Chapter 5

64 9 0
                                    

Ναι εσύ τώρα ... Μάντεψε ... Πρέπει να σηκωθώ , να πλυθω , να πλύνω τα δόντια μου , να ντυθώ , να φάω  και να πάω σχολείο ΣΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ...

Μισώ την ζωή μου ...

Νομίζω το έχω ξαναπεί αυτό αλλά το να επεναλαμβανομαι και να γίνομαι κουραστική είναι το φόρτε μου τώρα τελευταία ...

Άλλο ένα παράπονο ;; Είναι δευτέρα . Όποιος χαίρεται στο άκουσμα αυτής της φριχτης λέξης ας πάρει ένα πιστόλι και ας τιναξει τα μυαλά του στον αέρα. Εσύ άνθρωπε ούτε εξωγήινος μπορείς να θεωρηθεις ούτε τίποτα .

"Καλημέρα Ηρώ μου ... Αχου τηηηην... " με αγκάλιασε πιο σφιχτά και από ελέφαντα να προσπαθεί να περάσει από χαράδρα ...

"Ναι μαμά ... Οξυγόνο ... Εγωω ... " Στο τσακ και η Ηρώ θα ήταν πλέον στα σύννεφα κοντά στον Άγιο Πέτρο ...

"Συγνώμη Ηρώ μου αλλά δεν μπορώ να συνειδητοποιησω πως μετά από τόσο καιρό εισαι εδώ ... "

"Μαμα μου ξέρω και εμένα μου έλειψες αλλά καταμτησε λίγο κουραστικο όλο αυτό  ... Σου ορκίζομαι πως από εδώ και πέρα θα είμαι πιο προσεκτική με όλα .." την φίλησα στο μάγουλο και ύστερα άρπαξα μια φέτα με μέλι και βιταμ και μπουκωθηκα ολοκληρωτικά στο φαι ...

"Αα αγάπη μου αύριο έχεις ραντεβού με τον εισαγγελέα ... Ξέρεις για το ..."

Μου πέφτει η φέτα από τα χέρια και άνοιξα εκφράζει το στόμα μου , ήταν ήδη ανοιχτό από το πολύ φαι αλλά ενιγουεις, και τα μάτια μου ...

Πως γίνεται να ξέχασα κάτι τέτοιο ;; Πως γίνεται να μην έχω προετοιμαστεί ψυχολογικά και το κυριότερο να μην έχω βρει τον τρόπο που θα καλύψω την όλη την κατάσταση ...

SHIT ...

"Αα αλήθεια ;;" Κατάφερα να πω όταν πια ξεκόλλησα και ελευθέρωσαν το στόμα μου...

"Ναι απλά η ώρα δεν είναι ακόμα σίγουρη αλλά θα σου ξαναπώ αργότερα ... Φιλιά και καλή αρχή ..." Μου φίλησε τα μαλλιά και εκείνη την στιγμή που πάω να πανικοβληθω με την ησυχία μου έρχεται η Εύη ...

Γέλασα αμέσως για να δείξω ότι είμαι απολύτως ήρεμη (νοτ) και χαρούμενη (νοτ) μπροστά της ...

"Ευηηη ..." Εντάξει ας μην λέω ψεμματα αν κάτι με κάνει να ξεχαστω είναι η παρέα μου με την Εύη ...

"Να φανταστώ πάλι έτρωγες ;;"

"Άντε καλέ ... Ψεμματα ..." την κοίταξα "υποτιμητικά"...

"Ο χαμός που έχεις κάνει στο πιάτο σου αλλά λέει ..."

"Τώρα γιατί μπλέκεις τρίτους στην συζήτηση μου λες ;; "έβαλα τα χέρια μου στην μέση μου.... γελάσαμε και οι δύο και ύστερα με τράβηξε έξω από το σπίτι ... Ίσα που πρόλαβα να πάρω την τσάντα δηλαδή ... άλλη φορά θα είμαι πιο προετοιμασμένη ..

When I Finally Changed ~ Η απελευθέρωση~ BooK 2Donde viven las historias. Descúbrelo ahora