Anlamlandıramadığım bir şey var içimde. Nerden geldiğini bilemediğim bir dert , sıkıntı. Her saniye moral bozukluğu. Ama dışarıya zerre yansıtma yok.Hayır diyorum kendime hayır gülümseyeceksin. İnsanların sana acımasına izin verme , sil gözyaşlarını diyorum. Sonra tam o an da patlatıyorum bir espri ben dahil olmak üzere herkes gülüyor. Ben de gülüyorum. İçten bir gülümseme değil bu , yapma zorunluluğum olan bir şey. Etrafta gülüp , eğlenen , hiçbir derdi olmayan mükemmel hayatı olan bir kız olarak görünüyorum. İnsanlar gelip “Ne kadar mutlusun ya” dediklerinde “sen gel bir de içimi gör” diyemiyorum. “Ağzıma sıçtılar nefes alırken canım acıyor lan” diyemiyorum. Mutlu olmayıp ne yapacağım deyip geçiştiriyorum. Artık birinin gelip , ne kadar gülüyor olsan da gözlerinde ki acıyı görebiliyorum deyip sarılmasını istiyorum. Anlaşılmak istiyorum. Benimle gülüp benimle ağlayabilecek biri olsun istiyorum. Gitmeyecek birini istiyorum. Ben artık çok yoruldum. Kime o gitmez dediysem gitti. Kime inanıp , güvendiysem ağzıma sıçtı. Hep gidişlerini izledim. Olan hep kalanlara oluyor zaten. Gitmek o kadar kolay ki. İnsan soramıyor beni neden sevmedin ? Diye. Cevap belli “olmuyor işte” Sevilmemeye o kadar alıştım ki.. Biri çıkıp seni seviyorum dediğinde inanmıyorum artık. Kimseye güvenim kalmadı. Artık hayal bile kurmuyorum. Olurda gerçekleşmezse çok fazla üzülmeyim diye. Özlüyorum , çok fazla özlüyorum. Sadece bir kişiyi değil. Birçok şeyi özlüyorum. Yolda yürürken aniden aklıma anılar geliyor. Başta burnumun ucu sızlıyor , daha sonra gözlerime sıcaklık hucüm ediyor. Etrafımda tanımadığım onlarca insan var. Ve ben daha fazla dayanamayıp usulca gözlerimi kapatıyorum. Gözyaşlarıma özgürlük veriyorum. Bazı geceler boş boş tavanı izliyorum. Kendi kendime sorular sorup cevaplıyorum. Ağlayamıycak kadar tükendiğim zamanlar da oldu , dizlerimi karnıma çekip “Bunların hiçbirini haketmedim” diye haykırarak ağladığımda oldu. Çok sevdim. Öyle sevdim ki , gururumu bırak ayaklar altına sermeyi gurumdan tek bir nebze bile kalmadı. Ruhum yaralıyken biri hayatıma girdi. O da tam kabuk bağlıyor sandığım an da yaralarıma tırnaklarını öyle bir geçirdi ki kan içinde kaldım. Yalnızım. Alıştım sadece.
Alışmak zaman kaybı dediler unut gitsin dediler, kolay mıydı ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mutlu Sonsuz
ChickLitAsla Sevilmeyenlere.. Çok mutsuz olabilirsin. Çok acı çekebilirsin. Mahvolabilirsin. Herşeyini kaybetmiş olabilirsin. Ölmek istiyor olabilirsin, sen ne yaşarsan yaşa; ne kar yağmaktan vazgeçer ne de yağmur diner. Hayat kendine gelmeni beklemeden...
