Chapter 5- Regrets

31 6 0
                                    

"Let's talk."

"Hindi ka nalang ba nahiya sa mga kaibigan mo? ipinairal mo 'yang kabastosan mo, Reianne!" sabi ni Mama. "Hindi mo lang ba na appriciate yung effort nila sa pag punta dito sa bahay para lang makita ka?"

"Ma, tapos na yun." sabi ko.

"Pero ginawa mo pa rin 'yon!" sabi niya.

"Sus ma! tapos na yun, wala na yun!"sabi ko.

"Anong mali sa pagpapalaki ko sa'yo, pinanganak kang matalino, mas matalino pa sa lahat mong pinansin kahit na sa ate mo, lumaki ka lang hangal." Mama. "Matanda ka na Reianne, make up yourself! Act your age."

"Mang, please. i'm sorry, you see. I'll make it up to them, later." sabi ko.

"Dapat lang. Ako na nga yung nahiya sa kanila." sabi nito na na iinis.

"Oo lage Ma!!, hihingi ako ng tawad." sabi ko nalang

"Bahala kang bata ka." sabi nito tapos lumabas na ng kuwarto ko.

Kay aga-aga pa sa umaga ang maririnig mo na ay yung boses ng Mama mo. Tsk, anyways. Last night was pretty childish of me. Well, maybe i may be that naìve douche i've been back then.

Bumaba ako at sina Kristine at si Jazel ay nasa sala kumakain ng mani.

"Luhh, gising na si Dra. Weirdo." sabi ni Kristine na nanunukso. Di ko siya pinansin.

"Tsk, parang bata kagabi. Ate Tine, ano nga yung mga linya niya kagabi?" Jazel.

"Ano yun yung? Ayy wala na kong maalala." sabi ni Kristine na nag papacute ng boses.

"Bahala kayo." sabi ko.

"Ate, narinig mo 'yon?" sabi ni Jazel na nag tatanga-tangahan.

"Oo Sel, parang pusa." sabi ni Kristine.

Di ko nalang sila pinansin.

"Waaahhh!! ayoko na dito!" sabi ni Jazel na parang natatakot, tapos tumayo at tumakbo papuntang labas.

"Hintayin mo'ko Sel!!!" sigaw rin ni Kristine tapos sumunod kay Jazel sa labas.

Nakalabas na rin sila mula sa bahay

"Rein!" normal na ang boses ni Kristine ang tumawag sa'kin.

"What?!"

"Labas muna kami, kakainis mukha mo eh, balik lang rin kami mamaya. Labyu." sabi nito. Mula sa labas maririnig ang pagstart ni Jazel sa kaniyang itim na Vios.

May sasakyan naman ako, hindi ko lang talaga siya masyadong gamitin.

Isang Everest yun, gusto ko kasi ang style.

nag vibrate ang phone ko, tiningnan ko kung anong meron.

Isang text na galing kay Shainna.

'Let's talk.'

'Sure, saan?'

'Sa Maggie's lang, lunch time.'

'Ill be there at 12.'

'K.'

End of convo na rin.

"Oh anong tinatayotayo mo diyan? Asan ang mga kapatid mo?" Mula sa likuran ay ang boses ni Mama.

"Lumabas ang dalawa Ma." sabi ko.

"Eh ikaw? Di ka nila sinama?"

Tumingin ako sa baba at nakita kung ano pa ang sinusuot, eh naka pajama pa pala ako.

Regrets 'Del-Montenico' seriesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon