Soon To Be Mrs.Park (BTS Park Jimin's FF)

C H A P T E R 40

Jimin's POV
                     
Pinasadahan ko ng tingin si Coleen, she's sleeping in the hospital bed. After what happened, I fcking regret that I leave her.
Hinalikan yung kamay niya habang hawak hawak ko.

"S-sorry." I whispered as my eyes starts tearing up. Ipinikit ko iyong mga mata ko at naramdaman kong hinawakan niya yung pisngi ko at marahang hinaplos 'to.

Tinignan ko siya at nakangiti siya ng maliit. "You don't have to." sabi niya at mababakas sa boses nito na nanghihina siya.

Umayos ako ng upo at mas tinignan siya. Parang may narealize siya dahil sa pagbabago ng emosyon na ipinakita niya
"How's our baby?" alalang tanong niya.
Binigyan ko siya ng ngiti "Our baby is fine, My love." malambing kong sabi.

Pagtapos ng pag-uusap namin ay hindi ko muna binanggit yung nasa box dahil baka mahimatay na naman ito. Nasa pulis na yung box at iniimbestigahan na nila kung sino ang may pakana non.

Ang nasa loob ng kahon ay yung manika na may umbok ang tiyan na may nakatarak na kutsilyo at may lumalabas pang dugo mula dito. Nakapatong din ito sa mga tuyong dahon na may mga insekto. Dumilim iyong paningin ko ng maisip ko na baka siya yung nagpadala no'n. My hand turned into fist habang papasok ako sa kwarto niya. Tumingin ito sakin na may ngisi sa labi.

I tried myself to calm. I took a deep breath before I speak up. "Why did you fcking do that?" kalmado pero mababakas mo ang otoridad sa boses ko.

-------------------------------------------------

Jungkook's POV

"Do what?" I asked with a smirk written on my face. Nakita kong mas nagpadagdag pa ito ng galit sa kaniya.
Hindi siya sumagot at nanatiling tahimik.

"Tamang hinala ka talaga, Kuya." Oo. Sinadya kong may diin yung Kuya. Sobrang pinahahanga talaga ako ng lalaking 'to.

Marunong na siyang magpigil. Nice hahaha. Namumula na ito na parang kamatis habang madilim na nakatingin sakin.

Bumukas yung pinto ng kwarto ko at iniluwa no'n ay si Kuya Namjoon.
Lumapit ito sa amin and he suddenly smirk at alam kong ayan na yung cue.

Umayos kami ng kaharap ko ngayon at tinignan yung leader. "Stop being so childish, the two of you are not kids anymore so please stop being so immature." Kalmado pero may diin yung bawat pagsasabi niya ng salita.

"Act like a real man base on your age, walang pumipigil sa inyo." Huminga ito ng malalim. "Pwede kayong lumapit sakin kung anong mali, nandito lang ako. Bilang kaibigan, leader at kapatid niyo." Nagsusumamo ang mga mata nito. Malungkot siya at ayokong makita yon kaya't umiwas ako ng tingin.

Huminga pa ito ng malalim, nang tignan ko si Jimin ay mahinahon na ito. Sabay kaming napatango at yumukong umalis si Jimin. Naiwan kami ni Kuya Namjoon.
Humakba ito papalapit sakin.

"You're a big boy now, Jungkook. Makakahanap ka din ng magmamahal sayo at mamahalin mo ng buo. Sa nakikita ko ngayon dahil dyan sa mga ikinikilos mo. Obsession na yan, hindi na pagmamahal. Isipin mo, kung pagmamahal yan, hahayaan mo siyang maging masaya kasama ang iba. At hindi ka aabot sa ganyan kung pagmamahal pa din yan. Lahat may limitasyon, alam mo yan. Walang permanente sa mundong ginagalawan natin. Just live your life, let them. Find a girl that is more deserving, the one that will love you eternally, the one that will take care of you. Go and find her, I know she's around. Open your eyes and you'll find what your heart's need." mahabang lintaya at pangaral niya sakin.

Ngayon, ngayong gabi. Para akong binuhusan ng asido, sobrang init sa pakiramdam. Tila ako isang preso na nakakawala sa kulungan. Wala na yung bigat sa dibdib ko, yung sakit na palaging nandito.

Hindi ko namalayang umiiyak na ko at niyakap ako ni Kuya. He gently rubbed my back as it gives chills through my spine. Niyakap ko din siya pabalik habang umiiyak.

"Kaya mo 'to Jungkook, ikaw pa ba." pagpapalakas niya sa loob ko, basag yung boses niya at halatang umiiyak na din ito.

I hate seeing my brother crying because of me, because of the mess that I'd made. A simple sorry escaped on my mouth.

Ayoko na nito. Kailangan ko nang palayain yung sarili ko mula sa mga pantasya ko, mula sa kahibangan ko sa isang babae.

-----------

Umupo ako sa tabi ni Kuya Namjoon. Hinarap ko sila, mariing nakatitig ang mag asawa sa akin.

Nginitian ko sila at sabay na kumunot iyong mga noo nila. Humugot ako ng hininga bago magsalita.

"Hindi ko alam kung saan ako magsisimula." I breathe in again. "Ang alam ko lang ngayon ay madami akong nagawang mali sa inyo, nadamay ko kayong lahat dahil sa kabaliwan ko. Na kahit ako ay hindi ko namalayang unti unti nang nawawala lahat sakin, ang mga kaibigan ko at ang pamilya ko." nagsimulang pumatak yung mga luha ko. But still I tried to manage myself.

"Kuya Jimin." tumingin ako sa kanya. "Sorry sa lahat ng nagawa ko. Sorry kasi inagaw ko sayo si Coleen kahit na alam kong sayo siya talaga sa umpisa pa lang. Pasensya na, nabulag ako ng inakala kong pagmamahal. Pagmamahal na kay Coleen ko lang mahahanap. Sorry." yumuko ako dahil sa kahihiyan na nararamdaman ko.

Muli akong humugot ng isang malalim na hininga at muling tumingin sa kanila.
"Lalo na sayo Coleen. Alam mo namang minahal kita ng sobra kaya humantong sa ganito ang lahat. Sorry, nagmahal lang ako. Alam kong ang dami kong mga maling nagawa sayo. Sorry. Sisingsisi ako kasi nagawa ko yung mga hindi dapat at alam kong nagdulot ito ng masamang epekto sayo lalo na sa baby niyo." sumiksik si Coleen kay Jimin at niyakap naman ito ni Jimin patagilid. It hurts me a lot na makita sila na ganito. Mahal na mahal ko si Coleen. Pero ngayon handa na ko.

Handa na kong pakawalan ka Coleen.

▫️◽️▫️◽️▫️◽️▫️◽️▫️◽️▫️◽️▫️

A/N: Here's the unedited Update again❣️
Keep on supporting this story guys! Thank you so much and I love you all 💞

VOTE
COMMENT
SHARE

Love lots 💋
-FaulineJiMin03