4. BÖLÜM

71 1 0
                                    

Sabah yine o iğrenç saatim çaldı. Birde bir sesi var gelde uyanma. Bu sabah çok agrasiftim.neden bilmiyorum ama herşeyi kırıp dökmek istiyordum. saatimi alıp balkondan aşağıya attım.  saatim, havuzu temizlemek için gelen abilerin kafalarına gelmiş. Allahtan abiler kaçmış. yoksa sıyırmazdı.   Annem yanına geldi

Annem: kızım ne oluyor. saatini niye adamların kafasına atıyorsun.

Ben: Anne ben nerden bileyim adamlar orada.

Annem: onlar olamsada saati niye atıyorsun kızım.

Ben: anne ama sesi çok kötü.

Annem: hey Allahım sen akıl fikir ver.

Dedi ve kapıyı sertçe kapatıp çıktı. bende abilerden özür diledimve giyinmeye başladım. eyvah!  Geç kalıyordum.hemen pantolonumu, tişörtümü giyidim. saçımı her zaman ki gibi at kuyruğu yaptım çıktım. Bizimkiler herzaman olduğu gibi benim dolabıma yine birşey koymuşlar. Artık dolabımı açmaya korkuyordum. o derce.  Bu sefer açtığımda üzerime kurbağa zıpladı.  Bir anda çığlık attım. Yemin ederim okul inledi. bizimkiler ahaaa! ulaştı hediyemiz dedi. Yanıma geldiler.

Emir: hikayemm ama çok şirin sana çok benziyor.

Ateş: ya uğraşmayın şu kızla.

Emre: ya alev yapma çok eğlenceli.

Ben: Ateş yürü be adamsın. her zaman sen yanımda oldun.

Emre: vay ultra zekalı hikayem bizi sattın ha.

Emir: aynen emre sattı bizi.

Emre: öykü bak ergen bile beni satmadı.

Emir: ne ergeni ya 1 ay küçüğüm kabullenin şunu.

Ben: ne oluyor oğlum yine ne içtiniz siz.

Emre: çay ile beraber ayran.

Ben:lan emre sende nasıl bir mide var ya?

Emre: sene olan knk.

Ben: tamam emre çok zekisin knk.

Ateş: hikayem boşver bu ultra zekalıları. Her zaman ki gibi boş espirileri.

3 dost 1 kızHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin