A Love So Tragic

One

Imagine, maiinlove ka sa taong mahal ka rin. Magkakatuluyan kayo. Magkakaanak, magkakaapo at bigla kayong namatay pareho. Diba ang lungkot?

Ang sasabihin ng iba, masaya kase namatay silang dalawa ng magkasama. Pano nila nalaman na magkasama sila? Ano yun, sumilip sila dun kase nalaman nila?

Life. Mystery. Death.

Pareho lang naman yang tatlo na walang kasiguraduhan e.

Life evolves death. Mystery is in between. Maybe, just maybe, death will be the end of our mysterious life.

Pero wala pa rin kasiguraduhan yun.

So, ano nga pinaglalaban ko?

"Sherry." Tawag ng isa kong kaklase, our president. I forgot his name. "May suggestion ka bang idadagdag?" Turo nya sa board.

"Nothing." Sagot ko agad sa kanya.

"Kahit ano, okay lang nama-"

"Nothing." Ulit ko.

Ano naman kong last year na lang namin na magkakasama? Hindi ko naman sila close.

I don't even belong in a single group of friends here. No one dared and I don't care.

Natapos ang klase at umuwi ako ng bahay. Same routine. Maliligo, kakain ng dinner, school works, music, read a few pages of my favorite book, music and until I got sleepy, and the end of my night life. One word description: BORING.

Napadilat ako ng biglang bumukas ang pinto.

"Sher, can we talk?" It's my mom.

Pumikit ako ulit.

"I'm not in my mood. Just close the door when you leave, thanks"

She sighed. Bago pa sya magsalita ulit, nilagay ko na ang earphones sa tinga ko.

------

Pumasok ako kinabukasan sa school ng maaga. Wala pang tao.

But I was wrong, may tao.

"Maaga ka pala pumapasok, Sher?" Bungad nya sa akin, our president. I still don't know his name.

Hindi ako sumagot.

Obvious naman, wala ba syang common sense?

Ngumisi sya. Tinitigan ko lang sya without even blinking.

"Baka mainlove ka sa 'kin nyan ha!" He said instead. I rolled my eyes and he rolled his eyes back. Yuck. "Init ng ulo na 'tin a, kabaliktaran ng panahon"

"Ang ingay mo, ang aga-aga" Sagot ko sa kanya sa isang mataray na paraan.

He just smiled.

Hindi naman sa sya yung binabantayan ko pero, nasa harapan ko sya kaya kitang-kita ko yung ginagawa nya. Bigla syang napatingin sa kinauupuan ko kaya bigla akong nag-iwas.

Sa hindi magandang inaasahan, bigla syang lumapit at tinanggal yung earphones ko. I looked at him with seriousness in my eyes but he just smiled like an idiot.

"Galit-galitan ka pa sa kin ha, may lihim na pagtingin ka naman pala sa akin." Sabi nya habang nakangisi. Babatuhin ko sana sya ng hawak kong libro ng bigla syang tumakbo palabas ng classroom at naiwan na akong mag-isa.

I sighed.

This felt better.

-------------

"Sher, anong gusto mong gift sa Christmas Party?" Tanong ni Mr. President, na nakabuntot sa akin.