Eve geldiğimde hemen instegram sayfasından onu arastirmistim! Yok bulamamıştım! Ve Tina bana mesaj atti:
Tina
"Eğer onu araştırıyorum instegramı yok! Ama wattpad de yayımladığı kitap var!"
Ben
"Sağol"
Hemen bir wattpad hesabı açtım ve yayımladığı kitaba baktım karnım ağrıyordu hemde çok fazla... bunu bir kenara bıraktım ve yayımladığı kitaba girdim uf Türkçe değildi! Tina ya
"Kanka ben Pedro yu tanımak istiyorum"
Yazdım oda hemen dondu:
"Bence oda seni tanımak istiyordur"
Ben
Nasıl yani
Tina
Ya ne blog ben sizi yakıştırıyorum ama pedro abana bunu söylediğimde çok kızdı"
Ben
"Bana onun hayatını anlatır mısın? Nesi var zor geçirdiği şeyler ne?"
Tina
"Bak bunu soyleyemem çok kızar!"
Ben:
"Bak kimseye söylemem söz! "
Tina:
"Bak Gökçe sana güvendim neden bilmiyorum ama bana güven verdin ama biraz daha seni tanısam iyi olur! Olur mu zamanla anlaticam!"
Ben:
"Peki zorlamak istemiyorum ama merak ettim!"
Tina
"Zamanla öğreneceksin!"
Ben
"Çok mu kötü günler geçiriyor"
Tina
"Aynen çok zor!! Bak o atıyor gorurusurz!"
Karnımın daha fazla agrimasiyla yatağa attım kendimi çok ağrıyordu aşırı çok! Artık ağlamaya başlamıştım. Üvey annem odaya gelip:
"Neyin var iyi misin?"
Diye sordu! Bende iyi olduğumu söyleyip gönderdim. İki dakika sonra elinde çantası üzerini giyinmiş odaya geldi:
"Hadi kalk hastaneye!"
Ben:
"Gerek yok!"
Üvey annem:
"Var kalkar misin?"
Bende daha fazla zorlaması ve üzerime kötümü tişörtümü giydim.
Dışarı çıktık ve hastaneye götürmek için gelen üvey babamdı! Bana bakip:
"İyi misin neyin var?"
Diye sordu. Bende durumu anlattım onlara hala alisamamistim. Oda üvey anneme:
"Bizim okulun çocuklarından birisi için aradılar oda orada!"
Dedi. Üvey annem:
"Nesi varmış? "
Ben:
"Ismi ne?"
Üvey babam gülümsedi:
"İlk günden herkez tanıdın galiba!"
Dedi. Bende gülümseyerek kası verdim uvey annem:
"Nesi varmış? "
Üvey babam:
"Biraz yıpranmış işte o kadar!"
Üvey annem:
"Yine mi?"
Dedi. Üvey babamd:
"Ay ay çocuk ne yapsın! "
Dedi. Kimdi bu aklıma Pedro geliyordu zor günler...
Hastaneye gelmiştik. Acil bölümüne girdik. Ağzımdan bir damla kadar helen kanı hemen avucumun içine alıp gormemelerini sağladım. Aklıma annem gelmişti. Oda işte böyle kan küsüyordu! Ama bu kanda olmayabilirdi. Bilemedik bana öyle geliyordu belkide. Hastane girişinde elinde buzu kafasına tutan çocuk ilgimi cekti. Bu Pedro idi nesi vardı kavgaya falan mı girmişti? Yanında bir büyük biri vardı. Telefonda konuşuyordu. Üvey annem:
"Hadi biz içeri girelim baban arkadaşına baksın yine ne olmuş! "
Dedi. Bende üvey anneme sormayı tercih ederek:
"Sey acaba ona ne olmuş kavga mı etmiş?"
Üvey annem:
"Pedro mu o kavga etmez ki o çocuk aşırı oturaklı efendi birisi sadece zor zamanlar geçiriyor! "
Neden üvey annem bile jiliyorduda ben bilmiyordum ki? anlamamıştım gerçi! Üvey annem eline raporu alıp yanıma geldiğinde:
"Ne olmuş ki ona?"
Üvey annem:
"Dediğim gibi işte zor zamanlar geçiriyor! "
Ne bu zor zamanlar biri bana açıklasa ya! Sinirim bozulmaya başlamıştı muyane sırası bana geldiğinde doktor karnıma bastırdı....
Tahliller istedi ve tahlil sonuçlarını beklerken dışarı çıktık hala dışarıda oturuyorlardı... acı çektiği tipinden belliydi... üvey annem yanlarına gidince bende gittim. Pedro bana bakip göz devirdi. Çocuğa göz devirmek bile yakışıyordu. Karnıma giren ağrı ile ağlamaya başladım bu çok acı bir ağrıydı... anne diye ağlamaya başlamıştım. Of bu rezillik miydi bilmiyorum ama gerçekten çok kötü karnım ağrıyordu! Karnımın ağrısı gittiğinde üvey annem bana yardım ediyordu oturtmaya çalışıyordu... oturdum. Pedro Felix diye birine seslendi. O tarafa döndüm.
"Max demeliydim dedi!"
Gülümsedi abisi olduğunu öğrendiğim cocuk:
"Pedro senin kolun Karnın bacağın ve kafan acımıyor mu sussana sen!"
Dedi. Kafasından kan akıyordu. Peçete tuttu o an kendimi tutamadim:
"Kanıyor peçeteye geçer mi o?"
Dedim. Pedro bakmaya yetindi. Bu çocuğun dili yokmuydu? Konuşur insan dimi! Abisi bana bakip:
"Pedro yu anlamak zor tatlım iz kalır diye dikiş attırmıyor."
Ben:
"Bence attirmalisin!"
Pedro;
"Bencede bunu iki saat dinlemek yerine dikiş daha mantıklı geldi!"
Dedi. Neden böyle davranıyordu ki? Anlamıyorum!!! Gulumsedi:
"Şaka şaka moralin düşmesin!"
Dedi Allahım ilk kez bana gülmüştü! Bu beni öyle mutlu ediyordu ki! Bende gülümsedim. Abisi:
"Hadi dikiş attiralim!"
Dedi ve gittiler uvey annemde:
"Hadi sonuçları alalım!"
Dedi. Ve sonuçları almaya gittik!
İyice okumalar
