"Morning "
အိမ္အေပၚကေန ခုန္ေပါက္ဆင္းလာတဲ့
သားေတာ္ေမာင္ကိုၾကည့္ၿပီး ေဒၚစႏၵာတေယာက္ မ်က္ခံုးခပ္လႈပ္လႈပ္
မလုပ္ဖူးတာေတြလုပ္ေနတာကိုး ....အရင္က
ခုခ်ိန္ဆိုထေတာင္မထေသးဘူးေလ
အခုက အကုန္
ျပင္ဆင္ၿပီးဆင္းလာတာကိုး
"သားေလး ေစာလွခ်ည္လား"
"ဟုတ္တယ္အေမ သားသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟဲ့ မနက္စာစားသြားေလ"
အလ်င္စလိုေျပးထြက္သြားတဲ့သားေတာ္ေမာင္ကိုလွမ္းေအာ္လိုက္ရေသာ္လည္း
"မစားေတာ့ဘူး သားအလုပ္မ်ားေနတယ္"
ဗုေဒၶါ ကိုယ့္ရင္ဖက္သာကိုယ္ဖိလိုက္ရေတာ့သည္
မေန႔ကလက္တစ္ဖက္ေပါက္ျပဲၿပီးျပန္လာတာ
ရန္ျဖစ္ျပန္ၿပီလားမသိ
ကိုယ့္သားအေၾကာင္းကိုယ္ေတြးရင္းေခါင္း
သာခါမိေတာ့သည္
ေက်ာင္းမွာေက်ာင္းသားတိုင္းေၾကာက္ၾကတဲ့
ေမာ္ကြန္းထိန္းေဒၚစႏၵာတေယာက္
သားေတာ္ေမာင္တေယာက္ကိုေတာ့မႏိုင္ေရးခ်မႏိုင္
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
📩ကာရန္ငါ အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ📩
ဖုန္းထဲဝင္လာတဲ့messageေလးကိုဖတ္ကာ
လက္ကနာရီကိုၾကည့္မိသည္....
ဒီေကာင္ေစာလွခ်ည္လား
အေဆာင္ေပၚက ဆင္းလာၿပီး အာဏာဆီ
ေလွ်ာက္လာကာ မ်က္ခံုးပင့္ကာ ေမးမိသည္
"ေစာလွခ်ည္လား..."
"အာ ဟုတ္လား"
ကၽြန္ေတာ္ေျပာမွ သူ႔နာရီကိုသူျပန္ၾကည့္ၿပီး
ျပန္ေျဖလာတာက
"ေက်ာင္းကားဘယ္ခ်ိန္လာမွန္းမသိလို႔"
တဲ့ေလ
မင္းစက္အာဏာဆိုသည္မွာတခါတေလအဲလို
ေပါတာဖုန္းဆက္ေမးလိုက္ေတာ့သူ႔ညီမလင္
ေနာက္လိုက္သြားမွာက်ေနေရာ
..............................................
"ဘာလဲ "
ကာရန္က ကၽြန္ေတာ့္ကို တံုးရန္ေကာ ဆိုတဲ့
အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ၾကည့္ေနတာမို႔ ဘဝင္မက်စြာ
ေလသံမာမာျဖင့္ေျပာမိေတာ့ ကာရန္က
ေခါင္းခါျပရင္းသာ တံု႔ျပန္တယ္
