alone~

I must be strong~

Apabila Seena sampai di rumah Jihyun, Seena mengetuk pintu rumahnya. Seena mengetuk. Jihyun membuka pintu dan terus memeluk Seena. Jihyun menangis.
                        Jihyun memberitahu Seena bahawa dia sudah tiada daya untuk mempertahankan dirinya. Seena memeluk Jihyun. Seena cuba menenangkan Jihyun.
                         Tiba-tiba, Seena ternampak kesan darah di belakang badan Jihyun. Seena terkejut. Seena hentikan pelukkan. Seena sudah tidak tahan lagi melihat keadaan Jihyun. Seena membuat keputusan untuk Jihyun tinggal bersamanya.
                         Jihyun tidak mahu. Jihyun berkata dia takut ayah dan ibunya marah.
.
Jihyun: saya tidak mahu. Saya takut ayah dah ibu saya marah.
Seena: Jihyun! Awak tidak kisah ke kalau awak kena pukul sehingga jadi lebih teruk?
Jihyun: tak mengapa... saya.. saya..
.
Tiba-tiba Jihyun menangis.
.
Jihyun: saya dah tak boleh lawan! Saya akan mati!!! Biarla saya hidup begini!! Saya takut kalau awak tolong saya.. nan.. nan.. nanti.. a..wak pon .... jaa di ma.. macam SAYA!! Seena!!! Saya sa.. sayang awak!! Sa.. ya taknak tengok awak maacam ni!! :'(
.
Seena terus memeluk Jihyun. Mereka berdua menangis. Seena memang sayangkan Jihyun. Sangat sayangkan Jihyun.
                         Jihyun memang nak keluar dari pangkuan ibubapanya, tapi dia sangat fobia. Dia takut Seena dimarahi oleh ibubapanya sendiri. Dia tidak boleh bayangkan apa yang terjadi jika dia keluar dari rumah dan mengikut Seena.
                        Selepas itu, Seena membawa Jihyun ke klinik. Klinik tidak jauh dari rumah. Boleh saja jalan kaki, ia lebih mudah kerana di sana mungkin tiada parkin. Dalam perjalanan hendak lintas, tiba-tiba Jihyun......~~~