Win Or Lose

Fourteen

"WHY ARE YOU SAYING THIS TO ME?" Tumingin ang ginang sa kanya at bahagyang ngumiti

"Naalala ko lang ang sarili ko sa iyo noong bata pa ako, lumaki akong nasa bahay ampunan at bata pa lang marami na akong dinanas na paghihirap iba iba ang umampon sa akin pero pare pareho lang sila, ibinabalik pa rin nila ako sa bahay ampunan, masakit sa pakiramdam na wala kang makakapitan lalo na at nag iisa ka lang, i tried my best to survive until i turn 16 and i have my freedom to live by myself, i entered part time jobs in clubs as the musician, i really love music and music is the only one i can call my precious treasure years past and here i am perfectly fine as the Manager of my own company" namangha sya sinabi nito, may pagkakatulad nga pala talaga sila

"Im just trying to say that no matter how hard life is, dont give up and try your best to keep moving forward until you see your light shining" napangiti sya rito at ngumiti, may dumating na isang limousine at ngumiti lang itonsa kanya bago pumasok mula don, she's brave to walk that far

Ting!

"Where are you? Kanina pa kita hinahanap" napangiti sya nang makita ang mensahe ni tristan

"Im sorry, just feel tired so i skipped"
Hindi pa man nya nailalapag ang kanyang phone ay agad na iton tumunog

"You must've said that earlier, you made me worried. Are you fine now?"

"Yup, just a little bit tired"

"Rest well, Love"

Paulit ulit nyang binasa ang huli nitong mensahe, did he just called me love? Pwede na ba syang kiligin?

Mag tetext na dapat sya pabalik nang bigla nalang bumuhos ang napakalakas nang ulan, wala pa man din syang nadala na payong! Agad syang sumilong sa pinaka malapit na waiting shed, tsk malas naman oh! 5% nalang din ang kanyang phone

Ilang minuto na rin ang nakakalipas pero hindi pa rin tumitila ang ulan, her uniform is already soaked by the rain

"Beanca?" Napalingon sya sa tumawag, her eyes glistened with happiness when she saw her

"Anong ginagawa mo rito?" Lumapit ito sa kanya at kunot noong pinagmasdan ang kasuotan, she pirsed her lips because of the cold

"Im the one who asked that, why are you here? And why are you soaked? Hindi mo ba inaalala ang sarili mo at baka magka sakit ka nyan?"

"Eh inabutan kasi ako nang ulan! Ikaw ba? Akala ko may pinuntahan kang family gathering?" Kunot na kunot pa rin ang noo ni luke habang naka tingin sa kanya, tsk papanget sya nyan kapag nanatili pa syang sumimangot

"Im way going back home when i saw you, pinahinto ko ang sasakyan at pinauna ko na tsaka kita nilapitan" tanga tanga rin ito no? Kitang kokonti lang ang bus at jeep na hindi punuan dahil sa umuulan tapos itong may sasakyan na pinauwi pa!

"Tanga mo! Kitang walang bus at jeep na humihinto oh!"

"Alangan pabayaan kita eh sa iyakin ka pa naman!" Napaamang sya sa sinabi nito, naka suot pa ito nang tux he looks like a prince though

"K-kaya ko naman" umingos ito sa kanya, tinanggal nito ang suot nitong coat at pinatong sa kanya

"Tsk, warm up. Sisipunin ka nyan dahil sa basang basa ka na" napangiti sya sa ginawa nito, napahinto kami s apag uusapan nang biglang may dumating na mga tao at nagmamadaling sumilong sa waiting shed kung nasaan sila ni luke

"Wrong timing naman kasi!" Rinig nyang singhal nang dalaga, nanlaki ang kanyang mga mata nang makita kung sino ito, its samantha!

Kunot noo'ng tumingin ito sa kanya at sa binatang naka tayo sa kanyang likuran, at tulad nya ay basang basa rin ito dahil sa ulan

"Luke" malamig nitong saad sa binata, kitang kita ang sakit sa mukha nito habang naka tigin sa coat na nakapatong sa kanyang balikat,

"Uh eto oh" tinanggal ko ang coat na binigay sakin ni luke at bahagyang lumapit kay samantha para sana ipasuot dito ang coat ngunit umatras ito at binigyan sya nang matalim na tingin

"I don't need that" malamig at may haling pababanta ang nasa boses nito nilagpasan sya nito at bahagyang tumigil sa harapan nang binata pero agad rin nag lakad papalayo kahit na napakalakas ang ulan ay nanatili itong naglakad papaalis

"Sundan mo sya baka kung anong mangyari kay samantha" aniya habang nakatingin kay luke, naka tingin ito kay samantha pero walang mababakas na emosyon sa pag mumuka nito

"She's brave enough" saad nito, dahilan para matadyakan nya ito, asar naman sya nitong binalingan per tinaasan ko lang sya nang kilay

"Mas mahalaga ka kaysa sa kanya Beanca Arian"

"A-alam kong mahalaga ako pero mas kailangan mo syang puntahan ngayon kailangan ka nya at baka kung anong mangyari sa kanya--"

"But I can't bear if something bad happens to you"

"Kung ayaw mo syang sundan edi ako nalang!" Binato nya rito ang coat na bigay nito at sumuong sa ulan, bahala na, kahit na napakalamig nang ulan at patuloy lang syang tumakbo alam kong hindi pa sya nakakalayo kaya baka maabutan ko pa sya

"Samantha!" Sigaw ko nang makita syang naka upo sa bandang gilid at naka tungo, tumigil ako sa kanyang harapan at hahawakan dapat sya nang bigla nya akong sinampal

Kitang kita ko ang galit sa kanyang mga mata

"B-bakit kasi humaharang harang ka! Ang sakit eh! Mahirap ba yung hiling ko na sana naman magustuhan ako pabalik ni luke? Simula pagkabata palang mahal na mahal ko na sya pero bakit ganun tanging sakit lang ang dulot nya, im wishing every day na sana masuklian lahat nang effort ko at sana balang araw magustuhan nya rin ako but YOU! Bigla bigla ka nalang nang aagaw kinuha mo na lahat nang ni luke at kahit na isnag minuto man lang ay wala na syang natira para sakin"

"Im sorry, wala naman akong ginagawang masama--"

"Lahat nang ginagawa mo ay masama! You keep smiling at him you keep staying beside him! Dapat ako ang nasa pwesto mo ngayon... dapat ako ang babae'ng nagugustuhan nya at hindi ikaw" tuluyan na itong umiyak pero hindi agad rumerehistro sa utak nya ang sinabi nito, luke likes her?

"Napaka unfair mo, nasa iyo na ang lahat pati ba naman si Luke aagawin mo, you're selfish Saavedra... lahat nalang nasa iyo"

"H-hindi ako gusto ni luke" nanginginig ang kanyang boses habang tinitigan ang muka nito

"Oh really? Pano kapag sinabi nyang gusto ka nya anong sasabihin mo"

"He knows i love tristan, he can't like me---"

"But its true, i like you, i like you so much that it hurts to see you cry because of my bastard cousin, now tell me what would you say if i like you?" Nahinto sya sa pagsasalita nang may isang baritonong boses ang nagsalita galing sa kanyang likuran

Pinagmasdan nya ang sakit na dumaloy sa muka ni Samantha, bahagya itong tumingin sa akin pero nag lakad na papalayo

~~~~~~
TBC