhale.Exhale
"Ano ba kasi sasabihin mo?" napahawak na ako sa dibdib ko sa sobrang hingal...
"Ahhmm... thanks nga pala kanina." did he say thanks?
"What?"
"Bingi ka talaga noh? Sabi ko salamat."
"Akala ko nagkamali ako ng dinig eh. Okay lang yun. Next time don't do it again kundi lagot ka sakin. Swear no joke."
Tapos umupo na ako dun sa nakita kong bench. Wala pa naman akong dalang tubig.. paksheet lang talaga. Umupo din siya sa tabi ko, buti nalang walang mga tao dito kundi tsismis na naman =_=
"Uhhmm can I ask a question?" I look at him "Your asking na naman eh, go on." sensya na may ugali ako na nambabara eh :D
Natagalan siya bago ulit makapagsalita. "Did you..." hmm.. siguro about dun yung tanong niya
"Yes, I tried to kill myself but look at me, I'm alive and now talking to you while smiling" nakangiti talaga ako sa kanya.. wala feel ko lang para mabuhayan siya... para gusto niya na ring mabuhay lam niyo un :D
"Did someone save you?"
"Of course someone did, and I really thanks her. If hindi siguro niya ako tinulungan. Hindi ko maabot kung sino ako ngayon. Hindi ko siguro mararanasan magpakasaya at magpakaligaya. Yung makangiti at makatawa."
Tahimik lang siya. Walang response.
"Alam mo, mahirap talaga sa una. Pero once na natanggap mo na sa sarili mo at gusto mo ng sumaya at makangiti at makatawa. Doon mo masasabi na buti nalang at hindi ako namatay."
Tumayo na ako kasi malapit lang toh sa parking ng school. uuwi na ako. gutom na ako eh =_=
"try mo walang masama" tinapik ko yung balikat niya bago umalis.
pero naisipan ko na rin siya pabaunan ng ngiti. Kaya lumingon ulit ako..
"Bye Kyle, thanks sa exercise!" ^_^ nagwave pa ako ng mga kamay ko niyan. Feeling close ako noh? Haha
Sumakay na ako sa sasakyan ko at umuwi na. Mamaya na lang ako kakain.
[Yvan's POV]
Kinakalad ko ngayon sa kung saan yung babaeng namamahiya sa akin ilang beses na. Gusto ko lang naman magpasalamat pero inabot ko pambabara? Mga babae talaga..
Napagod na ako sa paglalakad kaya huminto na ako, paglingon ko naman hinihingal na siya
"Ano ba kasi sasabihin mo?" nasobrahan ata ako hehe..
"Ahhmm... thanks nga pala kanina." takte parang thank you lang ang hirap sabihin
"What?" Tss... Bingi pa 'toh
"Bingi ka talaga noh? Sabi ko salamat."
"Akala ko nagkamali ako ng dinig eh. Okay lang yun. Next time don't do it again kundi lagot ka sakin. Swear no joke."
Tapos umupo na siya dun sa bench. tumabi naman ako sa kanya. May gusto akong itanong kaso..... ayyy bahala na nga...
"Uhhmm can I ask a question?" She look at me "Your asking na naman eh, go on." sige babae mangbara ka pa, baka kalimutan ko yang ginawa mo saakin
Natagalan ako bago ulit makapagsalita. "Did you..." Takte ang hirap naman nito.. Nagulat naman ako ng masagot niya agad..
"Yes, I tried to kill myself but look at me, I'm alive and now talking to you while smiling" ang cute niya talaga kapag nakangiti Err? Nahihibang na ata ako.. erase erase
"Did someone save you?"
"Of course someone did, and I really thanks her. If hindi siguro niya ako tinulungan. Hindi ko maabot kung sino ako ngayon. Hindi ko siguro mararanasan magpakasaya at magpakaligaya. Yung makangiti at makatawa."
Tahimik lang ako. speechless ako. hindi ko sure eh, totoo ba talagang pwede akong sumaya?? Pero base naman sa mukha niya ang pagiging sincere...
"Alam mo, mahirap talaga sa una. Pero once na natanggap mo na sa sarili mo at gusto mo ng sumaya at makangiti at makatawa. Doon mo masasabi na buti nalang at hindi ako namatay."
Tumayo na siya..
"try mo walang masama" tinapik niya muna yung balikat ko bago umalis.
Lumingon pa siya sa akin
"Bye Kyle, thanks sa exercise!" ^_^ nagwave pa siya ng kamay niya. nangiti na rin ako
Sumakay na ako sa sasakyan ko at umuwi na. medyo magaan yung pakiramdam ko. Thanks to her..
