O anda bizim sehpadaki vazo yere düşüp toz oldu ben Çığlık atmaya başladım ayrıntıyı unuttuk annem ben 4 yaşındayken ölmüştü babam var ikimiz yaşıyorduk evimiz ağaçlık bir alanda yer alıyordu taşınalı Daha iki ay olmuştu arkadaşlarım eve doğru gelmekten çekiniyorlar dı. Ben - ya korkacak ne var biraz kuytu olabilir ama biz iki aydır buradayız. Arkadaşım. İnanmayın ona o ruhlar tarafından bizi öldürmek için gönderildi
Sen bizi koru yaratan. Hey! Durun bekleyin ben öyle biri deyilim diye bağırdım bir anda yüzük aklıma geldi en iyi yürekli arkadaşım bir anda iblise döndü ve herkes kaçtı ikimiz kaldık Arkasını dönüp topallayarak yürümeye başladı Ve cin gibi kafasını arkası dönük bana çevirip baktı
O kadar korktum ki arkama bakmadan koşup eve girdim...
