GAME OF Lies, Book 3: "Lies revealed" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 12

Άλεκ
Τώρα τελευταία έχω την αίσθηση ότι κάποιος μας παρακολουθεί. Είχα αυτό το συναίσθημα όταν επιστρέψαμε στο σπίτι με τη Λίζυ και το έχω και τώρα!
Το ξέρω ότι δεν είναι απ' τον πατέρα μου ή τον Κόνορ. Αυτοί που με κατασκόπευαν τότε, δεν ήταν τόσο καλοί στο να κρύβονται, όσο να 'ναι τους καταλάβαινα. Αυτή τη φορά όμως, είναι τελείως διαφορετική αίσθηση.
Είναι σαν ένα φάντασμα, μια σκιά.
Κάθε φορά που γυρίζω το κεφάλι μου για να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου και ν' αποδείξω στον εαυτό μου ότι δε φαντάζομαι πράγματα, τελικά δε βλέπω τίποτα. Αυτό είναι και το πιο τρομακτικό. Δεν ξέρω καν ποιός ή τί είναι αυτό που με ακολουθεί και γιατί.
Αν με παρακολουθούσε τόσους μήνες πριν και συνεχίζει να το κάνει τώρα, τί περιμένει; Γιατί δεν εμφανίζεται επιτέλους;
Φοβάμαι κυρίως για τη Λίζυ. Ειδικά τώρα που αυτές τις μέρες περιμένουμε και το μωρό, έχω ήδη αρκετό άγχος μ' αυτό. Δε θέλω να σκέφτομαι τί μπορεί να γίνει ξαφνικά.
Πρέπει με κάποιο τρόπο να αναγκάσω αυτόν που με ακολουθεί να εμφανιστεί.

Λ: - Άλεκ τί κοιτάς;

Α: - Τίποτα Λίζυ μου...

Λ: - Πώς τίποτα... είσαι κολλημένος στο παράθυρο εδώ και τόση ώρα. Περιμένεις κανέναν να έρθει;

Α: - Όχι...όχι... Πώς είσαι εσύ; Πώς νιώθεις;

Λ: - Βαρύτερη!

Α: - Χαχα, εκτός απ' αυτό που... είναι εμφανές!

Λ: - Τί; Τί εννοείς; Θες να πεις ότι είμαι χοντρή;

Είπε και έκανε τη θιγμένη πλησιάζοντάς με με άγριες διαθέσεις!

Την περίμενα χαμογελώντας χωρίς να κάνω βήμα.

Α: - Μα δεν είσαι χοντρή Λίζυ μου. Αυτό εδώ είναι το μωρό μας!

Είπα, καθώς ακούμπησα με τα χέρια μου τη φουσκωμένη κοιλιά της.
Αμέσως μαλάκωσε και κουλουριάστηκε στην αγκαλιά μου!

Καταλάβαινα πόσο δύσκολο ήταν γι' αυτήν. Να μεγαλώνει ένα μωρό μέσα της - το μωρό μας! Να αλλάζει το σώμα της, να νιώθει ανασφάλεια. Δεν ήμουν γυναίκα και δεν θα μπορέσω να νιώσω ποτέ ό,τι κι αυτή, αλλά ζω με τη Λίζυ. Τη βλέπω κάθε μέρα! Την ήξερα πριν μείνει έγγυος και τη βλέπω τώρα που είναι!
Πάντα ένιωθα ότι καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλο, χωρίς καν να μιλάμε! Μπορώ να την κοιτάζω και να ξέρω τί νιώθει, τί θέλει, τί χρειάζεται.
Η Λίζυ είναι επίσης πολύ καλή στο να με "διαβάζει". Πάντα διακριτική. Ξέρει πότε πρέπει να μιλήσει και πότε να σιωπήσει. Πότε έχω διάθεση και πότε δεν έχω! Πότε "την παίρνει" να φωνάξει και πότε να κάνει πίσω!
Εξάλλου περάσαμε τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, όμως καταλαβαινόμαστε σε ένα βαθύτερο επίπεδο! Χαίρομαι που είμαστε τόσο δεμένοι κι έχουμε μάθει τόσο καλά ο ένας τον άλλο!