Dear Inang Reyna

IR//2

Hellooooo welcome back to my Inang Reyna Diary! Wow bongga ng entrada ko, parang di ako nahihirapan these past few days. 2 days na ang nakalipas since my last update to you my dearest Inang Reyna! Huhuhuhu. Alam mo ba, atm kami sa bus, nasa Roma na kamiii at Numbersign Malamig, matagal pa naman siguro kami dito sa bus  kaya sisimulan ko na. Last March 25 o ika - 25 ng Marso, lumipad kami ni kuya! Not literally lumipad malamang, told yah mag tratravel kami! That was the date for our flight from Manila to Rome. At ang DiaVlog? Palpak! Kasi naman masyadong madami ang nangyariiiii. Parang nahihiya tuloy ako ikwento sayo, Numbersign ShyShyShy. Ede iyon nga, nung ika-25 ng Marso, edi pumunta kami ng Airport kasi malamang andun yung eroplano namin, wow naman, mayaman ako bakit ba. Syempre first timer ako, iyak iyak iyak, Numbersign CryCryCryEBaby. Kasi mahihiwalay ako sa lola ko! Tsaka sa dantayan ko (tama ba yung spelling ko IR? Hehehe)  pero nagsisi akong umiyak nun, napahiya tuloy ako! Kasi ganto yun bes, edi nasa check-in counter na kami, terminal 3 yun kaya kaway kaway kami kila tita na nasa taas. Kasama naman namin yung kaibigan ni Papa, taga immigration sya at sya yung maga-assists samin, kahit na kaya naman na namin kasi andito naman si kuya. Tapos ba naman, nung turn na namin, full of confidence na kami, kasi naka online check-in kami kaya umaasa kami na mabilis na, tapos complete documents kami. Pero yung soggiorno ko daw,14 years old na daw ako so kelangan ay bago na yung sakin, so hinold pa nila kami, kelangan daw na kasama ko si mama or papa para makalabas ng bansa. Dahil dun, kinabahan ako, suddenly gusto ko nalang bigla matuloy yung alis namin. Hehehe, aaminin ko sayo, ayokong umalis ng Pilipinas pero ngayon na nagkaproblema, gusto ko nalang umalis biglaaaa, imagine kasi na maaga akong nagbakasyon, inagad ko yung clearance ko mga bakla, tapos sayang yung rebooking fee! Pero feeling ko star ako nun, sinuot kasi sakin ni kuya yung cap nya, gwapo si kuya kaya tawag pansin Numbersign LagkitTingin sila kay kuya, tas lingon sakin kahit mga lalake(///▽///) Numbersign FeelingMaganda. Tapos buti nalang nandun yung friend ni paderearth, kung hindi kasi panigurado na hindi kami makakaalis ng bansa dahil sakin. Tapos pagdating naman sa immigration, naging smooth na kasi parang nag magic si tito, kami agad yung una nang dumating kami. Then eto na nga, dapat magvlovlog ako habang boarding namin, kaso sumisigaw ng Numbersign Delay ang flight namin! Jusko naman, alam ko naman na first timer ako, pero bakit kelangan ko ng sandamakmak na kamalasan sa buhay. Habang nasa byahe kami, syempre kumain ako, si kuya Enoch kasi ay hindi kumakain sa airplane pero kinain nya yung cake. Tapos ako natulog nako, para akong nakahiga sa lap ni kuya, may katabi sya, lalake din sa may isle part samantalang ako ay nasa bintana. Nakalimutan kong dalin ang pillow neck  ko nun kaya hirap na hirap ako! Kami pala(〃∀〃) ako ay sa paraan pano ako makakatulog, si kuya, pano sya makakatulog habang ako ay mahimbing na natutulog sakanya. Akala ko nga mawawala yung ugong, akala ko habang nagtatake-off lang yun, buong byahe pala. Dun ko naisip na sincere si kuyang katabi ni kuya na welcome to the club kasi isip isip ko nun, wala akong balak magpabalikbalik, mamamatay ako. At inang reys! Nun nangyari ang isa sa mga kaepikan naming magkapatid. Flight namin yun to Dubai for stopover, uminom ako nun ng bonamin kasi yun yung sabi ng doctor ko para hindi ako mahilo tsaka magsuka, kasi makakatulog ako, pero nung mga oras na yun parang binaligtad ang mundo ko, lalo na ang tiyan ko. Ang sakit beshimaeeeee. Huhuhuhu. Tas feeling ko nung mga panahong yun, matetegi na ang tiyan ko. Kwento lang sakin to ni kuya Enoch habang nasa flight to Dubai kami, bigla nalang daw akong umungol na masakit ang tiyan ko, pinipindot daw nya yung button para makatawag ng flight attendant, pero Numbersign DeadmaToTheMaximumPoint daw so binilin nya ko dun sa katabi namin sa plane. Sa pagkakatanda ko Inang Reys, umalis nga nun si kuya, pero nakasandal ako sa seat nya habang may humihimas sakin, si welcome to the club boy! Pero ito ang worst, naalala ko na habang wala si kuya, nag eemit ako ng supernatural gas ko! Nakakahiya naman kay WTTCB! Gwapo pa naman sya Inang Reys q!
       Yun lang yung masasabi ko na pinakaepic. Isasama ko pa ba yung mukang naka-drugs si kuya habang nasa Dubai kami kasi nasa gitna kami ng to Dubai ng uminom sya ng bonamin? Eh 8 hours ata ang effect nun! So muka syang sabog. HAHAHAHA. Tapos Numbersign DelayFlightToFiumicino ang peg namin sa Dubai, bukod sa may kasama akong sabog eh muka pa kaming pulubi, hindi na kasi kami umalis dun sa may monitor na nagshoshow ng gates, nagiiba iba kasi. Isang matinong bagay lang ata na nangyari nun sa Dubai ay nakakuha kami ng voucher from our airlines kasi nga eh delay kami, kumain kami ni kuya sa burger king tapos nagpakasabog ulet sya, natulog sya habang ako ay nagcecellphone. May pera naman kami sa card, kaso wala kaming mahanap na machine, tas yung gates pa. Five super mega hours kaming delay! Eh nagaantay pa naman samin sila Papa kasi nga kelangan na makita sila ng Pulis bago ako makalabas ng Fiumicino, nakakahiya tuloy kay tito Mel, sya kasi yung kaibigan ni papa na may kotse na sumundo samin. Alas sais palang daw kasi ay nandun na sila sa airport, anong oras kami nagland? 11am lang naman Inang Reyna. Bye na! Bababa na daw kami at hindi ko alam pero bibili ata kami ng sim? Kasama namin ni kuya si Mama at di ko alam kung saan kami tatangayin ng nanay ko. Bye na Inang Reynaaa. Numbersign BRB