GAME OF Lies, Book 3: "Lies revealed" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 11

🔞

Άλεκ
Έγειρα την πλάτη μου στην πόρτα και στέναξα με ανακούφιση!
Πόσο μου έλειψε το σπίτι μας!
Επιτέλους μόνοι!...

Λ: - Άλεκ πάω να κάνω ένα ζεστό μπάνιο! Μου χρειάζεται...

Ξεροκατάπια. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να μη σκέφτομαι τη Λίζυ, στη μπανιέρα...
Χρειάζεται ξεκούραση, χαλάρωση. Ναι. Σωστά. Εδώ που τα λέμε κι εγώ χρειάζομαι να κάνω ένα καυτό ντουζ να χαλαρώσω...

(...)

Παρατήρησα τη Λιζ να με κοιτά διστακτικά κι από μακριά. Από πότε είναι αμήχανη μαζί μου; Α, ναι, σωστά, από τότε που εγώ ο βλάκας, της φώναξα απότομα στο αμάξι. Άντε να της εξηγώ τώρα...θα νομίζει ότι κάτι έχω...
Θα μπορούσε απλά να πέσει να κοιμηθεί με την πρόφαση ότι είναι κουρασμένη - και θα ' πρεπε να είναι, αλλά δεν το έκανε. Ήταν σαν να προσπαθούσε να βρει μια αφορμή για να μιλήσουμε...
Εγώ της μίλησα απότομα, άρα εγώ πρέπει να "σπάσω τον πάγο".

Α: - Λιζ...πριν...στο αυτοκίνητο...νομίζω ότι παρεξήγησες τη στάση μου. Ή μάλλον, εγώ έδωσα λάθος εικόνα...

Με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, σαν να απορρούσε που διάβασα τη σκέψη της...

Α: - Έγιναν τόσα πολλά και...να..δεν το πιστεύω ότι τα αντιμετώπισες τόσο γενναία και...τα σκεφτόμουν όλα αυτά και να...εγώ απλά...

Όσο μιλούσα, την πλησίαζα αργά.

Α: - ...ήθελα να σ' ευχαριστήσω. Ήθελα να σου πω ότι σου είμαι ευγνώμων, ότι...

Ήμασταν σ' απόσταση αναπνοής. Πήρα τα χέρια της στα δικά μου και τα φίλησα. Καθώς τα φιλούσα, την κοιτούσα κι εκείνη έμοιαζε σαν να ξέχασε ότι έπρεπε να αναπνεύσει. Άκουγα όμως τους χτύπους της καρδιάς. Μπορεί να ήταν δικοί της, μπορεί να ήταν και δικοί μου.
Ένιωθα ότι είχαν περάσει αιώνες από τότε που ήμασταν έτσι οι δυο μας. Τόσο κοντά, μ' αυτά τα συναισθήματα που ήταν τόσο οικεία πλέον...Ένιωσα να παίρνω ζωή, να παίρνω φωτιά κοντά της!

Α: - Ήθελα να σου πω ότι δεν πίστευα πως μπορώ να σ' αγαπήσω περισσότερο απ' όσο ήδη σ' αγαπούσα, κι όμως έκανα λάθος!
Πρώτη φορά χαίρομαι που έκανα λάθος και δεν το μετανιώνω!

Είπα και την είδα να χαμογελάει και να σκύβει ντροπαλά το κεφάλι της.
Έβαλα τα δάχτυλά μου κάτω απ' το πιγούνι της και το σήκωσα για να την κοιτάζω!
Αυτό ήταν, δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο. Ήδη μου είναι δύσκολο να την κάνω να χαλαρώσει και να νιώσει και πάλι άνετα κοντά μου. Κι όταν δάγκωνε τα χείλη της, το έκανε ακόμα πιο δύσκολο για μένα να της αντισταθώ!
Ξεροκατάπια κι αμέσως τα μάτια μου κατέβηκαν στα χείλη της. Δεν ξέρω τί είδε στο πρόσωπό μου εκείνη τη στιγμή, αλλά ήμουν ακόμα πιο πολύ ευγνώμων που με φίλησε πρώτη κι έτσι έσπασε τον πάγο και με γλίτωσε από το να ψάχνω λόγια να την καθησυχάσω.