Do ślubu pozostały równe dwa tygodnie. Prawie wszystko jest już gotowe. Prawie... Sam nie wiem czy jestem gotów brać ślub. Przecież niedługo zniknę z tego świata, zostaniesz wdową. Czy w ogóle jest sens się żenić? Nie umiem odpowiedzieć sobie na to pytanie. Im bliżej pierwszego stycznia, tym większe wątpliwości mam. Co prawda lekarze powiedzieli, że mój stan na ten moment się nie pogarsza i mam duże szanse na jeszcze kilka lat życia, uważam, że skoro kres mojego życia i tak kiedyś nastąpi, raczej prędzej niż później, to nie chcę i tak narażać Cię na oglądanie mnie umierającego.
Chciałbym wiedzieć czego tak naprawdę chcę w tym momencie od życia. Czy na pewno chcę narażać Cię na moją śmierć na Twoich oczach? Czy warto wiązać się przed bogiem, skoro i tak niedługo czarny kosiarz zabierze mnie ze sobą. Nie mam gwarancji czy nastąpi to za rok, dwa czy dziesięć.
Potrzebuję rady, dlatego umawiam się z Fettnerem. Tego dnia ma wolne mieszkanie, bo jego dziewczyna wyjechała do rodziców na kilka dni. Potrzebuję z kimś szczerze porozmawiać, z kimś innym niż Ty.
Po dziewiątym szocie, język mi się rozwiązuje i wyjawiam przyjacielowi wszystkie wątpliwości dotyczące mojego związku z Tobą i całego ślubu.
- Manu, co ja mam zrobić? - mówię ledwo zrozumiale.
- Gregor, ona Cię kocha, sama mówiła, że nieważne co się stanie, chce być przy Tobie. Widzę jak jej zależy. Ale czy tak samo zależy Tobie?
Mam wątpliwości. Przez chorobę i te wszystkie wizyty po szpitalach, sprawiły, że tak naprawdę przestało mi zależeć na wszystkim. Z jednej strony powtarzasz, że przetrwamy razem to wszystko, ale z drugiej przestałem w to wierzyć. Jestem niezdecydowany, nie wiem co jest dla mnie dobre w tym momencie. Ufam Ci, chciałbym wierzyć, że wszystko będzie dobrze, ale głos z tyłu głowy podpowiada mi, że tak nie będzie. Moje serce i rozum wysyłają sprzeczne sygnały, które plączą się w mojej głowie.
- Nie wiem, Fettner, sam nie wiem.
krótki rozdzialik na dziś, ale pięknie (chyba) ukazujący rozterki Gregora xx
i jak myślicie? będzie dobrze?
CZYTASZ
🔒daisies, chocolate & cigarettes // G. Schlierenzauer
Fanfiction(...)Boję się otwierać którąkolwiek z kopert, ale coś mi podpowiada, że mam to zrobić. Wyciągam kopertę ze środka pliku, rozrywam papier, wyciągam kartkę, która wygląda jak wyrwana z jakiegoś dziennika i wiem, że będzie to jeden z dłuższych i trudni...
